woensdag 31 oktober 2012

Lekker! Eten!

 

Soms weet ik niet of het bij andere mensen ook zo is maar bij ons draait het leven blijkbaar maar om één ding….

Eten….

Als ik zo de foto’s van de laatste twee week doorkijk dan zie ik

 

 

1 (6)

plaatspritsen

(bij gebrek aan spuitzak)

 

DSCF0020

Robert en D’mitri die toekijken hoe de dames

gourmetten voor Annika’s verjaardag

 

DSCF0025

7,5 liter snert

 

DSCF0042

Robert en Ziva die naar de hete krentenbollen staren.

 

1 (5)

5 broden die klaar zijn om af te bakken.

 

DSCF0027

Ziva die een broodje eet.

 

DSCF0028

Kim die de snert heeft goedgekeurd!

 

Dus ja soms bekruipt mij het gevoel dat het belangrijkste hier in huis gewoon het eten is.

Gelukkig is het eten hier in huis dan ook een sociale gebeurtenis. Beginnend met de vraag “wat” gevolgd door de vraag “wie” met daarbij de vraag “wie niet”. Deze vragen worden regelmatig uitgebreid behandeld.

Gelukkig is het hier in huis ook geen issue of er wel of niet geholpen word met eten klaarmaken. Het is meer een taak voor paps en mams om te zorgen dat niet altijd dezelfde kinderen helpen.

Mijn enige wens qua eten is dan ook om eens één keer een maaltijd door te komen zonder dat iemand het eten “bijzonder” vind, zonder dat iemand piept of miept over uien of champignons. Gewoon dat iedereen maar dan ook iedereen uit de grond van zijn hart kan zeggen… “het was lekker”….

Terwijl ik dit opschrijf bekruipt me echter al het gevoel dat dat nog wel heel lang een wens zal blijven…

vrijdag 26 oktober 2012

Gelukt!

 

Ja echt, het is me toch echt gelukt. Eindelijk, voor de eerste keer in jaren is het mij gelukt!

Ik heb vakantie gevierd! Echt vakantie gevierd en dat gewoon in mijn eigen huis!

Wat we nu dan hebben gedaan?

  • domme spelletjes doen op de pc
  • paar dingen verkocht via marktplaats
  • gekleurd en geverfd
  • niet vroeg opgestaan
  • broodjes kebab gegeten
  • krijtverf gekocht
  • stukje muur in de grondverf gezet
  • nog wat kleuren
  • niet vroeg aankleden
  • beetje rondrommelen in huis en tuin
  • nieuwe voornemens gemaakt…

Dus ja, het is me echt gelukt om deze keer vakantie te hebben. Niks geen vakantie voor en door de kinderen maar gewoon een vakantie voor mij!

Dus vanaf maandag tot en met de kerstvakantie gaan we

  • gewoon vier keer in de week naar de taaltrein
  • toch eens zien te regelen dat D’mitri op scouting gaat
  • veel broden bakken
  • nieuwe recepten uitproberen
  • proberen toch 3 keer naar naailes te gaan
  • de tekeningen voor de verbouw van de caravan uitwerken

Dus nee, echt niks bijzonders gedaan en ik vond het heerlijk, lekker bijgetrokken en klaar voor de rest van het jaar!

woensdag 24 oktober 2012

Zoete Ziva…..

 

Nee, het is dus echt nooit goed. Als je kinderen kruipen wil je dat ze lopen en als ze dan lopen moet je opeens je halve woonkamer verbouwen. Dan gaan ze ook nog eens klimmen waardoor je maar gewoon alles wat gevaarlijk zou kunnen zijn weg gaat halen.

Dit gaat nog een hele tijd zo door. Je kan niet wachten tot ze groot genoeg zijn om dingen te kunnen om daarna te bedenken hoe makkelijk het voor die tijd wel niet was.

Nu hebben wij dus het probleem met drie peuters die niet voldoende “communicatief vaardig” zijn. Mond vol maar een redelijk probleem waarvan we dus ook graag willen dat er wat aan gesleuteld word.

Gesleuteld word er….. na enkele weken taaltrein is onze allerliefste, heel erg rustige, altijd bedaarde, amper tegenstribbelende superzoete Ziva veranderd.

Ja, ze word redelijk vaardig in het communiceren. Ze kan zichzelf heel goed duidelijk maken. Maar waar ze enkele maanden geleden nog ons aller rustigste kind was is ze nu dus veranderd.

  • Ziva weet wat ze wil en zal er nu ook voor zorgen dat het gebeurt.
  • Ziva staat voor je en zegt “è op!” ( let op) als je haar niet begrijpt.
  • Ziva kan nog niet een talk to the hand  maken maar de blik lukt wel en word ook gebruikt!
  • Ziva kan met haar handen in de zij staan en met 1 voet tappen van ongeduld.

