zondag 30 december 2012

en zo ziet dat er dan dus uit…..

 

 

nagellakfeestje (1)

Ziva links en Kim rechts.

 

nagellakfeestje (2)

 

Mooie paarse voeten zijn helemaal niet lelijk volgens Ziva

nagellakfeestje (3)

Super Kim…

 

Zo ziet het er dus uit als de grotezussenradar wegens oververmoeidheid een ochtendje “uit” staat…

Lang leve de nagellak…

zaterdag 29 december 2012

HELLUP! Ze doen ‘t weer!

 

In de aanloop naar de kerstvakantie heb ik mij toch vergist. Ik had namelijk het idee dat deze vakantie ongeveer net zo zou lopen als de afgelopen herfstvakantie. Gewoon lekker relaxed …. En daarbij had ik me echt wel bedacht dat het de kerstvakantie is, die gewoon door de tijd van het jaar altijd wel wat drukker is maar wat mijn allerschattigstepatatehoofdjes nu weer bedacht hebben heb ik me echt niet op kunnen voorbereiden. Hier wil ik me ook gewoon niet op voorbereiden want deze periode doen we gewoon niet aan. Gewoon afgeschaft en geblokkeerd. Gewoon gewist en echt niet hier in huis.

Maar okay, vanaf afgelopen zaterdag hebben mijn snoepige druifjes het “sluipen” geleerd. Vraag me niet waar ze het geleerd hebben want ik ken ze alleen maar als stuiterendehonkballenopparket. In wezen is het dus een heel mooi iets wat ze zichzelf hebben aangeleerd. Ware het niet dat de enige momenten dat ze dit nieuwe gedrag toepassen zo tussen 5 en 6 uur ‘s morgens is.

Zo vroeg op de morgen verkeren deze papa en mama nog in een ernstig stadium van REM-slaap, en wat iedereen ook zegt volgens mij hebben mijn snoezepetoeterigepeuters dit heel goed door! Want wat treffen wij de laatste dagen aan;

  • drie peuters die gezamenlijk de bolletjes voor het ontbijt aan het smeren zijn
  • drie peuters die de koekjes ( uit het bovenste keukenkastje) aan het verorberen zijn
  • drie peuters die gezamenlijk de muren van een nieuw motiefje voorzien

Dit waren dus de keren dat wij zelf wakker werden van onze schatteboutjes. Vergeet hierbij dan vooral niet dat het sluipen dus echt tot kunst verheven is daar ze om in de keuken te kunnen komen eerst de trap af moeten, dan nog langs die slapende papa en mama, krukjes en stoelen voor het keukenblok moeten schuiven, erop moeten klimmen zonder ruzie (!!!!) en/of vallen en dan de hele rit terug zonder dat diezelfde papa en mama wakker worden! Voor het verkrijgen van de benodigde potloden en wasco moet er zelfs over een papa en mama bed worden heen geklommen…….

De overige dagen werden we gelukkig wat eerder wakker. Dit lag niet aan de sluipkunsten van onze superlievehamsterbolletjes maar alleen aan het feit dat ze op die dagen niet probeerden langs een papa en mama te komen maar slaapkamers van broers en zussen probeerden te betreden.

Broers en zussen hebben echter een ingebouwde “erzitiemandaanmijnspullenendatbenikniet” radar en die worden wel wakker, die broer of zus probeert je als zijnde superliefpeutertje rustig te verleiden om gewoon weg te gaan, alleen ben je helemaal geen superliefpeutertje op dat moment, je bent een jekanmedeboominikwilmetdelegonagellakoftelefoonspelen peutertje.

De enige manier om zo’n groteogenlievelach peutertje de deur uit te krijgen is blijkbaar om boos te worden. Zo boos dat die papa en mama beneden nu dan wel wakker worden en je als grote broer of zus wel komen helpen.

Zo kan het dus geschieden dat een kerstvakantie ontaard in elke dag afgrijselijk vroeg koffiedrinken om daarna die ikbenzozieligmaarbenwelheellief peuters maar een bord pap te geven omdat ze het brood deze keer aan de katten hadden gevoerd.

