zondag 30 december 2012

en zo ziet dat er dan dus uit…..

 

 

nagellakfeestje (1)

Ziva links en Kim rechts.

 

nagellakfeestje (2)

 

Mooie paarse voeten zijn helemaal niet lelijk volgens Ziva

nagellakfeestje (3)

Super Kim…

 

Zo ziet het er dus uit als de grotezussenradar wegens oververmoeidheid een ochtendje “uit” staat…

Lang leve de nagellak…

zaterdag 29 december 2012

HELLUP! Ze doen ‘t weer!

 

In de aanloop naar de kerstvakantie heb ik mij toch vergist. Ik had namelijk het idee dat deze vakantie ongeveer net zo zou lopen als de afgelopen herfstvakantie. Gewoon lekker relaxed …. En daarbij had ik me echt wel bedacht dat het de kerstvakantie is, die gewoon door de tijd van het jaar altijd wel wat drukker is maar wat mijn allerschattigstepatatehoofdjes nu weer bedacht hebben heb ik me echt niet op kunnen voorbereiden. Hier wil ik me ook gewoon niet op voorbereiden want deze periode doen we gewoon niet aan. Gewoon afgeschaft en geblokkeerd. Gewoon gewist en echt niet hier in huis.

Maar okay, vanaf afgelopen zaterdag hebben mijn snoepige druifjes het “sluipen” geleerd. Vraag me niet waar ze het geleerd hebben want ik ken ze alleen maar als stuiterendehonkballenopparket. In wezen is het dus een heel mooi iets wat ze zichzelf hebben aangeleerd. Ware het niet dat de enige momenten dat ze dit nieuwe gedrag toepassen zo tussen 5 en 6 uur ‘s morgens is.

Zo vroeg op de morgen verkeren deze papa en mama nog in een ernstig stadium van REM-slaap, en wat iedereen ook zegt volgens mij hebben mijn snoezepetoeterigepeuters dit heel goed door! Want wat treffen wij de laatste dagen aan;

  • drie peuters die gezamenlijk de bolletjes voor het ontbijt aan het smeren zijn
  • drie peuters die de koekjes ( uit het bovenste keukenkastje) aan het verorberen zijn
  • drie peuters die gezamenlijk de muren van een nieuw motiefje voorzien

Dit waren dus de keren dat wij zelf wakker werden van onze schatteboutjes. Vergeet hierbij dan vooral niet dat het sluipen dus echt tot kunst verheven is daar ze om in de keuken te kunnen komen eerst de trap af moeten, dan nog langs die slapende papa en mama, krukjes en stoelen voor het keukenblok moeten schuiven, erop moeten klimmen zonder ruzie (!!!!) en/of vallen en dan de hele rit terug zonder dat diezelfde papa en mama wakker worden! Voor het verkrijgen van de benodigde potloden en wasco moet er zelfs over een papa en mama bed worden heen geklommen…….

De overige dagen werden we gelukkig wat eerder wakker. Dit lag niet aan de sluipkunsten van onze superlievehamsterbolletjes maar alleen aan het feit dat ze op die dagen niet probeerden langs een papa en mama te komen maar slaapkamers van broers en zussen probeerden te betreden.

Broers en zussen hebben echter een ingebouwde “erzitiemandaanmijnspullenendatbenikniet” radar en die worden wel wakker, die broer of zus probeert je als zijnde superliefpeutertje rustig te verleiden om gewoon weg te gaan, alleen ben je helemaal geen superliefpeutertje op dat moment, je bent een jekanmedeboominikwilmetdelegonagellakoftelefoonspelen peutertje.

De enige manier om zo’n groteogenlievelach peutertje de deur uit te krijgen is blijkbaar om boos te worden. Zo boos dat die papa en mama beneden nu dan wel wakker worden en je als grote broer of zus wel komen helpen.

Zo kan het dus geschieden dat een kerstvakantie ontaard in elke dag afgrijselijk vroeg koffiedrinken om daarna die ikbenzozieligmaarbenwelheellief peuters maar een bord pap te geven omdat ze het brood deze keer aan de katten hadden gevoerd.

Pfffff, nog één weekje……..

 

 

vrijdag 28 december 2012

En dat was de kerst….

 

En toen waren de kerstdagen alweer voorbij.

Gewoon thuis en niks bijzonders maar wel gezellig. Zelfs met een puber die eerste kerstdag een ezelachtig humeur had op het grootste gedeelte van de dag. Het voordeel van ezels en pubers is dat ze dat soort dingen dan gelukkig niet de hele dag volhouden…. dus ‘s avonds met z’n allen aan de gourmet. Zelfs Robert, Kim en Ziva vonden het leuk!

 

kerst 2012 (5)

Annika en Kim rechts, Robert en D’mitri links

In de aanloop vonden deze papa en mama het wel heel erg fijn dat kindertjes die overal met hun vingertjes aan willen zitten eerst maar eens bezig gaan met placemats kleuren.

Samen met Annika en onder het wakend oog van enkele peuters, hebben we kerstboombroden gebakken. Die echt goed passen bij een kerstontbijt….

kerst 2012 (18)

kerst 2012 (21)

kerst 2012 (23)

 

Al was het alleen maar omdat ze er zo leuk uit zien op tafel!

Of ze lekker waren? Tja, dat hangt er maar net vanaf wie je dat vraagt, het oordeel wisselde tussen LEKKER en bijzonder.

Nu zijn de kerstdagen al twee dagen voorbij, slapen er ook vannacht extra kinderen in huis. Gaat morgen Chantal met een vriendin naar “kerstland” en ga ik met Annika, een vriendin en D’mitri cakepops draaien. Tenminste als ze dat willen want…. je bent elf en dan verzin je nog wel eens iets anders!

maandag 24 december 2012

kerstboodschappen??!!

 

Geen idee hoe het gebeurt is maar helaas is het me nu toch overkomen. Ik moest vandaag; de dag voor kerst, naar de supermarkt. Want ook al hadden Annika en ik afgelopen zaterdag de maandboodschappen al gedaan bij de gele olifant op de een of andere manier was er in geen van de karren koffie terecht gekomen… Twee dagen zonder koffie lijkt me nu echt geen goed idee en dan ook echt niet!

Dus vanmorgen, na wat positieve berichten opgepikt te hebben via social media, de stoute schoenen aangetrokken en richting supermarkt. Toen ik binnenkwam had ik echt het idee dat het wel meeviel. Geen hele lange rijen bij de kassa’s wel alle karretjes op. Dat laatste was voor mij dus zeker geen probleem want die koffie past echt wel in een mandje die er wel in overvloed stonden. De alarmbellen hadden dus eigenlijk al moeten gaan rinkelen…. geen karretjes en geen rijen…. dan klopt er dus iets niet….

Nadat ik mij dus door de karretjes en mensen in de winkel had heen gewerkt met twee kilo koffie richting kassa’s. Inmiddels hadden blijkbaar een heleboel mensen gezien dat ik al klaar was en waren ze gezamenlijk gezellig naar de kassa’s toe gewandeld waar dus een nu wel giga rij stond.

En dan sta je daar te wachten en onderwijl te kijken wat er zoal in die karretjes zit. Er is mij veel duidelijk maar dit soort dingen snap ik dus echt niet. Hoeveel moeten mensen inslaan om twee dagen door te komen? Hoeveel moet er gegeten en gedronken worden? Terwijl ik die karretjes zo zit te bekijken begin ik toch stiekem te tellen. Het is blijkbaar heel normaal om heel veel geld uit geven op deze twee dagen. Zoveel geld dat wij er met acht personen minimaal twee weken van kunnen eten.

Daarnaast snap ik dus echt niet waarom mensen dan de dag voor kerst nog alle boodschappen moeten doen. Misschien zijn dit dan de mensen die boodschappen doen leuk vinden! En ja, daar behoor ik nog steeds niet bij. Boodschappen doen is een verplichting die ik met liefde zou overslaan…..

Maar nadat ik dit zo overdacht heb ga ik het volgend jaar dus anders aanpakken. Op de dag voor kerst ga ik weer naar de supermarkt maar nu om een geheel andere reden. Ik ga op zoek naar iemand die elke maand zo belachelijk veel boodschappen wil doen en ze daarna bij mijn deur wil gaan afgeven. Wees gerust ik zal ze zelf betalen…..

zondag 23 december 2012

En dat was 2012 alweer…

 

Zo aan het eind van het jaar gaan we toch weer eens na hoe het gegaan is. Zo’n heel jaar. Is er nog wat gelukt van eventuele voornemens en hoe “liep” het hier in huis.

Voornemens op 1 januari doen we gelukkig niet aan dus die kunnen meteen van het lijstje. Dat scheelt weer een stuk. Hoe het hier in huis ging en gaat, tja dat houd natuurlijk nooit op.

