HELLUP! Ze doen ‘t weer!

 

In de aanloop naar de kerstvakantie heb ik mij toch vergist. Ik had namelijk het idee dat deze vakantie ongeveer net zo zou lopen als de afgelopen herfstvakantie. Gewoon lekker relaxed …. En daarbij had ik me echt wel bedacht dat het de kerstvakantie is, die gewoon door de tijd van het jaar altijd wel wat drukker is maar wat mijn allerschattigstepatatehoofdjes nu weer bedacht hebben heb ik me echt niet op kunnen voorbereiden. Hier wil ik me ook gewoon niet op voorbereiden want deze periode doen we gewoon niet aan. Gewoon afgeschaft en geblokkeerd. Gewoon gewist en echt niet hier in huis.

Maar okay, vanaf afgelopen zaterdag hebben mijn snoepige druifjes het “sluipen” geleerd. Vraag me niet waar ze het geleerd hebben want ik ken ze alleen maar als stuiterendehonkballenopparket. In wezen is het dus een heel mooi iets wat ze zichzelf hebben aangeleerd. Ware het niet dat de enige momenten dat ze dit nieuwe gedrag toepassen zo tussen 5 en 6 uur ‘s morgens is.

Zo vroeg op de morgen verkeren deze papa en mama nog in een ernstig stadium van REM-slaap, en wat iedereen ook zegt volgens mij hebben mijn snoezepetoeterigepeuters dit heel goed door! Want wat treffen wij de laatste dagen aan;

• drie peuters die gezamenlijk de bolletjes voor het ontbijt aan het smeren zijn
• drie peuters die de koekjes ( uit het bovenste keukenkastje) aan het verorberen zijn
• drie peuters die gezamenlijk de muren van een nieuw motiefje voorzien

Dit waren dus de keren dat wij zelf wakker werden van onze schatteboutjes. Vergeet hierbij dan vooral niet dat het sluipen dus echt tot kunst verheven is daar ze om in de keuken te kunnen komen eerst de trap af moeten, dan nog langs die slapende papa en mama, krukjes en stoelen voor het keukenblok moeten schuiven, erop moeten klimmen zonder ruzie (!!!!) en/of vallen en dan de hele rit terug zonder dat diezelfde papa en mama wakker worden! Voor het verkrijgen van de benodigde potloden en wasco moet er zelfs over een papa en mama bed worden heen geklommen…….

De overige dagen werden we gelukkig wat eerder wakker. Dit lag niet aan de sluipkunsten van onze superlievehamsterbolletjes maar alleen aan het feit dat ze op die dagen niet probeerden langs een papa en mama te komen maar slaapkamers van broers en zussen probeerden te betreden.

Broers en zussen hebben echter een ingebouwde “erzitiemandaanmijnspullenendatbenikniet” radar en die worden wel wakker, die broer of zus probeert je als zijnde superliefpeutertje rustig te verleiden om gewoon weg te gaan, alleen ben je helemaal geen superliefpeutertje op dat moment, je bent een jekanmedeboominikwilmetdelegonagellakoftelefoonspelen peutertje.

De enige manier om zo’n groteogenlievelach peutertje de deur uit te krijgen is blijkbaar om boos te worden. Zo boos dat die papa en mama beneden nu dan wel wakker worden en je als grote broer of zus wel komen helpen.

Zo kan het dus geschieden dat een kerstvakantie ontaard in elke dag afgrijselijk vroeg koffiedrinken om daarna die ikbenzozieligmaarbenwelheellief peuters maar een bord pap te geven omdat ze het brood deze keer aan de katten hadden gevoerd.

Pfffff, nog één weekje……..