zondag 30 september 2012

In de statistieken….

 

Op zo’n blog als deze krijg je “statistieken” kado. Niet dat ik daar nu zoveel mee doe maar soms wel even grappig om te lezen. Dan gaat het me niet om de aantallen bezoekers, er staat gewoon een teller naast het blog, maar wat leuk is om te lezen zijn de zoekopdrachten waarmee deze blog dan gevonden is.

Op dit moment staat deze erin

  • Groot gezin weer in

Ik ben me nu dus al een hele tijd aan het afvragen waar degene die dit heeft gegoogeld naar op zoek was. ( en misschien nog is)

Zal het iemand zijn die zelf zwanger is van nr 5,6,7 of meer of iemand die kinderloos is en zich afvraagt waarom mensen aan kinderen beginnen en dan ook nog eens meer dan de 1,7 die de statistieken aangeven…..

Bijna meteen moest ik denken aan een artikel dat ik ooit gelezen heb.  ( ja, van een kinderloze vrouw) Dat het hebben van een groot gezin een teken is van status. Zo van, zie eens hoe goed ik het heb en hoe goed ik het doe.

Daarna bedenk ik me ook meteen dat ik inmiddels ons gezin al helemaal niet meer zo groot vind. ( niet voor niks een “klein” groot gezin) maar dat de denkwijze bij “gemiddelde” gezinnen toch echt anders is. Hoe vaak hoor ik niet dat mensen een groot gezin hebben en dat dan later blijkt dat er drie spruiten door de woonkamer huppelen…. Sorry voor mij heb je een groot gezin bij vier of meer kinderen fulltime.

Tja, en of het nu “in” zal zijn of niet. De mensen die ik ken met een kinderschare die iets meer is als gemiddeld  hebben een dubbele baan om hun kinderen schoon en gevoed en met een redelijke kennis van geldende normen en waarden de grote wereld in te kunnen laten gaan. Deze mensen maken zich niet zo druk over status, merken en over wat er “in” is.

Dus bij deze de vraag dat als diegene die deze zoekopdracht heeft gebruikt hier nog een keer mocht komen. Hoezo, waar was je naar op zoek?

 

05groot-gezin

voorlezen?!?!?!?

 

Lezen is gewoon leuk! Niks zo fijn als helemaal in een boek kunnen wegzinken. Lekker afgesloten van de wereld in een hoekje van de bank te zitten. Echt heerlijke momenten vind ik dat.

Om dat lezen te stimuleren bij kinderen moet er natuurlijk ook worden voorgelezen. En daar wringt nu toch de schoen ( of het boek als je dat liever hebt). Voorlezen bij de oudste hoorde gewoon bij het bedtijdritueel. Standaard werd er elke avond voor gelezen. Regelmatig zelfs een heel disneyboek. Ook omdat ik in de boeken geen goede pauzeplek kan vinden….

Bij nr. 2 werd er nog steeds elke avond voorgelezen maar nu kwamen we op de kikkerboeken of gewone sprookjesboeken uit. Iets kortere verhaaltjes en gewoon helemaal uit kunnen lezen.

Ja en dan hebben we er op dit moment dus nog vier die voorgelezen willen worden, deze vier gaan ook nog eens op ongeveer hetzelfde moment naar bed, deze vier gaan niet akkoord met hetzelfde verhaal. Voor deze vier moet ik dus nieuwe voorleesmomenten gaan vinden.

D’mitri kan nog lekker worden voorgelezen als de andere drie op bed liggen dus dan is dat opgelost. Maar wanneer moet ik drie peuters die niet dezelfde interesses hebben, die overdag echt niet meer gaan slapen, die voorgelezen worden alleen leuk vinden als het boek leuk is nu dan gaan voorlezen!

Ik heb echt geen enkel idee hoe ik dit in elkaar moet gaan breien…… Wel weet ik dat ik snel iets moet gaan verzinnen voordat ik voorlezen gewoon niet meer leuk vind|!

 

donderdag 13 september 2012

en…. mag ik nu dan????