Pfffff, nog één weekje……..

 

 

vrijdag 28 december 2012

En dat was de kerst….

 

En toen waren de kerstdagen alweer voorbij.

Gewoon thuis en niks bijzonders maar wel gezellig. Zelfs met een puber die eerste kerstdag een ezelachtig humeur had op het grootste gedeelte van de dag. Het voordeel van ezels en pubers is dat ze dat soort dingen dan gelukkig niet de hele dag volhouden…. dus ‘s avonds met z’n allen aan de gourmet. Zelfs Robert, Kim en Ziva vonden het leuk!

 

kerst 2012 (5)

Annika en Kim rechts, Robert en D’mitri links

In de aanloop vonden deze papa en mama het wel heel erg fijn dat kindertjes die overal met hun vingertjes aan willen zitten eerst maar eens bezig gaan met placemats kleuren.

Samen met Annika en onder het wakend oog van enkele peuters, hebben we kerstboombroden gebakken. Die echt goed passen bij een kerstontbijt….

kerst 2012 (18)

kerst 2012 (21)

kerst 2012 (23)

 

Al was het alleen maar omdat ze er zo leuk uit zien op tafel!

Of ze lekker waren? Tja, dat hangt er maar net vanaf wie je dat vraagt, het oordeel wisselde tussen LEKKER en bijzonder.

Nu zijn de kerstdagen al twee dagen voorbij, slapen er ook vannacht extra kinderen in huis. Gaat morgen Chantal met een vriendin naar “kerstland” en ga ik met Annika, een vriendin en D’mitri cakepops draaien. Tenminste als ze dat willen want…. je bent elf en dan verzin je nog wel eens iets anders!

maandag 24 december 2012

kerstboodschappen??!!

 

Geen idee hoe het gebeurt is maar helaas is het me nu toch overkomen. Ik moest vandaag; de dag voor kerst, naar de supermarkt. Want ook al hadden Annika en ik afgelopen zaterdag de maandboodschappen al gedaan bij de gele olifant op de een of andere manier was er in geen van de karren koffie terecht gekomen… Twee dagen zonder koffie lijkt me nu echt geen goed idee en dan ook echt niet!

Dus vanmorgen, na wat positieve berichten opgepikt te hebben via social media, de stoute schoenen aangetrokken en richting supermarkt. Toen ik binnenkwam had ik echt het idee dat het wel meeviel. Geen hele lange rijen bij de kassa’s wel alle karretjes op. Dat laatste was voor mij dus zeker geen probleem want die koffie past echt wel in een mandje die er wel in overvloed stonden. De alarmbellen hadden dus eigenlijk al moeten gaan rinkelen…. geen karretjes en geen rijen…. dan klopt er dus iets niet….

Nadat ik mij dus door de karretjes en mensen in de winkel had heen gewerkt met twee kilo koffie richting kassa’s. Inmiddels hadden blijkbaar een heleboel mensen gezien dat ik al klaar was en waren ze gezamenlijk gezellig naar de kassa’s toe gewandeld waar dus een nu wel giga rij stond.

En dan sta je daar te wachten en onderwijl te kijken wat er zoal in die karretjes zit. Er is mij veel duidelijk maar dit soort dingen snap ik dus echt niet. Hoeveel moeten mensen inslaan om twee dagen door te komen? Hoeveel moet er gegeten en gedronken worden? Terwijl ik die karretjes zo zit te bekijken begin ik toch stiekem te tellen. Het is blijkbaar heel normaal om heel veel geld uit geven op deze twee dagen. Zoveel geld dat wij er met acht personen minimaal twee weken van kunnen eten.

Daarnaast snap ik dus echt niet waarom mensen dan de dag voor kerst nog alle boodschappen moeten doen. Misschien zijn dit dan de mensen die boodschappen doen leuk vinden! En ja, daar behoor ik nog steeds niet bij. Boodschappen doen is een verplichting die ik met liefde zou overslaan…..