Maar we durven nu wel te zeggen dat we steeds beter op elkaar ingespeeld zijn. Eigenlijk zijn we met ons tweeën gewoon een bedrijf gestart wat nog heel veel jaren doorgaat. Na dik twee jaar “warmlopen” zijn we nu op een punt beland waarvan we denken dat het wel kan.

Anders als “gewone” gezinnen met zes kinderen konden wij er natuurlijk niet ingroeien. We kregen het allemaal zo in een keer cadeau. Konden zelf uitzoeken hoe we het allemaal zouden gaan rondbreien. Probleem is dan dus ook een beetje dat je niet kan vergelijken met anderen. In de afgelopen jaren hebben we de meeste huishoudelijke hobbels wel gehad denken we nu. Het blijft natuurlijk dat ‘net als in een echt bedrijf’ er soms opeens veranderingen plaatsvinden waar direct op ingespeeld moet worden maar wat gewoon toch wel enkele zware hobbels oplevert. (Denk aan drie peuters die aan de andere kant van de stad naar de peuterspeelzaal moeten.)

Wel is de teller “vrienden” wederom naar beneden gegaan. Variërend in reden. Meest opvallend vonden we wel dat mensen vonden dat we te weinig tijd voor ze hadden. Ik wil wel bellen hoor maar de meeste mensen zijn niet zo blij als ik dat om 11 uur ‘s avonds doe. Ook een paar die alleen maar op bepaalde tijden en/of dagen langs willen komen. We kunnen daar vrij ver in meegaan maar het houd echt soms op. En natuurlijk de opmerking dat we nooit bij hun langskomen met de jongsten….. Tja, sommige mensen hebben gewoon geen peuterproof huis en om in dat soort huizen aanwezig te zijn betekend voor ons gewoon dat we geen enkel moment rust hebben. Volgens mij weten de meeste mensen met gewoon één peuter al over wat voor soort huizen ik het heb. Vol met prulletjes op grijphoogte en dat soort dingen.

Voordeel is wel dat ik er van overtuigd ben dat de mensen die we nu om ons heen hebben er ook altijd zullen zijn. Of ik nu één keer per week bel of één keer per twee maand en onafhankelijk van hoe vaak we elkaar zien.  Dit zijn de mensen waar wij dus ook heel veel waarde aan hechten, ook op momenten dat we het ergens niet over eens zijn is er wel een wederzijds respect naar elkaar toe. Met deze mensen om ons heen durven wij dus ook vol vertrouwen 2013 in te gaan!

 

calzone hommema

 

Nadat de meeste broodjes en broden hierin huis de revue al gepasseerd zijn kwam ik bij Karien haar Calzone pizza broodjes tegen. Leuk, lekker en vooral makkelijk. En we houden hier in huis nu eenmaal van makkelijk en eten dus helemaal geschikt voor ons!

Gisteravond dus niet alleen deeg gemaakt voor het “gewone” brood maar ook een extra pannetje voor de broodjes. We hadden het er thuis over alsof het voor de lunch moest zijn maar daar waren we weer eens zo rijkelijk laat mee dat het gewoon bij de soep en het avond eten op tafel kwam…

Maar je bent een Hommema of niet, ik had echt geen zin in snijden, wegen en knutselen met dat afgrijselijk plakkerige deeg dus is het toch geëindigd op iets wat nog het meest lijkt een breed gevuld stokbrood…

Marcel had zich bezig gehouden met de vulling dus de een was gevuld met pittige kip, champignons, ui en tomaat. De andere gevuld met champignons, ui en spitskool bedenkt met kaas.

En echt het was lekker………

 

 

DSCF0010 (2)

Dat bruine is de bloem die op het bakpapier lag.

dinsdag 18 december 2012

voordelen/nadelen/voordelen

 

Natuurlijk zijn er wel wat nadelen aan het in huis hebben van iets meer als een gemiddeld aantal kinderen. Gelukkig zijn deze dingen gewoon geheel overkomelijk…..

Lang leve het Zweedse woonwarenhuis die ervoor zorgt dat kasten kunnen veranderen in salontafels en/of banken waardoor er gewoon veel meer troep opgeruimd kan worden. Sorry, kinders bij deze begrijpen jullie dus… speelgoed is troep als jullie op bed liggen…. Dit zelfde warenhuis heeft over al hun banken hoezen die wasbaar zijn op 60 graden wat betekend dat alle troep die niet in bakken thuishoort maar wel aan de bank blijft plakken er dus van af gewassen kan worden….

Ander voordeel is dat er dus vannacht weer gezellig twee wasmachines aan staan waardoor deze moeder nog steeds niet van haar wastik af is maar wel heel af en toe weer een LEGE wasmand ziet…. Okay al die was moet hangen ( zûnige ik) en dan ook nog opgevouwen. Strijken heb ik inmiddels verbannen naar “alleen als het echt moet” want ik ken mezelf inmiddels goed genoeg. Als ik begin met strijken strijk ik ALLES en als ik niet begin stoor ik me niet aan de kreukels…

Brood en broodbeleg gaat hier zo knoeterhard dat we elke week 5 soorten zoet beleg halen om de voorraad aan te vullen. En zeg nu zelf afwisseling van spijs doet eten dus als je hier een boterham eet houd het niet op na de hagelslag en jam of de eeuwige pot pasta. Er is keuze genoeg en vind je het niet lekker kom je volgende week maar weer dan staat er vast wat anders.

Er is echter één nadeel waar ik geen oplossing voor kan vinden. De schuur! Die is te klein. Hoe krijg ik nu acht fietsen in verschillende maten, enkele steps, ripsticks en ander onhandelbaar speelgoed op een normale manier in een hokje van 2 bij 3 meter. En met normaal bedoel ik dus vooral dat als enig kind hier iets wil gebruiken er niet eerst de gebruikelijk MAMA schreeuw komt maar dat ze het helemaal zelf kunnen….

vrijdag 14 december 2012

HOE HAAL JE HET IN JE HOOFD!

 

Soms ben je met iets bezig, gewoon iets van je je van te voren had bedacht om er daarna achter te komen dat het niet zo handig is.

Naar de winkel gaan met een stapel kinderen zonder kar EN zonder op de buienradar te kijken waardoor je gezamenlijk en geheel doorweekt thuis komt. De onderweg beloofde chocolademelk blijkt niet mogelijk te zijn aangezien de hoeveelheid melk die hier voor nodig is nog steeds in de supermarkt staat.

Ander leuk voorbeeld; ben je eindelijk begonnen aan het opvouwen van de was, zo rond twee uur ‘s middags. ben je dus weer eens straal vergeten dat er nog twee uit school komen om half drie die gewoon aan tafel een kopje thee willen drinken.

Maar okay, dan heb je als moeder zijnde ook wel eens zin in poffertjes. Dan ga je dus aan de slag zo rond kwart voor vijf  ‘s middags. Recept zoeken, mixen en dan gewoon bakken. En bakken, En bakken. En bakken. En nog een paar keer en dan is het zowaar bijna klaar…. Inmiddels is het half zeven, ruikt het hele huis naar poffertjes, ruikt deze moeder geheel naar poffertjes, heeft deze moeder helemaal geen zin meer in poffertjes.

Hoe heb ik het eigenlijk in mijn hoofd kunnen halen om voor 6 veelvraten poffertjes te willen bakken!

 

poffertjes (1)

donderdag 13 december 2012

Foutje…. sorry….

 

Als ouders van een meerling krijg je aardig wat te horen. De bekendste is natuurlijk “jij liever als ik”. Deze opmerking hoor je al vanaf het moment dat je verteld dat je zwanger bent van meer dan 1 kind…

Als je dan eenmaal je kinderen hebt gaan de opmerkingen gewoon door, variërend van netjes tot hondsbrutaal. Maar wij zijn de laatste om daar al te veel van te zeggen. Natuurlijk worden we er moe van. Natuurlijk zijn wij ook niet altijd even beleefd maar er zijn nu eenmaal veel dingen te vragen, denken en te beoordelen over onze gezinssituatie. We proberen vragen te beantwoorden, gedachten de goede kant op te leiden en vooroordelen te ontkrachten in de volle wetenschap dat het ons toch niet helemaal gaat lukken.

Maar door deze instelling proberen we dus om geen “domme” opmerkingen te maken tegen andere mensen over hun kinderen en gezinssituatie. Ik zeg duidelijk proberen want:

Na een zeer vermoeiende koude dag met drie peuters die niet links of rechtsom willen mogen we vanmiddag ook nog eens met deze drie peuters naar de tandarts. Chantal maakt huiswerk dus blijft thuis, Annika heeft geen zin dus blijft thuis, D’mitri wil niet dus gaat naar de spelcontainer.

