Foutje…. sorry….

 

Als ouders van een meerling krijg je aardig wat te horen. De bekendste is natuurlijk “jij liever als ik”. Deze opmerking hoor je al vanaf het moment dat je verteld dat je zwanger bent van meer dan 1 kind…

Als je dan eenmaal je kinderen hebt gaan de opmerkingen gewoon door, variërend van netjes tot hondsbrutaal. Maar wij zijn de laatste om daar al te veel van te zeggen. Natuurlijk worden we er moe van. Natuurlijk zijn wij ook niet altijd even beleefd maar er zijn nu eenmaal veel dingen te vragen, denken en te beoordelen over onze gezinssituatie. We proberen vragen te beantwoorden, gedachten de goede kant op te leiden en vooroordelen te ontkrachten in de volle wetenschap dat het ons toch niet helemaal gaat lukken.

Maar door deze instelling proberen we dus om geen “domme” opmerkingen te maken tegen andere mensen over hun kinderen en gezinssituatie. Ik zeg duidelijk proberen want:

Na een zeer vermoeiende koude dag met drie peuters die niet links of rechtsom willen mogen we vanmiddag ook nog eens met deze drie peuters naar de tandarts. Chantal maakt huiswerk dus blijft thuis, Annika heeft geen zin dus blijft thuis, D’mitri wil niet dus gaat naar de spelcontainer.

Bij de tandarts doet Robert vol overgave zijn mond open nadat hij door de lieve man op pedagogisch verantwoorde wijze is omgekocht met een cadeautje. Kim wil na enige wikken en wegen dan ook nog wel plaatsnemen maar dan Ziva. Ziva zit bij mama op schoot en wil nog net door haar wimpers naar die rare man kijken. Ze slaat zijn handen weg als ze dichterbij komen als 15 cm. en draait haar hoofd weg als er wat gevraagd word. Ziva doet na een tijdje toch haar mond open ( dat cadeau lonkt blijkbaar wel) maar kan dat op zo’n manier dat er geen tand te zien is….. Ziva staat in standje NEE. Uiteindelijk is er dus maar gewoon besloten dat Ziva ook over een half jaartje mag terugkomen om het nog een keer te proberen.

Op weg naar huis lopen we even via de spelcontainer om erachter te komen dat die alweer vertrokken is, helaas had ik daar geen rekening mee gehouden en met inmiddels drie kinderen in NEE-stand gaan we toch echt richting huis.

We slaan de hoek om en onze peuters hebben inmiddels wat anders gevonden en lopen weer gezellig voor, achter en bij ons. Echt het moet er wel gezellig uit hebben gezien. Ik kon die gezelligheid echter nog helemaal niet voelen en terwijl er ondertussen een moeder met duowagen nadert zeg ik per ongeluk hardop… “wat had ik graag een tweeling gehad”….

Ik zie haar kijken, en dan zegt ze toch “jullie hebben toch een…..” en ik antwoord netjes dat het een drieling is. Ook in de wetenschap dat er nu eens iemand staat die niet meteen stijl achterover slaat. Na toch wel een leuk gesprek over de voordelen van een meerling gaan we weer richting huis.

Maar echt, dit behoort toch echt in de top drie van domme opmerkingen! Dus hierbij, sorry…..