Maar nadat ik dit zo overdacht heb ga ik het volgend jaar dus anders aanpakken. Op de dag voor kerst ga ik weer naar de supermarkt maar nu om een geheel andere reden. Ik ga op zoek naar iemand die elke maand zo belachelijk veel boodschappen wil doen en ze daarna bij mijn deur wil gaan afgeven. Wees gerust ik zal ze zelf betalen…..

zondag 23 december 2012

En dat was 2012 alweer…

 

Zo aan het eind van het jaar gaan we toch weer eens na hoe het gegaan is. Zo’n heel jaar. Is er nog wat gelukt van eventuele voornemens en hoe “liep” het hier in huis.

Voornemens op 1 januari doen we gelukkig niet aan dus die kunnen meteen van het lijstje. Dat scheelt weer een stuk. Hoe het hier in huis ging en gaat, tja dat houd natuurlijk nooit op.

Maar we durven nu wel te zeggen dat we steeds beter op elkaar ingespeeld zijn. Eigenlijk zijn we met ons tweeën gewoon een bedrijf gestart wat nog heel veel jaren doorgaat. Na dik twee jaar “warmlopen” zijn we nu op een punt beland waarvan we denken dat het wel kan.

Anders als “gewone” gezinnen met zes kinderen konden wij er natuurlijk niet ingroeien. We kregen het allemaal zo in een keer cadeau. Konden zelf uitzoeken hoe we het allemaal zouden gaan rondbreien. Probleem is dan dus ook een beetje dat je niet kan vergelijken met anderen. In de afgelopen jaren hebben we de meeste huishoudelijke hobbels wel gehad denken we nu. Het blijft natuurlijk dat ‘net als in een echt bedrijf’ er soms opeens veranderingen plaatsvinden waar direct op ingespeeld moet worden maar wat gewoon toch wel enkele zware hobbels oplevert. (Denk aan drie peuters die aan de andere kant van de stad naar de peuterspeelzaal moeten.)

Wel is de teller “vrienden” wederom naar beneden gegaan. Variërend in reden. Meest opvallend vonden we wel dat mensen vonden dat we te weinig tijd voor ze hadden. Ik wil wel bellen hoor maar de meeste mensen zijn niet zo blij als ik dat om 11 uur ‘s avonds doe. Ook een paar die alleen maar op bepaalde tijden en/of dagen langs willen komen. We kunnen daar vrij ver in meegaan maar het houd echt soms op. En natuurlijk de opmerking dat we nooit bij hun langskomen met de jongsten….. Tja, sommige mensen hebben gewoon geen peuterproof huis en om in dat soort huizen aanwezig te zijn betekend voor ons gewoon dat we geen enkel moment rust hebben. Volgens mij weten de meeste mensen met gewoon één peuter al over wat voor soort huizen ik het heb. Vol met prulletjes op grijphoogte en dat soort dingen.

Voordeel is wel dat ik er van overtuigd ben dat de mensen die we nu om ons heen hebben er ook altijd zullen zijn. Of ik nu één keer per week bel of één keer per twee maand en onafhankelijk van hoe vaak we elkaar zien.  Dit zijn de mensen waar wij dus ook heel veel waarde aan hechten, ook op momenten dat we het ergens niet over eens zijn is er wel een wederzijds respect naar elkaar toe. Met deze mensen om ons heen durven wij dus ook vol vertrouwen 2013 in te gaan!

 

calzone hommema

 

Nadat de meeste broodjes en broden hierin huis de revue al gepasseerd zijn kwam ik bij Karien haar Calzone pizza broodjes tegen. Leuk, lekker en vooral makkelijk. En we houden hier in huis nu eenmaal van makkelijk en eten dus helemaal geschikt voor ons!