Bij de tandarts doet Robert vol overgave zijn mond open nadat hij door de lieve man op pedagogisch verantwoorde wijze is omgekocht met een cadeautje. Kim wil na enige wikken en wegen dan ook nog wel plaatsnemen maar dan Ziva. Ziva zit bij mama op schoot en wil nog net door haar wimpers naar die rare man kijken. Ze slaat zijn handen weg als ze dichterbij komen als 15 cm. en draait haar hoofd weg als er wat gevraagd word. Ziva doet na een tijdje toch haar mond open ( dat cadeau lonkt blijkbaar wel) maar kan dat op zo’n manier dat er geen tand te zien is….. Ziva staat in standje NEE. Uiteindelijk is er dus maar gewoon besloten dat Ziva ook over een half jaartje mag terugkomen om het nog een keer te proberen.

Op weg naar huis lopen we even via de spelcontainer om erachter te komen dat die alweer vertrokken is, helaas had ik daar geen rekening mee gehouden en met inmiddels drie kinderen in NEE-stand gaan we toch echt richting huis.

We slaan de hoek om en onze peuters hebben inmiddels wat anders gevonden en lopen weer gezellig voor, achter en bij ons. Echt het moet er wel gezellig uit hebben gezien. Ik kon die gezelligheid echter nog helemaal niet voelen en terwijl er ondertussen een moeder met duowagen nadert zeg ik per ongeluk hardop… “wat had ik graag een tweeling gehad”….

Ik zie haar kijken, en dan zegt ze toch “jullie hebben toch een…..” en ik antwoord netjes dat het een drieling is. Ook in de wetenschap dat er nu eens iemand staat die niet meteen stijl achterover slaat. Na toch wel een leuk gesprek over de voordelen van een meerling gaan we weer richting huis.

Maar echt, dit behoort toch echt in de top drie van domme opmerkingen! Dus hierbij, sorry…..

maandag 10 december 2012

Ik ken ze wel maar ik weet ze niet

 

In een heel erg grijs verleden. Zo grijs dat het bijna zwart is. Je weet wel donderwolkengrijs zo lang geleden is het. In die tijd gingen wij nog wel eens op stap. Of eigenlijk helemaal niet “wel eens” maar gewoon regelmatig. In die tijd kenden wij de top 40 uit ons hoofd en zelfs de top 1000 was niet geheel onbekend.

Maar nu, na bijna 15 jaar tussen de kleine kinderen te wonen begint dat toch echt te slijten. Ik ken alle sinterklaasliedjes, Sint Maarten liedjes hebben weinig geheimen ( al blijf ik bij de deur echt zeggen dat ik DAT liedje nog nooit eerder had gehoord). Wel zal ik bij deze eerlijk toegeven dat mijn kinderkerstrepertoire elk jaar weer opgefrist moet worden. Want jingle bells in het Engels lukt nog wel maar in het Nederlands…????? Net als de herdertjes daar schijnt ook een kinderversie van te zijn maar ik ben gewoon niet in staat deze te onthouden.

Maar okay, nu heeft mijn oudste dochter besloten naar een concert te gaan ( over een maand of 6) en echt ik heb gezegd dat ze mocht maar ze heeft de naam van die hele band voor me op moeten schrijven want ik heb gewoon geen enkel idee! Wie zijn dat, wat doen ze en hoeveel lawaai maken ze wel niet….. Na enkele momenten googleen en luisteren heb ik nu dus besloten dat het wel meevalt. Want ook al ken ik de naam van de hele band niet de muziek schijn ik toch ergens opgepikt te hebben. Ik ken blijkbaar toch minimaal de helft van al die nummers…..

Dus ik ben niet meer op de hoogte van de top 40. Ik ben wel geheel op de hoogte van de top 1000. Ik ben nog niet donkergrijs verkleurd en volgens mij dank ik dat vooral aan het zingen van al die bijzondere kinderliedjes…..

 

Olifantje op de stoep

Loop niet in de hondenpoep.

Ander krijg je vieze schoenen

En dan moet je mama boenen.

Olifantje op de stoep

Loop niet in de hondenpoep

zondag 9 december 2012

Zo kan je december ook beginnen.

 

Soms loopt het allemaal een beetje anders. Als je een gezellig sinterklaasavondje hebt ingepland besluit lieve Ziva om ongeveer een kwartier voordat we hebben afgesproken dat de goede man en zijn vriendjes de manden op zolder vullen toch nog even ziek te worden.

Gelukkig wachten die manden wel en kunnen onze meubels uit het grote Zweedse meubelhuis gewassen worden.

Arme Zief gaat na de opgelopen vertraging wel mee naar boven waar zij als enige toch nog een sinterklaas en piet over het dak heeft zien lopen! Eenmaal weer beneden had de rest alle zakken en manden al bijna uitgepakt waardoor ook Ziva weer heel erg vrolijk werd.

DSCF0002 (2)

Robert heeft iedereen geholpen met kadootjes uitzoeken en uitpakken. Robert was er ergens ook wel blij mee dat Ziva de puf niet had om het volgende kado uit te zoeken….

Donderdag besloot Chantal dat ziek zijn misschien wel erg leuk was en daarom zag die dag er zo uit….

 

123 (9)

Gezellig onder het Nemo dekbed van Ziva op de bank.

 

Helaas besloot de rest in de loop van donderdag, vrijdag en zaterdag toch ook mee te gaan doen.

De enigen die weer eens nergens last van hadden waren Marcel en D’mitri. Dit tot grote ergernis van de laatste want die wil ook wel eens ziek en zielig zijn…

Enig nadeel is dat sommige dingen in dit soort weken blijven liggen waardoor we vanavond maar eens begonnen zijn met het wegwerken van een was….. Na ongeveer twee uur vouwen was het eindelijk klaar….

123 (7)

Zo ziet een helft van 5 dagen was er dus uit!

( de andere helft was al opgeruimd)

Nu gaan we deze week toch maar eens op zoek naar de gezelligheid van december. Plannen te over. Kerstboom halen, huis versieren, mijn verjaardag vieren, kerst, oud en nieuw, kerstdiner’s op verschillende scholen. Hopen op sneeuw IN de kerstvakantie en natuurlijk duimen voor ijspret!

 

maandag 3 december 2012

Ik ga het nog één keer proberen…

 

Zoals bij sommige mensen inmiddels duidelijk is hebben wij drie kinderen in huis met een spraakgebrek. Zo’n spraakgebrek is om het makkelijk te zeggen een klein drama en even in het kort uitleggen wat voor effect dat heeft op zowel de kinderen met een spraakgebrek als de mensen er omheen is eigenlijk niet mogelijk. Toch ga ik het nog een keer proberen. Waarom? Eigenlijk heel simpel, afgelopen dagen heb ik verschillende redenen gehoord waarom onze kinderen niet goed zouden gaan praten variërend van “dat komt omdat het een meerling is” tot “dat komt omdat je geen tijd voor ze hebt”.

Vragen kunnen niet dom zijn maar opmerkingen wel en bovenstaande opmerkingen ( of daarop gelijkende) behoren zeker onder de categorie domme opmerkingen.

Het is net zoiets als tegen een ouder van een dik kind zeggen dat ze dat kind maar wat minder te eten moeten geven of tegen een ouder van een kind dat het moeilijk heeft in groep 3 zeggen dat ze dat kind dan maar wat meer moeten voorlezen. En hoe kan het dat je niet merkt aan een kind dat zijn ogen +2 zijn…..

Maar okay, onze kinderen hebben dus een spraakgebrek, onze kinderen hebben een probleem met het uitspreken van woorden. Nee, onze kinderen hebben geen probleem met begrijpen. Ze weten heel goed wat je bedoelt als je tegen hun praat. Het is dus niet nodig om ze te behandelen als hele kleine kinderen. Ze hebben namelijk alleen een SPRAAKGEBREK. Ze zijn zich alle drie ook erg bewust van het feit dat ze dingen niet of niet goed kunnen uitspreken dus hen proberen te verleiden tot het uitspreken van woorden die ze toch niet kunnen zeggen levert alleen frustratie op. Zowel voor de peuter als voor ons als ouders zijnde. Ik vraag jou toch ook niet tien keer achter elkaar om de tafel van 16 op te noemen!?

Voor een spraakgebrek gaan de meeste kinderen in Nederland naar de logopedist. Iedereen kent denk ik wel een kind wat daarheen gaat omdat het slist of de R nog steeds niet uit kan spreken. De “gewone” logopedie behandelingen zeg maar.