Kortom Ziva is communicatief vaardig aan het worden. Ze weet dat ze wat kan zeggen en is nu bezig met de grote inhaalslag. Ziva is er en Ziva staat er. Het allerbelangrijkste is dat Ziva er nu wel voor zorgt dat er niemand meer is die over haar heen kan kijken!

Dus ja, we zijn heel erg blij dat ze zich heel veel meer aan het uiten is maar af en toe willen we stiekem wel een paar maandjes terug naar de zoete, rustige Ziva……

 

 

Martini Z'huis - kopie

zondag 21 oktober 2012

krentenbollenfeestje

 

Ja echt, vakanties moeten gevierd worden. Dat hoeft natuurlijk niet uitgebreid maar kan ook een beetje gevierd worden.

Omdat ik gisteren al broden had gebakken en dat dus even niet nodig was zat ik al wat te brainstormen over het hoe en wat. Gelukkig was ook deze keer de redding toch weer nabij. Gisteravond kwam er een nieuwsbrief binnen waarin ze het had over krentenbollen!

En zowaar we hadden zelfs bijna alles in huis. Okay geen krentenbollen maar rozijnenbollen zijn volgens mij net zo lekker. ( sukade vind niemand hier lekker)

Met een heleboel hulp van Robert dus vanmorgen rond 9 uur aan de slag. Robert leek het wel wat “rozijnenbollen” en was dus ook echt aan het helpen.

Dus stond ik op zondagmorgen een heel gezellig gesprekje met mijn jongste zoon te hebben. Waarbij hij  bij elk ingrediënt eerst de rozijnen aangeeft ( die we het eerste uur nog niet nodig hebben) om daarna ietwat boos het goede ingrediënt aan te geven.

Uiteindelijk heeft Robert de moed maar opgegeven maar hij snapte er echt helemaal niks meer van. Rozijnenbollen ZONDER rozijnen??????

 

DSCF0034

Na een minuut of vijf kijken naar het deeg zonder rozijnen vond hij het welletjes. met de liefdevolle opmerking “mama raar” stapt hij van het krukje af om pas enkele uren later weer in de keuken te komen.

 

DSCF0043

En toen zaten er spontaan opeens rozijnen in de bollen!

De boosheid en het ongeloof waren op slag verdwenen want wat is er nu lekkerder als een warme rozijnenbol met kaas……..

 

zaterdag 20 oktober 2012

beetje meer..

 

Heel logisch is het dat wij van veel dingen een beetje meer hebben of dat het allemaal een maatje groter is.

Zo zou ik niet zonder mijn 6 pits gasfornuis met MEGA oven willen. Ook de 5 liter kookpannen en GIGA fruitschaal zou ik bijzonder missen. Daarnaast staat er een 400 liter vriezer in de keuken en een koeling waar mijn kinderen rechtop in kunnen staan. Dus ja, groot, groter, grootst

De derde bank hebben we weg gedaan ((veel plezier ermee mam) maar die mis ik stiekem toch wel een beetje). De wasmachine en droger zijn heel standaard met een inhoud van 6 kg. De auto passen we net in met ons allen ( al lonkt zo’n mooie taxibus toch echt wel). Door ons hele huis staan kasten met van alles en nog wat. Als we nieuw bestek willen kopen moeten we meteen 2 sets kopen anders is het te weinig.

Dus ja, sommige dingen hebben we gewoon een beetje meer van nodig, sommige dingen moeten gewoon een maatje groter.

Er is echter 1 ding wat eigenlijk geheel overbodig is.

Naast de 4 mobiele telefoons (waarvan 2 met Wi-Fi ) enkele televisies en een laptop in huis hebben wij in de woonkamer 2 pc’s naast elkaar staan. Overdag zijn er regelmatig wel twee kinderen tegelijkertijd bezig maar ze zouden ook gewoon even op hun beurt kunnen wachten….

En toch, die twee pc’s worden hooguit vervangen door twee laptops want niks vinden deze vader en moeder zo fijn als ‘s avonds nog even iets geheel nietszeggends achter de computer te doen. Dus wat er ook gebeurt van mijn vierkante meter avondrust/priveterrein blijft iedereen af!

 

naamloosnaamloos

donderdag 18 oktober 2012

Wat nou gebrek?

 

Ja zeker ze zijn er wel. Voordelen aan het in huis hebben van kinderen met een spraakgebrek.

Nee, het betekent niet dat het bij ons in huis stil is. Drie peuters met een spraakprobleem kunnen net zo goed in het rond kletsen als drie peuters zonder spraakprobleem, het verschil is alleen dat je de taal even moet leren “lezen”.