Gisteravond dus niet alleen deeg gemaakt voor het “gewone” brood maar ook een extra pannetje voor de broodjes. We hadden het er thuis over alsof het voor de lunch moest zijn maar daar waren we weer eens zo rijkelijk laat mee dat het gewoon bij de soep en het avond eten op tafel kwam…

Maar je bent een Hommema of niet, ik had echt geen zin in snijden, wegen en knutselen met dat afgrijselijk plakkerige deeg dus is het toch geëindigd op iets wat nog het meest lijkt een breed gevuld stokbrood…

Marcel had zich bezig gehouden met de vulling dus de een was gevuld met pittige kip, champignons, ui en tomaat. De andere gevuld met champignons, ui en spitskool bedenkt met kaas.

En echt het was lekker………

 

 

DSCF0010 (2)

Dat bruine is de bloem die op het bakpapier lag.

dinsdag 18 december 2012

voordelen/nadelen/voordelen

 

Natuurlijk zijn er wel wat nadelen aan het in huis hebben van iets meer als een gemiddeld aantal kinderen. Gelukkig zijn deze dingen gewoon geheel overkomelijk…..

Lang leve het Zweedse woonwarenhuis die ervoor zorgt dat kasten kunnen veranderen in salontafels en/of banken waardoor er gewoon veel meer troep opgeruimd kan worden. Sorry, kinders bij deze begrijpen jullie dus… speelgoed is troep als jullie op bed liggen…. Dit zelfde warenhuis heeft over al hun banken hoezen die wasbaar zijn op 60 graden wat betekend dat alle troep die niet in bakken thuishoort maar wel aan de bank blijft plakken er dus van af gewassen kan worden….

Ander voordeel is dat er dus vannacht weer gezellig twee wasmachines aan staan waardoor deze moeder nog steeds niet van haar wastik af is maar wel heel af en toe weer een LEGE wasmand ziet…. Okay al die was moet hangen ( zûnige ik) en dan ook nog opgevouwen. Strijken heb ik inmiddels verbannen naar “alleen als het echt moet” want ik ken mezelf inmiddels goed genoeg. Als ik begin met strijken strijk ik ALLES en als ik niet begin stoor ik me niet aan de kreukels…

Brood en broodbeleg gaat hier zo knoeterhard dat we elke week 5 soorten zoet beleg halen om de voorraad aan te vullen. En zeg nu zelf afwisseling van spijs doet eten dus als je hier een boterham eet houd het niet op na de hagelslag en jam of de eeuwige pot pasta. Er is keuze genoeg en vind je het niet lekker kom je volgende week maar weer dan staat er vast wat anders.

Er is echter één nadeel waar ik geen oplossing voor kan vinden. De schuur! Die is te klein. Hoe krijg ik nu acht fietsen in verschillende maten, enkele steps, ripsticks en ander onhandelbaar speelgoed op een normale manier in een hokje van 2 bij 3 meter. En met normaal bedoel ik dus vooral dat als enig kind hier iets wil gebruiken er niet eerst de gebruikelijk MAMA schreeuw komt maar dat ze het helemaal zelf kunnen….

vrijdag 14 december 2012

HOE HAAL JE HET IN JE HOOFD!

 

Soms ben je met iets bezig, gewoon iets van je je van te voren had bedacht om er daarna achter te komen dat het niet zo handig is.

Naar de winkel gaan met een stapel kinderen zonder kar EN zonder op de buienradar te kijken waardoor je gezamenlijk en geheel doorweekt thuis komt. De onderweg beloofde chocolademelk blijkt niet mogelijk te zijn aangezien de hoeveelheid melk die hier voor nodig is nog steeds in de supermarkt staat.

Ander leuk voorbeeld; ben je eindelijk begonnen aan het opvouwen van de was, zo rond twee uur ‘s middags. ben je dus weer eens straal vergeten dat er nog twee uit school komen om half drie die gewoon aan tafel een kopje thee willen drinken.

Maar okay, dan heb je als moeder zijnde ook wel eens zin in poffertjes. Dan ga je dus aan de slag zo rond kwart voor vijf  ‘s middags. Recept zoeken, mixen en dan gewoon bakken. En bakken, En bakken. En bakken. En nog een paar keer en dan is het zowaar bijna klaar…. Inmiddels is het half zeven, ruikt het hele huis naar poffertjes, ruikt deze moeder geheel naar poffertjes, heeft deze moeder helemaal geen zin meer in poffertjes.