Bij onze kinderen is het iets anders, ze gebruiken te weinig verstaanbare woorden en zinnen ( welke zinnen….) om door de “grote buitenwereld” begrepen te worden. Hiervoor gaan ze dus alle drie naar de Taaltrein. Een peuterspeelzaal speciaal ( en alleen) voor kinderen met een ernstig spraak-taal probleem. Hier worden ze ondergedompeld in een “taalbad”.

De taaltrein is dus zeker niet te vergelijken met de gewone logopedist, het gaat er in die paar uur zo intensief aan toe dat mijn kinderen na een dagdeel te zijn geweest thuis erg snel in slaap vallen. Hier hadden ze bij de gewone peuterspeelzaal echt helemaal geen last van.

Het is ook niet zo dat als je denkt dat je kind het wel gebruiken kan je je kind “even” kan aanmelden. Er word getest en nog een keer getest en dan worden de testen nog een keer bekeken door een indicatiecommisie waarna je als iedereen vind dat de peuter zich niet gaat redden op de wachtlijst kan worden geplaatst met de hoop dat er een plekje vrij komt voordat de peuter vier is. Bij ons heeft dit traject een dik jaar geduurd. (en dan natuurlijk x drie). Als je dan door de wachtlijst heen bent en er drie peuters geplaatst zijn komt een van de moeilijkste dingen die wij als ouders ooit gedaan hebben. Onze kinderen van net drie jaar met een taxi naar “school” laten gaan. Helemaal alleen zonder ouders, broers of zusjes.

Maar okay, wij hebben hier in huis drie peuters met een spraakgebrek. Dit kunnen wij niet verhelpen door te proberen hun woorden te laten uitspreken die ze niet uit kunnen spreken. Wij zijn namelijk geen logopedist dus wanneer wij dat wel zullen doen richten we waarschijnlijk alleen maar meer schade aan. Wij kunnen alleen proberen hun te begeleiden en proberen hun te begrijpen. Op welke manier ze zich ook duidelijk maken, mimiek, gebaren, woorden of wijzen moeten wij proberen hun te begrijpen. Aan de andere kant moeten onze peuters dus soms ook heel ingewikkeld doen voordat ze begrepen worden. Want hoe erg zij en wij ook onze best doen er zijn dagelijks toch vele momenten dat we elkaar echt niet begrijpen.

Gaat dit ooit goedkomen. Ja, dat is iets waar ik de volste vertrouwen in heb. Met een beetje hulp van anderen en onszelf gaan mijn kinderen er zeker gewoon komen. Het duurt wat langer maar vergeet niet;

Ze zijn niet gek ze hebben gewoon een SPRAAKGEBREK!

 

zaterdag 1 december 2012

Ik hoop echt dat spreekwoorden ook een keer kloppen

 

 

Hier in huis is er op dit moment een nieuwe hobby gaande. Een hobby waar ik het in het geheel niet mee eens ben. Daarbij doet iedereen hier in huis ook nog eens mee! En dan ook echt iedereen zelfs de katten hebben er lol in.

Wat is er hier nu aan de hand. Nou het is heel simpel en echt in elk huishouden uit te voeren. Je kan het als alleenstaande doen maar ook gezellig met de hele familie als je bij oma op bezoek bent. Wel van te voren oma even waarschuwen. Dat is namelijk wat ze hier in huis vergeten zijn. Als ik had geweten dat dit DE hobby van eind 2012 geworden zou zijn had ik maatregelen getroffen.

Maar nu heb ik het dus nog niet verteld, dat komt door die spreekwoorden denk ik. Een beetje van de hak op de tak enzo.

Maar stel je een woonkamer voor tussen 6 en 8 uur ‘s morgens. Gewoon een eettafel met daarop 3 mepal borden, 3 soepkommen, ( 1 voor yoghurt, 1 voor pap en 1 voor honingdingen) 5 ontbijtborden en daarbij natuurlijk theeglazen, koffiemokken en melkbekers naar believen.

Het op de tafel zetten van deze spullen gebeurt helemaal door mijzelf, so far so good…… na de maaltijd word er echter verwacht dat de eter zijn eigen spullen even naar de keuken brengt en op het aanrecht zet. Ook dit levert geen enkel probleem op. Echt waar de laatste weken doet iedereen dat zonder klagen!

Hier begint dus het hobby gedeelte…. hoe erg op het randje kan je je bord neerzetten, kan je ook eerst je glas neerzetten en dan je bord erbovenop, als je nu zorgt dat je het hele aanrecht vol bouwt hoe zal de rest het dan oplossen, kan je ook al je spullen in 1 keer naar de keuken brengen, misschien lukt het wel om ook de spullen van broer of zus mee te nemen….

In het kort; dit werkt dus allemaal niet want er valt de laatste tijd minimaal 1 keer per dag iets kapot. Op de een of andere wonderbaarlijke wijze krijgen ze zelfs mepal borden kapot!

Het hobby gedeelte bestaat hier er vooral in om echt en dan dus echt helemaal geen oud servies te laten vallen. Nog steeds staan er 3 spuuglelijke knalgele soepkommen in de kast tegen 5 kapot gevallen nieuwe… Ontbijten doen we binnenkort op caravanservies en de thee komt maar uit koffiemokken want ook al komt al mijn nieuwe servies van de Zweedse meubelgigant totdat deze hobby ten einde is ben ik echt niet van plan hem te voeden met nieuw slachtoffer materiaal….

Maar mochten scherven geluk brengen dan lacht de toekomst ons tegemoet!

 

scherven

woensdag 28 november 2012

Gewoon omdat ik ze leuk vind….

 

Kim en Robert onder hun eigen plu.a (8)

 

a (11)

Annika, D’mitri rechts en Kim en Ziva links aan het wachten op de tosti’s.

 

 

 

 

a (13)

Kim en Ziva bij de intocht van sinterklaas in de hoornse meer.

 

Ziva aan tekening nr zoveel.

DSCF0017

 

Foto-0003

Chantal die graag 10 jaar jonger had willen zijn!

 

DSCF0008

 

Robert, Kim en Ziva lekker t.v. aan het kijken

dinsdag 27 november 2012

druk…..geen idee!

 

Eigenlijk roep ik elke keer dat het helemaal niet zo druk is bij ons.

Het valt reuze mee om een gezin van acht personen draaiende te houden. Kon ik mezelf er vijf jaar terug geen voorstelling van maken en had ik verwacht dat je mij wel kon afvoeren met zes kinderen en een man om mee heen. Zo kan ik me er nu ook niet altijd een voorstelling van maken, want het in huis hebben van zes kinderen met allemaal hun eigen bezigheden en dingetjes neemt wel zoveel tijd in beslag dat er geen tijd over is om er eens rustig over na te denken.

Maar okay, ik blijf erbij druk is het niet. Anders ja dat zeker wel! Maar voor de geïnteresseerden:

Op dit moment begint mijn dag zo rond 5 uur ‘s morgens omdat mijn allerliefste peuters nog steeds niet door hebben dat het nu al een dikke maand wintertijd is. Tot ongeveer 6 uur kan ik ze vermaken met van alles maar dan word er toch echt een ontbijt verwacht. Meestal is ook D’mitri dan wel beneden. Rond half 7 komt Chantal aangeschoven om zo snel mogelijk een ontbijt naar binnen te werken en dan weer naar boven te verdwijnen. Als het ontbijt dan klaar is komt Annika nog een keertje aangewaaid die toch ook nog wat wil eten. Ongeveer rond 7 uur begint D’mitri met aankleden en probeer ik drie peuters kleren aan te trekken. ( Gelukkig hoeft er elke dag maar 1 weg dus als de andere 2 niet willen is dat prima).

Na het aantrekken van alle kleding moeten er ook nog wat tassen gevuld worden, de map van die peuter die vandaag naar school gaat moet worden bijgewerkt en met een beetje mazzel is het dan nog geen kwart voor 8 zodat ik mijzelf ook nog aan kan kleden om rond 8 uur Annika en D’mitri naar school te brengen.

Weer richting huis en dan eerst maar eens kijken of de autostoel op de goede plek staat en de voordeur alvast van het slot doen. Rond half 9 word dan de gelukkige peuter door de taxi gehaald en door ons begeleid richting de auto en ijverig uitgezwaaid.

Hierna volgen de gewone standaard dingen, stofzuigen/dweilen, wc’s poetsen, wasbakken tandpastavrij maken, onwillige peuters toch kleding aan proberen te trekken, eventueel wat brood bakken, fruit eten en wat drinken om er daarna achter te komen dat de was nog niet is opgehangen en de wasmachine dus ook niet is aangezet voor de “dagwas”. Dus eerst proberen om peutervrij richting zolder te komen om heel snel de wasmachine te legen en te vullen. Met een beetje mazzel hebben ze pas bij het ophangen van de was door dat er iemand boven is waar ze achteraan kunnen. Na het ophangen van de was moeten eerst alle wasknijpers weer verzameld worden die door twee hulpvaardige peuters zijn rondgestrooid op de bovenverdieping.