Nee, het betekent niet dat je ze alles wel wijs kan maken. Ze hebben namelijk een SPRAAKprobleem maar weten heel goed wat je zegt en bedoelt.

Natuurlijk is het soms frustrerend voor peuters die zichzelf even niet duidelijk kunnen maken en voor ouders en brusjes die de peuters even niet begrijpen. En ja, dit kan ontaarden in redelijk heftige vecht en krijspartijen maar toch…

Als wij ergens zijn “verstaan” wij regelmatig peuters terwijl paps, mams of de oppas dat niet doen. Moeten wij dus ook regelmatig op onze tong bijten om niet te “tolken” voor een geheel onbekende peuter in de supermarkt of bibliotheek.

Het grote voordeel van het in huis hebben van peuters met een spraakgebrek is dat je leert communiceren. Dat je weer leert communiceren op een manier die geheel is en niet alleen spraakgericht. Dat je weer ziet hoe iemand zich voelt. Dat je beter oplet als iemand praat. Dat je weer weet dat een gesprek voeren “even zitten” betekend.

Dus nee, het is geen gebrek het is een groot voordeel.

 

 

 

 

 

vrijdag 5 oktober 2012

Rituelen

 

Ze zijn er in soorten en maten. Rituelen voor het slapen gaan, rituelen voor het tanden poetsen, rituelen voor de maaltijd.

Veel van de rituelen die bij ons thuis worden gebruikt zijn gewoon een afspiegeling  van hoe het vroeger bij ons thuis ging. Wel met een aardige dosis eigen inbreng maar toch….

Er is echter een ding wat ik vroeger regelmatig deed. Elke middag zat mijn moeder thuis al klaar. Een kopje thee en twee biscuitjes en de rummikub. Geen idee hoelang dat zo is doorgegaan maar wel zo lang dat er haast niemand is die mij kan verslaan met rummikub.

Vanavond klonk hier dus ook het verzoek tot een spelletje. Okay, maar geen laaaaaaaaaaaaaaaaannnnnnnngggggg spel. Dus geen monopoly, risk of wat dan ook….

En nee, ik ben geen spelletjesmens, ik vind de meeste spellen gewoon helemaal niet leuk. Met uitzondering van bijna alle kaartspellen en dus rummikub. Want eenmaal besmet is blijkbaar eeuwig besmet

Gezamenlijk kwamen Annika en D’mitri weer naar beneden met een spel kwartet ( blèh ik) en de doos rummikub ( blèh Marcel) ( joepie ik)Maar vol goede moed hebben wij beide deze spelletjes doorstaan…..

Eerst een heel spel bob de bouwer kwartet waar op de een of andere manier geen winnaar uitkwam. Daarna nog een spelletje rummikub. Annika heeft gewonnen en werd daar toch wat sip van. Ik had haar namelijk geholpen dus had ze in haar ogen niet en zeker niet zelf gewonnen….

Vanaf morgen is het hier dus tijd voor een nieuw ritueel. Minimaal één keer per dag een spelletje rummikub tussen Annika en mij.  Ik ben wel reuze benieuwd hoe kort ze nodig zal hebben om mij te kunnen verslaan …..

rummikub%20image

donderdag 4 oktober 2012

Zo gaan de “ietsjes” hier…..

 

Als je met iets meer mensen als gemiddeld in een huis woont is alles dus ook een ietsje meer. Het word hier in huis niet eens gevraagd maar het is gewoon standaard “een ietsje meer”.

  • een ietsje meer was
  • een ietsje meer boodschappen
  • een ietsje meer auto
  • een ietsje meer troep
  • een ietsje meer geluid

Dus ja alles is een ietsje meer, maar veel kleine ietsjes maken een grote berg werk. Deze grote berg werk zal elke dag week en/of maand gewoon verzet moeten worden.

En dan komt gelukkig de grote onthulling die bij ons gelukkig erg van toepassing is…… vele handen maken licht werk!

Zo kan je dus bij ons opeens dit aantreffen.

DSCF8644

D’mitri die het afwassen toch wel heel leuk vind…

DSCF8646

Annika die zelfs de stoelen aan de onderkant meeneemt….

DSCF8647

Tja, en Robert die zo graag wil meehelpen maar nog onder de zuurballenwet valt…..

Ja, en onze heerlijke 14-jarige dochter die doet ook wel wat maar dan wel alleen….. Want je bent 14 en iedereen moet dus weten hoe erg je het er niet mee eens bent dat je iets moet doen en het dan ook nog goed moet doen…..

Dus ja, het mag ietsje meer zijn maar met 16 handen in 1 huis valt het uiteindelijk allemaal wel mee.