Hoe heb ik het eigenlijk in mijn hoofd kunnen halen om voor 6 veelvraten poffertjes te willen bakken!

 

poffertjes (1)

donderdag 13 december 2012

Foutje…. sorry….

 

Als ouders van een meerling krijg je aardig wat te horen. De bekendste is natuurlijk “jij liever als ik”. Deze opmerking hoor je al vanaf het moment dat je verteld dat je zwanger bent van meer dan 1 kind…

Als je dan eenmaal je kinderen hebt gaan de opmerkingen gewoon door, variërend van netjes tot hondsbrutaal. Maar wij zijn de laatste om daar al te veel van te zeggen. Natuurlijk worden we er moe van. Natuurlijk zijn wij ook niet altijd even beleefd maar er zijn nu eenmaal veel dingen te vragen, denken en te beoordelen over onze gezinssituatie. We proberen vragen te beantwoorden, gedachten de goede kant op te leiden en vooroordelen te ontkrachten in de volle wetenschap dat het ons toch niet helemaal gaat lukken.

Maar door deze instelling proberen we dus om geen “domme” opmerkingen te maken tegen andere mensen over hun kinderen en gezinssituatie. Ik zeg duidelijk proberen want:

Na een zeer vermoeiende koude dag met drie peuters die niet links of rechtsom willen mogen we vanmiddag ook nog eens met deze drie peuters naar de tandarts. Chantal maakt huiswerk dus blijft thuis, Annika heeft geen zin dus blijft thuis, D’mitri wil niet dus gaat naar de spelcontainer.

Bij de tandarts doet Robert vol overgave zijn mond open nadat hij door de lieve man op pedagogisch verantwoorde wijze is omgekocht met een cadeautje. Kim wil na enige wikken en wegen dan ook nog wel plaatsnemen maar dan Ziva. Ziva zit bij mama op schoot en wil nog net door haar wimpers naar die rare man kijken. Ze slaat zijn handen weg als ze dichterbij komen als 15 cm. en draait haar hoofd weg als er wat gevraagd word. Ziva doet na een tijdje toch haar mond open ( dat cadeau lonkt blijkbaar wel) maar kan dat op zo’n manier dat er geen tand te zien is….. Ziva staat in standje NEE. Uiteindelijk is er dus maar gewoon besloten dat Ziva ook over een half jaartje mag terugkomen om het nog een keer te proberen.

Op weg naar huis lopen we even via de spelcontainer om erachter te komen dat die alweer vertrokken is, helaas had ik daar geen rekening mee gehouden en met inmiddels drie kinderen in NEE-stand gaan we toch echt richting huis.

We slaan de hoek om en onze peuters hebben inmiddels wat anders gevonden en lopen weer gezellig voor, achter en bij ons. Echt het moet er wel gezellig uit hebben gezien. Ik kon die gezelligheid echter nog helemaal niet voelen en terwijl er ondertussen een moeder met duowagen nadert zeg ik per ongeluk hardop… “wat had ik graag een tweeling gehad”….

Ik zie haar kijken, en dan zegt ze toch “jullie hebben toch een…..” en ik antwoord netjes dat het een drieling is. Ook in de wetenschap dat er nu eens iemand staat die niet meteen stijl achterover slaat. Na toch wel een leuk gesprek over de voordelen van een meerling gaan we weer richting huis.

Maar echt, dit behoort toch echt in de top drie van domme opmerkingen! Dus hierbij, sorry…..

maandag 10 december 2012

Ik ken ze wel maar ik weet ze niet

 

In een heel erg grijs verleden. Zo grijs dat het bijna zwart is. Je weet wel donderwolkengrijs zo lang geleden is het. In die tijd gingen wij nog wel eens op stap. Of eigenlijk helemaal niet “wel eens” maar gewoon regelmatig. In die tijd kenden wij de top 40 uit ons hoofd en zelfs de top 1000 was niet geheel onbekend.