Was klaar en na een kleine discussie ( gelukkig maar 2 peuters) allemaal naar beneden om dan te zien dat de afwas van het ontbijt nog een feestje heeft op het aanrecht. Inmiddels is het echter ook bijna 12 uur en komt de taxi alweer terug zodat we gezamenlijk aan het middageten kunnen beginnen. Voordat dit echter mogelijk is moet dus de thuiskomende peuter nog een tas uitpakken (“ik doen”) alles wat er in zit opruimen en een jas en schoenen uittrekken en opruimen. Tel alleen hiervoor maar een half uurtje uit. Dus rond half 1 kunnen we eindelijk aan tafel. Inmiddels weet ik dat ik toch het verkeerde beleg uit kies dus mogen onze peuters het zelf uitkiezen maar zelfs daarin gaat het vaak mis, als Ziva hagelslag heeft gekozen en Kim jam en dan als laatste Robert pindakaas kan je er bijna van op aan dat Ziva inmiddels ook pindakaas wil. Mocht ik dat dan per ongeluk op haar brood doen dan weet ik ook bijna zeker dat als ze het voor haar neus heeft het niet meer wil…

Gelukkig heb ik wel heel hulpvaardige peuters die na de maaltijd ijverig helpen met alles naar de keuken brengen en in de keukenkastjes stoppen. Het verschil tussen koelkastdingen en kastdingen ontgaat ze alleen nog geheel waardoor een kleine inspectie achteraf toch echt nodig is. Na het eten en de afwas en het vegen van de vloer en stoelen een poging om de volgende was op te hangen en de wasknijpers allemaal weer in de emmer te krijgen. Inmiddels is het echt tijd om schoenen en jassen aan te trekken waarna het de bedoeling is om om kwart over twee de deur uit te lopen zodat we op tijd op school zijn voor Annika en D’mitri.

Ja en dan tussen half drie en half acht, thee drinken en koekje/snoepje eten, eventueel wegbrengen van iemand, koken, weer ophalen van iemand, koken, eten, woonkamer opruimen, afwas, woonkamer vegen, driepeuters een pyjama aantrekken en in bed leggen afgesloten met het zingen van 6 liedjes en het “welterusten” lied. Hierna D’mitri in de pyjama tanden poetsen en naar bed, afgesloten met minimaal een kwartier voorlezen.

Hierna kan alle droge was van de waslijn gevist worden en mee naar beneden om opgevouwen te worden. Met een beetje mazzel net op tijd om het begin van het journaal nog te zien. Na het journaal nog even een wc poetsen (incl. vloer!) om weer door te gaan met de was opvouwen.  Ondertussen is ook Annika helemaal klaar om naar bed te gaan.

Zo rond half 10 moet Chantal ook naar boven en dan is het MIJN tijd. Als er geen rekeningen betaald moeten worden of andere dingen geregeld moeten is die tijd helemaal privé…..  Alleen ik en Marcel en dat is dan ook de tijd waar iedereen af moet blijven.

Maar of dit nou druk is?

donderdag 22 november 2012

Drie van drie is echt geen één van drie.

 

Natuurlijk is er niks zo leuk als het in huis hebben van een meerling. Is deze meerling echter drie jaar en een beetje oud dan is het niet altijd zo leuk.

Kinderen van drie zijn namelijk

  • de ongekroonde keizer van de wereld.
  • hebben altijd gelijk.
  • zich lichamelijk aan het ontwikkelen.
  • hun karakter aan het ontwikkelen.

Dit zijn natuurlijk hele goede dingen, allen bedoelt om deze peuters van drie voor te bereiden op het groter worden en het aangaan met contacten met de rest van de grote wereld.

Wat het dan net even anders maakt bij meerlingen is dat alles vanaf het moment van opstaan tot het moment van weer naar bed gaan een wedstrijd is.

  • wie gaat er als eerste door de deur
  • wie doet de deur weer dicht
  • wie heeft als eerste zijn kleren aan
  • wie heeft als eerste de broodbeleg te pakken
  • enz. enz. enz.

Daarnaast zijn ze de hele dag bezig om te kijken wat de ander aan het doen is om daarna te kijken of ze het ook kunnen. Waardoor het dus gebeurt dat als Robert te horen krijgt dat je niet over de leuning van de bank mag klimmen, hij beland in een ernstige driftbui want DAT IS LEUK. Kim inmiddels al voor de derde keer over de leuning aan het klimmen is want ik had toch gezegd dat Robert het niet mocht doen en je heet niet zo dus mag het wel! Aangezien ik met Robert en Kim in gesprek ben besluit Ziva dat ze nu lang genoeg heeft gewacht op de potloden en pakt daarom de stiften ( verboden terrein) zelf maar.  Nadat ze veilig aan de potloden zitten en we denken vijf minuten iets anders te kunnen gaan doen klinkt er een hoop verontwaardigt gegil van de tafel. Blijkbaar lag er nog een stift en daar kan je heel goed mee schminken volgens Kim.

r en k

 

Dus bestaat op dit moment onze dag uit agentje spelen, proberen het in goede banen te krijgen, proberen om drie peuters zover te krijgen dat ze alle drie dezelfde regels op hetzelfde moment snappen, driftbuien sussen, worstelpartijen voortijdig scheiden ( wat dan uitmond in een boze bui naar ons). Om uiteindelijk zo rond 20:00 uur de jongste vier op bed te hebben en dan eerst maar eens alles te gaan doen wat overdag dus gewoon niet mogelijk is.

Dus ja, hoe leuk meerlingen ook zijn, hoeveel positieve dingen ze hier in huis ook gebracht hebben. Echt soms ben ik gewoon jaloers op mensen met gewoon één enkel peuter in huis. Gewoon de was op kunnen hangen, niet een half uur hoeven discussiëren over hetzelfde, gewoon in één keer een hele woonkamer kunnen stofzuigen. Wat een rust!

Maar nu ik dit allemaal ( overdag) heb neer getypt ga ik me nu maar weer eens bemoeien met drie peuters die de woonkamer aan het veranderen zijn in een soort van kinderspeelparadijs. En echt als ik nu om me heen kijk vraag ik me ook af, wat zou ik in hemelsnaam moeten doen als ik maar één peuter in huis had?

 

 

 

vrijdag 16 november 2012

Natuurlijk is het gezellig….

 

Op momenten dat mij gevraagd word hoeveel kinderen we hebben en ik mijn antwoord heb gegeven komen er verschillende reacties. Ik pak er voor het gemak even twee uit.

  • De grote helpen vast wel goed mee
  • wat zal het gezellig zijn bij jullie

Laat ik over de eerste meteen maar duidelijk zijn. Wij hebben hele gewone kinderen die echt wel eens wat willen doen totdat het verplicht word. Want verplicht is niet leuk dus ga je dan mopperen.

Nummer twee verdient wat meer uitleg. Vanmorgen ; of vannacht eigenlijk, werd ik rond 4 uur wakker door een harde bonk boven mijn hoofd. Geen gehuil dus niks aan de hand maar wel wakker en ik houd niet van wakker worden op tijden dat je hoort te slapen. Dus weer verder slapen om om 5 uur twee kwetterende peuters naast je te hebben staan die ijverig bezig zijn om een rol koekjes die niet was opgeruimd op te eten. Na wat uitleg van mijn kant over wanneer het nacht of dag is en uitleg over de tijdstippen voor het eten van koekjes gaan ze onder een deken op de bank liggen om een tijdje naar wat kinderprogramma’s te mogen kijken. Half slapend kan ik de start van de dag zo nog een half uurtje rekken. Om half 6 is Robert namelijk wakker. Robert is echt een schatje maar heeft geen last van een ochtendhumeur en geen enkel idee wat stil of rustig betekend. Dus eigenlijk is het “Robert wakker = ik wakker en in de benen”. Gelukkig laat Robert zich ook even bezighouden door de tv zodat ik eerst een kop koffie kan zetten en drinken. Want echt, zonder koffie geen start van de dag!

Als de koffie dan klaar is blijkt D’mitri inmiddels ook gearriveerd en is al ijverig met Robert de nieuwste monster geluidjes aan het oefenen. Onderwijl worden ze begeleid door Kim die vier liedjes aan het remixen is en Ziva die maar aan mijn been blijft trekken en zeurt om thee en brood.

Aangezien het nog steeds geen 6 uur is ben ik gewoon nog niet in staat om na te denken en met een hoofd vol watten probeer ik vier kinderen zover te krijgen om hun ontbijt op te eten BIJ de tafel en niet eronder, erop of op wat voor plek dan ook.

