Zo op een ochtend waar ik half zit op te letten. De hele tijd een meisje naast me die vraagt om dingen. De hele tijd is het hetzelfde meisje. Elke keer heet dat meisje Ziva….
Dus gebeurt het dat ik met een halve blik naast me reageer op een meisje met alweer een vraag. Ik laat het kind deze keer niet eens uitspreken maar zeg meteen;
“even wachten ik kom zo Ziva”.
Waarop uit een hele andere hoek van de kamer de kamer Ziva antwoord….
“Dat is niet Ziva dat is die andere”………
mmmmm, 5,5 jaar oud en nog gaat het wel eens mis dus!