Maar nu, na bijna 15 jaar tussen de kleine kinderen te wonen begint dat toch echt te slijten. Ik ken alle sinterklaasliedjes, Sint Maarten liedjes hebben weinig geheimen ( al blijf ik bij de deur echt zeggen dat ik DAT liedje nog nooit eerder had gehoord). Wel zal ik bij deze eerlijk toegeven dat mijn kinderkerstrepertoire elk jaar weer opgefrist moet worden. Want jingle bells in het Engels lukt nog wel maar in het Nederlands…????? Net als de herdertjes daar schijnt ook een kinderversie van te zijn maar ik ben gewoon niet in staat deze te onthouden.

Maar okay, nu heeft mijn oudste dochter besloten naar een concert te gaan ( over een maand of 6) en echt ik heb gezegd dat ze mocht maar ze heeft de naam van die hele band voor me op moeten schrijven want ik heb gewoon geen enkel idee! Wie zijn dat, wat doen ze en hoeveel lawaai maken ze wel niet….. Na enkele momenten googleen en luisteren heb ik nu dus besloten dat het wel meevalt. Want ook al ken ik de naam van de hele band niet de muziek schijn ik toch ergens opgepikt te hebben. Ik ken blijkbaar toch minimaal de helft van al die nummers…..

Dus ik ben niet meer op de hoogte van de top 40. Ik ben wel geheel op de hoogte van de top 1000. Ik ben nog niet donkergrijs verkleurd en volgens mij dank ik dat vooral aan het zingen van al die bijzondere kinderliedjes…..

 

Olifantje op de stoep

Loop niet in de hondenpoep.

Ander krijg je vieze schoenen

En dan moet je mama boenen.

Olifantje op de stoep

Loop niet in de hondenpoep

zondag 9 december 2012

Zo kan je december ook beginnen.

 

Soms loopt het allemaal een beetje anders. Als je een gezellig sinterklaasavondje hebt ingepland besluit lieve Ziva om ongeveer een kwartier voordat we hebben afgesproken dat de goede man en zijn vriendjes de manden op zolder vullen toch nog even ziek te worden.

Gelukkig wachten die manden wel en kunnen onze meubels uit het grote Zweedse meubelhuis gewassen worden.

Arme Zief gaat na de opgelopen vertraging wel mee naar boven waar zij als enige toch nog een sinterklaas en piet over het dak heeft zien lopen! Eenmaal weer beneden had de rest alle zakken en manden al bijna uitgepakt waardoor ook Ziva weer heel erg vrolijk werd.

DSCF0002 (2)

Robert heeft iedereen geholpen met kadootjes uitzoeken en uitpakken. Robert was er ergens ook wel blij mee dat Ziva de puf niet had om het volgende kado uit te zoeken….

Donderdag besloot Chantal dat ziek zijn misschien wel erg leuk was en daarom zag die dag er zo uit….

 

123 (9)

Gezellig onder het Nemo dekbed van Ziva op de bank.

 

Helaas besloot de rest in de loop van donderdag, vrijdag en zaterdag toch ook mee te gaan doen.

De enigen die weer eens nergens last van hadden waren Marcel en D’mitri. Dit tot grote ergernis van de laatste want die wil ook wel eens ziek en zielig zijn…

Enig nadeel is dat sommige dingen in dit soort weken blijven liggen waardoor we vanavond maar eens begonnen zijn met het wegwerken van een was….. Na ongeveer twee uur vouwen was het eindelijk klaar….

123 (7)

Zo ziet een helft van 5 dagen was er dus uit!

( de andere helft was al opgeruimd)

Nu gaan we deze week toch maar eens op zoek naar de gezelligheid van december. Plannen te over. Kerstboom halen, huis versieren, mijn verjaardag vieren, kerst, oud en nieuw, kerstdiner’s op verschillende scholen. Hopen op sneeuw IN de kerstvakantie en natuurlijk duimen voor ijspret!