Heel even zie ik in een ooghoek Chantal nog langskomen die blijkbaar door heeft dat het nu niet de tijd is voor handige puberopmerkingen en dus heel snel heeft ontbeten en weer verdwenen is. Zo rond kwart over 7 komt Annika ook nog eens aangezet. Helaas is dat voor haar veel en veel te laat waardoor ze om 8 uur haar haren nog moet kammen en haar schoenen nog moet zoeken, in plaats van gewoon klaar te zijn.

Uiteindelijk lukt het dan om zowel D’mitri als Annika om 7 minuten over 8 de deur uit te krijgen zodat ze nog net om kwart over 8 op school zijn. En nee, ik vind het niet fijn om te laat te komen maar ik vind het ook niet fijn om op het randje binnen te komen.

Eenmaal weer thuis staat Ziva met haar tas te zwaaien en een hoop kabaal te maken omdat er niks in zit. Sorry meisje, het is vrijdag. Vrijdag is Robert zijn taxidag en niet Ziva haar taxidag. Vol overtuiging laat ze dus een minuut of 10 horen hoe erg ze het niet eens is met deze gang van zaken. Gelukkig voor haar en mij heeft ze een spraakgebrek dus ik kan niet verstaan waar ze me allemaal wel niet voor heeft uitgescholden.

Enkele minuten later zit ik dan samen met Robert in de taxi, heel leuk nagezwaaid door Kim en papa ( geen Ziva te zien). In de taxi is het echt gezellig.

Dus heus het kan best wel eens gezellig zijn maar soms……..

 

donderdag 15 november 2012

sommige dingen laten je toch even nadenken.

 

Met drie bijzondere dagen achter de rug eindelijk weer wat tijd gevonden om eens rustig achter de pc te gaan zitten. Ach het is nog maar kwart voor twaalf dus het kan nog net.

Maar dan ga ik dus zitten en ga eerst eens mijn lijstje af van blogs die ik volg. Na een glimlach van een boerinekke bij “huis tjokvol” door naar “Teunie” (die echt nooit niets te doen heeft) dan nog even kijken bij “spaarcentje”.

Na een heleboel glimlachen zet spaarcentje me toch weer aan het denken, wat is er nou belangrijk voor mij? Wat zou ik nu echt niet willen missen?

Als eerste kijk ik maar weer eens naar de thermosstaat. De kachel is hier nog niet aan geweest maar het is dan ook nog 20 graden in de woonkamer. Dan toch een iets diepere brainstorm.

Douchen doen we elke dag. Om de dag is natuurlijk goedkoper maar nee, dit wil ik gewoon elke dag doen. De auto dan? Tja, hij staat op dit moment alweer bij de garage dus blijkbaar wil ik hem toch echt gewoon houden. Op naar de volgende categorie: energieverbruik. Met een verbruik van 3700Kwh zitten we volgens mij al behoorlijk zuinig en in het donker zitten wil ik niet. Boodschappen dan misschien valt daar nog op te bezuinigen? hmmm, we bakken ons eigen brood en de meeste koekjes, broodbeleg hebben we ook niet veel bijzonders van. Ja wel veel maar als iedereen elke week één soort mag uitkiezen heb je bij ons al snel veel verschillende soorten. Warme maaltijden zijn vers en met zo min mogelijk pakjes. Vlees is er niet in overdaad. Nee, bezuinigen op boodschappen betekend bij ons dan waarschijnlijk gewoon stoppen met eten….. Niet gezond, dus geen goed plan. Okay, in plaats van koffiebonen en kannetjes koffie kan er ook filterkoffie en een koffiezet apparaat.

Dus ja ik heb ons omslagpunt gevonden. Koffie. Ik wil gewoon lekkere koffie en ook al kost dat dan wat meer het is het mij meer dan waard. ‘s Avonds op de bank met echt hete koffie en het acht uur journaal. Hier word ik gelukkig van.

Wat 2013 ook gaat brengen zolang ik mijn kopje koffie kan drinken kom ik het jaar wel weer door!

zaterdag 10 november 2012

Daar gaan we weer……

 

Nadat ik gisteravond zag dat de zak luiers van Robert en Kim alweer bijna op was kreeg ik spontaan zo’n rothumeur. Overal lees je vrolijke verhalen van zindelijke peuters, van die peuters bij wie het gewoon spontaan over was. Gewoon geen luier meer om en klaar.

En ja we hebben het echt geprobeerd maar daar hadden onze peuters toen echt geen zin in! ( zie april 2012)

Okay, we mogen niet helemaal klagen, Ziva heeft het netjes gedaan, gewoon niet meer in de luierplassen en dat gewoon van de ene op de andere dag zonder dat wij ons er verder mee bemoeit hebben. Echt zo’n kind uit de reclame…

Kim en Robert waren dus echt niet van plan om op zo’n heerlijk makkelijke manier zindelijk te worden. Robert vertelde mij vanmorgen nog eventjes dat hij een baby was. Ja, baby’s hoeven niet naar de wc. Maar aangezien ik me nog steeds ergerde aan die stinkluiers van mijn schatjes heb ik hem ( heel onverantwoord) gevraagd of hij niet net zoals Kim en Ziva met de taxi naar school wil. Terwijl ik het zei kreeg ik al spijt maar okay dat is dus niet terug te draaien. Ergens hoopte ik nog dat hij het niet helemaal had meegekregen.

Even later gezamenlijk in bad en daarna de kleren weer aan. Gewoon maar weer de luiers gepakt en toen begon Robert.

  • Robert is groot
  • Robert wil naar school
  • Robert wil met de taxi
  • Robert wil een onderbroek
  • Robert wil een po geen wc.

Hij had mijn opmerking dus zeker wel meegekregen!

Terwijl ik sta te denken wat ik nu met Robert zal doen komt Kim eraan.

  • Kim is groot
  • Kim wil een onderbroek
  • Kim wil een hemd
  • Kim wil een po

Het houd natuurlijk een keer op dus toch de po’s maar uit de schuur gehaald. Onderbroeken aan, geen broek aan maar wel dikke sokken. En geloof het of niet de hele dag, echt de hele dag zijn Robert en Kim droog geweest!

Zoals het nu ging was zoals het in de reclame gaat met een beetje mazzel zijn wij dus na minimaal 13140 luiers in de afgelopen 3 jaar en 3 maanden eindelijk luiervrij!

woensdag 7 november 2012

Nee, dat ben ik niet en jij?

 

Natuurlijk weet ik niet hoe jij eruit ziet. En met jij bedoel ik jou dus. Die nu dit stukje aan het lezen is. Misschien heb je een bril, een beugel of een gebroken arm. Misschien ben je blond of heb je bruine ogen. Misschien heb je twee kinderen en misschien wel 15. Nee, ik weet dit niet en zal dus ook nooit op zo’n manier denken aan de mensen die dit lezen.

Want echt ik word er blij van als ik zie dat het gelezen word, of het nu 10 of 80 bezoekers per dag zijn. Het maakt me niet uit.

Maar stel je nu eens voor; jij hebt een bril en bruin haar en drie kinderen. Stel je nu eens voor dat waar je ook komt je altijd word aangesproken op die kenmerken. Je bent nooit gewoon JIJ maar altijd die met dat bruine haar en die bril en die twee kinderen. En dan niet alleen als je bij de sportschool bent of bij de supermarkt maar zelfs als je bij de huisarts komt. Als je in de wachtkamer van de tandarts zit schalt er door de luidspreker “die met de bril, twee kinderen en bruin haar mag komen”. En dit dus altijd en jaren lang. Want eerlijk is eerlijk als het een keer gebeurt op het schoolplein dat vind niemand erg maar gewoon altijd en overal. Probeer hier eens een kleine voorstelling van te maken.

Waarom? Nou dit is namelijk waar wij in en met ons gezin standaard tegenaan lopen. Ik ben nooit Ingeborg maar

  • “die met al die kinderen” 
  • “die van de drieling”
  • “de vrouw van de postbode”

Okay, het wisselt nog wel eens wat er als eerste komt.

Mijn kinderen komen het ook tegen. Zo weet haast niemand hoe D’mitri en Annika heten maar weten ze wel dat ze van

  • “die met al die kinderen” zijn en 
  • bij “de drieling” horen.

Chantal heeft het op school geloof ik aardig stil kunnen houden gezien de reacties van vriendinnen die hier voor het eerst komen maar er worden door de mentor wel vragen over gesteld.