 

maandag 3 december 2012

Ik ga het nog één keer proberen…

 

Zoals bij sommige mensen inmiddels duidelijk is hebben wij drie kinderen in huis met een spraakgebrek. Zo’n spraakgebrek is om het makkelijk te zeggen een klein drama en even in het kort uitleggen wat voor effect dat heeft op zowel de kinderen met een spraakgebrek als de mensen er omheen is eigenlijk niet mogelijk. Toch ga ik het nog een keer proberen. Waarom? Eigenlijk heel simpel, afgelopen dagen heb ik verschillende redenen gehoord waarom onze kinderen niet goed zouden gaan praten variërend van “dat komt omdat het een meerling is” tot “dat komt omdat je geen tijd voor ze hebt”.

Vragen kunnen niet dom zijn maar opmerkingen wel en bovenstaande opmerkingen ( of daarop gelijkende) behoren zeker onder de categorie domme opmerkingen.

Het is net zoiets als tegen een ouder van een dik kind zeggen dat ze dat kind maar wat minder te eten moeten geven of tegen een ouder van een kind dat het moeilijk heeft in groep 3 zeggen dat ze dat kind dan maar wat meer moeten voorlezen. En hoe kan het dat je niet merkt aan een kind dat zijn ogen +2 zijn…..

Maar okay, onze kinderen hebben dus een spraakgebrek, onze kinderen hebben een probleem met het uitspreken van woorden. Nee, onze kinderen hebben geen probleem met begrijpen. Ze weten heel goed wat je bedoelt als je tegen hun praat. Het is dus niet nodig om ze te behandelen als hele kleine kinderen. Ze hebben namelijk alleen een SPRAAKGEBREK. Ze zijn zich alle drie ook erg bewust van het feit dat ze dingen niet of niet goed kunnen uitspreken dus hen proberen te verleiden tot het uitspreken van woorden die ze toch niet kunnen zeggen levert alleen frustratie op. Zowel voor de peuter als voor ons als ouders zijnde. Ik vraag jou toch ook niet tien keer achter elkaar om de tafel van 16 op te noemen!?

Voor een spraakgebrek gaan de meeste kinderen in Nederland naar de logopedist. Iedereen kent denk ik wel een kind wat daarheen gaat omdat het slist of de R nog steeds niet uit kan spreken. De “gewone” logopedie behandelingen zeg maar.

Bij onze kinderen is het iets anders, ze gebruiken te weinig verstaanbare woorden en zinnen ( welke zinnen….) om door de “grote buitenwereld” begrepen te worden. Hiervoor gaan ze dus alle drie naar de Taaltrein. Een peuterspeelzaal speciaal ( en alleen) voor kinderen met een ernstig spraak-taal probleem. Hier worden ze ondergedompeld in een “taalbad”.

De taaltrein is dus zeker niet te vergelijken met de gewone logopedist, het gaat er in die paar uur zo intensief aan toe dat mijn kinderen na een dagdeel te zijn geweest thuis erg snel in slaap vallen. Hier hadden ze bij de gewone peuterspeelzaal echt helemaal geen last van.

Het is ook niet zo dat als je denkt dat je kind het wel gebruiken kan je je kind “even” kan aanmelden. Er word getest en nog een keer getest en dan worden de testen nog een keer bekeken door een indicatiecommisie waarna je als iedereen vind dat de peuter zich niet gaat redden op de wachtlijst kan worden geplaatst met de hoop dat er een plekje vrij komt voordat de peuter vier is. Bij ons heeft dit traject een dik jaar geduurd. (en dan natuurlijk x drie). Als je dan door de wachtlijst heen bent en er drie peuters geplaatst zijn komt een van de moeilijkste dingen die wij als ouders ooit gedaan hebben. Onze kinderen van net drie jaar met een taxi naar “school” laten gaan. Helemaal alleen zonder ouders, broers of zusjes.

Maar okay, wij hebben hier in huis drie peuters met een spraakgebrek. Dit kunnen wij niet verhelpen door te proberen hun woorden te laten uitspreken die ze niet uit kunnen spreken. Wij zijn namelijk geen logopedist dus wanneer wij dat wel zullen doen richten we waarschijnlijk alleen maar meer schade aan. Wij kunnen alleen proberen hun te begeleiden en proberen hun te begrijpen. Op welke manier ze zich ook duidelijk maken, mimiek, gebaren, woorden of wijzen moeten wij proberen hun te begrijpen. Aan de andere kant moeten onze peuters dus soms ook heel ingewikkeld doen voordat ze begrepen worden. Want hoe erg zij en wij ook onze best doen er zijn dagelijks toch vele momenten dat we elkaar echt niet begrijpen.

Gaat dit ooit goedkomen. Ja, dat is iets waar ik de volste vertrouwen in heb. Met een beetje hulp van anderen en onszelf gaan mijn kinderen er zeker gewoon komen. Het duurt wat langer maar vergeet niet;

Ze zijn niet gek ze hebben gewoon een SPRAAKGEBREK!

 

zaterdag 1 december 2012

Ik hoop echt dat spreekwoorden ook een keer kloppen

 

 

Hier in huis is er op dit moment een nieuwe hobby gaande. Een hobby waar ik het in het geheel niet mee eens ben. Daarbij doet iedereen hier in huis ook nog eens mee! En dan ook echt iedereen zelfs de katten hebben er lol in.

Wat is er hier nu aan de hand. Nou het is heel simpel en echt in elk huishouden uit te voeren. Je kan het als alleenstaande doen maar ook gezellig met de hele familie als je bij oma op bezoek bent. Wel van te voren oma even waarschuwen. Dat is namelijk wat ze hier in huis vergeten zijn. Als ik had geweten dat dit DE hobby van eind 2012 geworden zou zijn had ik maatregelen getroffen.

Maar nu heb ik het dus nog niet verteld, dat komt door die spreekwoorden denk ik. Een beetje van de hak op de tak enzo.

Maar stel je een woonkamer voor tussen 6 en 8 uur ‘s morgens. Gewoon een eettafel met daarop 3 mepal borden, 3 soepkommen, ( 1 voor yoghurt, 1 voor pap en 1 voor honingdingen) 5 ontbijtborden en daarbij natuurlijk theeglazen, koffiemokken en melkbekers naar believen.

Het op de tafel zetten van deze spullen gebeurt helemaal door mijzelf, so far so good…… na de maaltijd word er echter verwacht dat de eter zijn eigen spullen even naar de keuken brengt en op het aanrecht zet. Ook dit levert geen enkel probleem op. Echt waar de laatste weken doet iedereen dat zonder klagen!

Hier begint dus het hobby gedeelte…. hoe erg op het randje kan je je bord neerzetten, kan je ook eerst je glas neerzetten en dan je bord erbovenop, als je nu zorgt dat je het hele aanrecht vol bouwt hoe zal de rest het dan oplossen, kan je ook al je spullen in 1 keer naar de keuken brengen, misschien lukt het wel om ook de spullen van broer of zus mee te nemen….

In het kort; dit werkt dus allemaal niet want er valt de laatste tijd minimaal 1 keer per dag iets kapot. Op de een of andere wonderbaarlijke wijze krijgen ze zelfs mepal borden kapot!

Het hobby gedeelte bestaat hier er vooral in om echt en dan dus echt helemaal geen oud servies te laten vallen. Nog steeds staan er 3 spuuglelijke knalgele soepkommen in de kast tegen 5 kapot gevallen nieuwe… Ontbijten doen we binnenkort op caravanservies en de thee komt maar uit koffiemokken want ook al komt al mijn nieuwe servies van de Zweedse meubelgigant totdat deze hobby ten einde is ben ik echt niet van plan hem te voeden met nieuw slachtoffer materiaal….

Maar mochten scherven geluk brengen dan lacht de toekomst ons tegemoet!

 

scherven