Tja, en dan Robert, Kim en Ziva die verkeren natuurlijk helemaal in een uitzonderingspositie. Want ze zijn nou eenmaal een drieling. En dan ook nog een drieling in een groter gezin.  Dus als in dit geval Kim een recept bij de apotheek heeft liggen word er spontaan gebeld door de apotheker. Om even te vragen of de huisarts het recept op de goede naam heeft uitgeschreven (?) en of wij zeker weten dat het bedoeld is voor één van “de drieling” (?).

Gelukkig reageren ze zelf erg adrem op de opmerking dat ze een drieling zijn. Want niks niet drieling, nee hoor dat zijn ze niet. Ziva zegt “ik is ZIVA nie ing” onderweg wijst ze nog even naar Kim en zegt “is Pim, nie ing” en Robert, “is Hoobet nie ing” om zich verontwaardigd om te draaien. Want hoe halen mensen het toch in hun hoofd…..

Dus bij deze nogmaals de oproep om vooral niet te vergeten dat wij echt gewone mensen zijn, die graag allemaal op eigen waarde willen worden ingeschat en niet altijd en overal als groep behandeld willen worden. Als je vragen hebt stel ze dan gewoon, we willen ze graag beantwoorden. Blijf niet hangen in vooroordelen maar vraag hoe we iets doen en waarom. Zo leer je ons kennen en zal je waarschijnlijk opvallen dat het niet zo anders gaat als bij jullie.

dinsdag 6 november 2012

Dinsdag druildag

 

Het was weer eens zover. Gewoon een dinsdag in november met heel veel regen, heel veel kou en veel te weinig zon. Tel hierbij op, een moeder met hoofdpijn en drie stuiterende peuters… uitkomst DRAMA!

En na het kleuren, treinrails leggen, duplo spelen blijken die drie peuters toch echt helemaal nergens meer zin in te hebben. Het woord “rustig” is geheel uit hun vocabulaire verdwenen en het enige spel wat ze nog kunnen spelen is  het welberuchte “monstertje”….

Dus blijft er dan nog maar één ding over waar ze dan toch nog rustig mee te krijgen zijn.

Schminken…..

Na een klein half uurtje waren ze dan eindelijk alle drie klaar en hebben ze daarna nog wel een uur rustig voor de spiegel gestaan om zichzelf en de anderen nog eens goed te kunnen bekijken…

 

kim, Ziva, Robert

Voor mij hoeft het niet maar zo’n druildag/schminkdag mag voor mijn drie smurfjes toch echt wel vaker voorkomen!

maandag 5 november 2012

regels….

 

 

Dit is iets waar volgens mij elke ouder wel mee zit. Welke regels en hoe en wanneer moet je die toepassen. En dan niet ingewikkelde regels over op stap gaan of kledingkeuze van tienerdochters maar doodgewone huisregels.

Een tijdje terug kwam ik dit tegen op het grote web ….

554141_402101666530494_490752800_n

Ik heb hem gekopieerd eigenlijk met de bedoeling om het uit printen op ongeveer 8 A4-tjes  zodat iedereen het goed kon lezen.

Want hier in huis gaat het altijd net even anders.

  1. Als je iets openmaakt komt er vanzelf iemand die het dicht doet
  2. als je iets aan doet komt er vanzelf iemand die het uit doet
  3. als je iets opendoet doet iemand anders het vanzelf weer dicht
  4. als je iets kapot maakt verstop je het
  5. en roep je er zeker niemand bij
  6. als je iets leent is het dus van jou
  7. omdat het van jou is hoef je ook niet voorzichtig te zijn
  8. als je troep maakt laat je het lekker liggen
  9. als je iets gebruikt leg je het gewoon neer op de plek die jou uitkomt, zie punt 8
  10. als je iets van iemand anders wil gebruiken zie punt 6
  11. als je niet weet hoe je iets moet gebruiken ga je net zolang proberen totdat het stuk is en dan ben je weer bij punt 4
  12. als je het je niet aangaat, bemoei je er vooral mee

 

Ergens in deze twee lijstjes loopt er dus iets afgrijselijk scheef… ergens hebben wij de bal dus heel ernstig misgeschoten.

Bij deze dus het nieuwe voornemen….. (als mijn printer het weer doet) komen bij ons de nieuwe huisregels groot op de wc te hangen zodat iedereen ze goed kan lezen!

En voor iedereen die (nog) geen engels kan lezen zal ik ze liefdevol vertalen…….

 

hoe….

  Hoe zou het zijn
en hoe zou het voelen.
Een leven vol woorden
maar alleen in je hoofd
Een tong in de knoop
en een hart vol van onmacht.


Wat wil je zeggen?
Wat wil je vertellen?
Hoe maak je duidelijk
wat je nu wil....

Hoe zou het voelen
een hoofd vol met woorden
maar niet kunnen zeggen wat je bedoelt…

Een mooie vergelijking.

 

Vandaag was ik weer gezellig mee met Kim en Ziva om terwijl zij gezellig aan het spelen zijn koffie te kunnen drinken in de ouderkamer van de Taaltrein.

En ja, ik vind het er altijd erg gezellig. Misschien wel een “huisvrouwen” iets en dan vooral voor de soap en sherryloze huisvrouwen; waar ik mijzelf ook toe reken. Je ziet nog eens iemand, spreekt nog eens iemand en als groot bijkomend voordeel hoef je een keer niet uit te leggen dat je kinderen niet al te duidelijk uit hun woorden kunnen komen.

Ander voordeel voor mij is dat er zowaar nog een ouder zit van een gezin met een iets meer als gemiddelde grote…..

Ja, en ?  Hoor ik nu een heleboel mensen denken, vergelijk het maar met een hobby hebben. Als je nog iemand tegenkomt die altijd sokken aan het breien is is er altijd een gespreksonderwerp zonder dat je van alles hoeft uit te leggen.

Maar okay, zo tijdens de koffie kregen we het over verjaardagsfeestjes en hoe je dat viert, we kregen het over maaltijden en hoe je die klaarmaakt. En over regels voor kinderen en op welke leeftijd en waarom. Dus ja de “gewone” huisvrouwen praat eigenlijk.

En opeens terwijl we het hadden over de kookkunsten van pre-pubers tijdens het feestje van Annika kwam er een opmerking die ik nog nooit eerder had gehoord. “Volgens mij hebben jullie een echt Pippi huis”.

kakelbont

Ik kon hier alleen maar om lachen, regelmatig horen wij hier namelijk “we leven niet meer in de jaren ‘50 ofzo”.

  • ze mogen niks
  • ze krijgen niks
  • ze hebben niks
  • ze zijn superzielig
  • enz.
  • enz.

Tijdens het eten kon ik echter niet laten om te vragen wat mijn kinderen nou van die opmerking vonden…

De reactie vind ik zelf wel heel erg treffend….. ( behalve de alcohol mijn haar heeft nu wel dezelfde kleur). Mijn oudste dochters wonen in een Pippi huis welke af en toe ook bewoond word door Mrs. Hannigan.

Tja, gelukkig ben ik ook maar een mens!

 

Mrs_-Hannigan---Little-Girl

woensdag 31 oktober 2012

Lekker! Eten!

 

Soms weet ik niet of het bij andere mensen ook zo is maar bij ons draait het leven blijkbaar maar om één ding….

Eten….

Als ik zo de foto’s van de laatste twee week doorkijk dan zie ik

 

 

1 (6)

plaatspritsen

(bij gebrek aan spuitzak)

 

DSCF0020

Robert en D’mitri die toekijken hoe de dames

gourmetten voor Annika’s verjaardag

 

DSCF0025

7,5 liter snert

 

DSCF0042

Robert en Ziva die naar de hete krentenbollen staren.

 

1 (5)

5 broden die klaar zijn om af te bakken.

 

DSCF0027

Ziva die een broodje eet.

 

DSCF0028

Kim die de snert heeft goedgekeurd!

 

Dus ja soms bekruipt mij het gevoel dat het belangrijkste hier in huis gewoon het eten is.

Gelukkig is het eten hier in huis dan ook een sociale gebeurtenis. Beginnend met de vraag “wat” gevolgd door de vraag “wie” met daarbij de vraag “wie niet”. Deze vragen worden regelmatig uitgebreid behandeld.

Gelukkig is het hier in huis ook geen issue of er wel of niet geholpen word met eten klaarmaken. Het is meer een taak voor paps en mams om te zorgen dat niet altijd dezelfde kinderen helpen.

Mijn enige wens qua eten is dan ook om eens één keer een maaltijd door te komen zonder dat iemand het eten “bijzonder” vind, zonder dat iemand piept of miept over uien of champignons. Gewoon dat iedereen maar dan ook iedereen uit de grond van zijn hart kan zeggen… “het was lekker”….

Terwijl ik dit opschrijf bekruipt me echter al het gevoel dat dat nog wel heel lang een wens zal blijven…

vrijdag 26 oktober 2012

Gelukt!

 

Ja echt, het is me toch echt gelukt. Eindelijk, voor de eerste keer in jaren is het mij gelukt!

Ik heb vakantie gevierd! Echt vakantie gevierd en dat gewoon in mijn eigen huis!

Wat we nu dan hebben gedaan?

  • domme spelletjes doen op de pc
  • paar dingen verkocht via marktplaats
  • gekleurd en geverfd
  • niet vroeg opgestaan
  • broodjes kebab gegeten
  • krijtverf gekocht
  • stukje muur in de grondverf gezet
  • nog wat kleuren
  • niet vroeg aankleden
  • beetje rondrommelen in huis en tuin
  • nieuwe voornemens gemaakt…

Dus ja, het is me echt gelukt om deze keer vakantie te hebben. Niks geen vakantie voor en door de kinderen maar gewoon een vakantie voor mij!

Dus vanaf maandag tot en met de kerstvakantie gaan we

  • gewoon vier keer in de week naar de taaltrein
  • toch eens zien te regelen dat D’mitri op scouting gaat
  • veel broden bakken
  • nieuwe recepten uitproberen
  • proberen toch 3 keer naar naailes te gaan
  • de tekeningen voor de verbouw van de caravan uitwerken

Dus nee, echt niks bijzonders gedaan en ik vond het heerlijk, lekker bijgetrokken en klaar voor de rest van het jaar!

woensdag 24 oktober 2012

Zoete Ziva…..

 

Nee, het is dus echt nooit goed. Als je kinderen kruipen wil je dat ze lopen en als ze dan lopen moet je opeens je halve woonkamer verbouwen. Dan gaan ze ook nog eens klimmen waardoor je maar gewoon alles wat gevaarlijk zou kunnen zijn weg gaat halen.

Dit gaat nog een hele tijd zo door. Je kan niet wachten tot ze groot genoeg zijn om dingen te kunnen om daarna te bedenken hoe makkelijk het voor die tijd wel niet was.

Nu hebben wij dus het probleem met drie peuters die niet voldoende “communicatief vaardig” zijn. Mond vol maar een redelijk probleem waarvan we dus ook graag willen dat er wat aan gesleuteld word.

Gesleuteld word er….. na enkele weken taaltrein is onze allerliefste, heel erg rustige, altijd bedaarde, amper tegenstribbelende superzoete Ziva veranderd.

Ja, ze word redelijk vaardig in het communiceren. Ze kan zichzelf heel goed duidelijk maken. Maar waar ze enkele maanden geleden nog ons aller rustigste kind was is ze nu dus veranderd.

  • Ziva weet wat ze wil en zal er nu ook voor zorgen dat het gebeurt.
  • Ziva staat voor je en zegt “è op!” ( let op) als je haar niet begrijpt.
  • Ziva kan nog niet een talk to the hand  maken maar de blik lukt wel en word ook gebruikt!
  • Ziva kan met haar handen in de zij staan en met 1 voet tappen van ongeduld.

Kortom Ziva is communicatief vaardig aan het worden. Ze weet dat ze wat kan zeggen en is nu bezig met de grote inhaalslag. Ziva is er en Ziva staat er. Het allerbelangrijkste is dat Ziva er nu wel voor zorgt dat er niemand meer is die over haar heen kan kijken!

Dus ja, we zijn heel erg blij dat ze zich heel veel meer aan het uiten is maar af en toe willen we stiekem wel een paar maandjes terug naar de zoete, rustige Ziva……

 

 

Martini Z'huis - kopie

zondag 21 oktober 2012

krentenbollenfeestje

 

Ja echt, vakanties moeten gevierd worden. Dat hoeft natuurlijk niet uitgebreid maar kan ook een beetje gevierd worden.

Omdat ik gisteren al broden had gebakken en dat dus even niet nodig was zat ik al wat te brainstormen over het hoe en wat. Gelukkig was ook deze keer de redding toch weer nabij. Gisteravond kwam er een nieuwsbrief binnen waarin ze het had over krentenbollen!

En zowaar we hadden zelfs bijna alles in huis. Okay geen krentenbollen maar rozijnenbollen zijn volgens mij net zo lekker. ( sukade vind niemand hier lekker)

Met een heleboel hulp van Robert dus vanmorgen rond 9 uur aan de slag. Robert leek het wel wat “rozijnenbollen” en was dus ook echt aan het helpen.

Dus stond ik op zondagmorgen een heel gezellig gesprekje met mijn jongste zoon te hebben. Waarbij hij  bij elk ingrediënt eerst de rozijnen aangeeft ( die we het eerste uur nog niet nodig hebben) om daarna ietwat boos het goede ingrediënt aan te geven.

Uiteindelijk heeft Robert de moed maar opgegeven maar hij snapte er echt helemaal niks meer van. Rozijnenbollen ZONDER rozijnen??????

 

DSCF0034

Na een minuut of vijf kijken naar het deeg zonder rozijnen vond hij het welletjes. met de liefdevolle opmerking “mama raar” stapt hij van het krukje af om pas enkele uren later weer in de keuken te komen.

 

DSCF0043

En toen zaten er spontaan opeens rozijnen in de bollen!

De boosheid en het ongeloof waren op slag verdwenen want wat is er nu lekkerder als een warme rozijnenbol met kaas……..

 

zaterdag 20 oktober 2012

beetje meer..

 

Heel logisch is het dat wij van veel dingen een beetje meer hebben of dat het allemaal een maatje groter is.

Zo zou ik niet zonder mijn 6 pits gasfornuis met MEGA oven willen. Ook de 5 liter kookpannen en GIGA fruitschaal zou ik bijzonder missen. Daarnaast staat er een 400 liter vriezer in de keuken en een koeling waar mijn kinderen rechtop in kunnen staan. Dus ja, groot, groter, grootst

De derde bank hebben we weg gedaan ((veel plezier ermee mam) maar die mis ik stiekem toch wel een beetje). De wasmachine en droger zijn heel standaard met een inhoud van 6 kg. De auto passen we net in met ons allen ( al lonkt zo’n mooie taxibus toch echt wel). Door ons hele huis staan kasten met van alles en nog wat. Als we nieuw bestek willen kopen moeten we meteen 2 sets kopen anders is het te weinig.

Dus ja, sommige dingen hebben we gewoon een beetje meer van nodig, sommige dingen moeten gewoon een maatje groter.

Er is echter 1 ding wat eigenlijk geheel overbodig is.

Naast de 4 mobiele telefoons (waarvan 2 met Wi-Fi ) enkele televisies en een laptop in huis hebben wij in de woonkamer 2 pc’s naast elkaar staan. Overdag zijn er regelmatig wel twee kinderen tegelijkertijd bezig maar ze zouden ook gewoon even op hun beurt kunnen wachten….

En toch, die twee pc’s worden hooguit vervangen door twee laptops want niks vinden deze vader en moeder zo fijn als ‘s avonds nog even iets geheel nietszeggends achter de computer te doen. Dus wat er ook gebeurt van mijn vierkante meter avondrust/priveterrein blijft iedereen af!

 

naamloosnaamloos

donderdag 18 oktober 2012

Wat nou gebrek?

 

Ja zeker ze zijn er wel. Voordelen aan het in huis hebben van kinderen met een spraakgebrek.

Nee, het betekent niet dat het bij ons in huis stil is. Drie peuters met een spraakprobleem kunnen net zo goed in het rond kletsen als drie peuters zonder spraakprobleem, het verschil is alleen dat je de taal even moet leren “lezen”.

Nee, het betekent niet dat je ze alles wel wijs kan maken. Ze hebben namelijk een SPRAAKprobleem maar weten heel goed wat je zegt en bedoelt.

Natuurlijk is het soms frustrerend voor peuters die zichzelf even niet duidelijk kunnen maken en voor ouders en brusjes die de peuters even niet begrijpen. En ja, dit kan ontaarden in redelijk heftige vecht en krijspartijen maar toch…

Als wij ergens zijn “verstaan” wij regelmatig peuters terwijl paps, mams of de oppas dat niet doen. Moeten wij dus ook regelmatig op onze tong bijten om niet te “tolken” voor een geheel onbekende peuter in de supermarkt of bibliotheek.

Het grote voordeel van het in huis hebben van peuters met een spraakgebrek is dat je leert communiceren. Dat je weer leert communiceren op een manier die geheel is en niet alleen spraakgericht. Dat je weer ziet hoe iemand zich voelt. Dat je beter oplet als iemand praat. Dat je weer weet dat een gesprek voeren “even zitten” betekend.

Dus nee, het is geen gebrek het is een groot voordeel.