 

Ze zeggen allemaal dat het zo hoort ik hoor zelfs dat het aantal vakantieweken voor schoolkinderen als “te” word ervaren.

Ja, soms vraag ik me ook wel eens af of ze überhaupt nog wel naar school gaan maar dat is eigenlijk alleen vanaf eind april tot begin juni. Dan regent het vrije dagen en vakanties.

Maar nu:

  • nu zijn de scholen twee weken bezig.
  • nu zitten mijn kinderen redelijk in een ritme.
  • nu fiets ik elke week 40,8 km om Kim weg te brengen.
  • nu wandel ik regelmatig de hele wijk door om D’mitri op te halen

Dus ja, gewoon zo als het hoort. Niks bijzonders en eigenlijk een ritme waar ik het heel goed op doe.

Maar nu:

  • moet ik ‘s avonds vroeg naar bed
  • moet ik er om denken om geen lawaai te maken ‘s morgens zodat peuters nog even blijven slapen.
  • bel ik regelmatig mijn dochter om te vragen of ze al wakker is…..
  • proberen we tussen vijf en half zes warm te eten  

En echt waar ik ben MOE. En dus echt met hoofdletters. Mijn verstand weet heel goed dat ik mijn ritme moet aanpassen maar mijn lijf heeft er nog geen zijn in. Elke dag leef ik nog met de klok in de hand om alles goed rond te kunnen plannen. Elke avond lig ik op tijd op bed om daarna uren te kunnen lezen of tv kijken. Elke ochtend heb ik dus dat de wekker om kwart over zes gewoon in mijn dromen word opgenomen. Vijf uur per nacht daar trek ik het dus echt niet op en na bijna twee weken “ritme” ben ik nu toch echt toe aan

 

vakantie

 

Nog een maandje en dan is het eindelijk zover…….. Ik zie er nu al naar uit en ga dat ook echt MIJN vakantie maken!

woensdag 12 september 2012

Soms verschillend en soms gelijk.


Vandaag kwam Chantal thuis nadat ze de stad in was geweest.
Vol trots liet ze een nieuwe blouse zien die ze had gekocht. Om de een of andere reden zat het prijskaartje zo dat we vooral niet konden zien wat hij gekost had.

En ja, onze lieftallige dochter heeft een spijkerblouse ( ja echt; een SPIJKERBLOUSE, je weet wel zo één die je in de jaren 80 ook al had, zo'n blouse waar ik de rillingen van krijg....)
Maar okay, voor deze blouse heeft ze het wonderbaarlijke bedrag van € 25,- neergeteld. Mijn opmerking dat ze dit ook wel bij de kringloop had kunnen vinden voor een tiende van de prijs werd mij zeker niet in dank afgenomen.... Daarbij moet ik haar in iets gelijk geven.... bij de kringloop zit er geen leren riempje meer om die je als veertienjarige er toch van af gaat slopen....

Maar aangezien het voorgevoel bij dochters van veertien ook wel eens kan kloppen had ze voor ons een zak met stroopwafelkruimels gekocht.... En ja, het heeft gewerkt! We hebben allemaal een heel erg lekker toetje gehad. Het leek nog het meeste op een gesmolten MC Flurry...

Eeen bodempje kruimels met daarover yoghurt die gemengt was met ongeklopte room en als topping nog wat kruimels en natuurlijk nog wat stroop!!!!
En echt zo wil ik wel vaker een toetje eten!

Dan zal ik ook niet meer zeuren over dure/lelijke kleding die gekocht is ( denk ik)

We gaan gewoon genieten van de momenten waarin we allemaal gelijk denken en de andere momenten proberen met een glimlach te doorstaan.

maandag 3 september 2012

Stel je toch eens voor…..

 

Stel je voor, je mag heel gezellig met iemand mee. Gewoon gezellig een stukje fietsen of in de auto.

Je weet wel zo’n bijna onverwachts uitje waar je een heleboel gezelligheid bij verwacht. Misschien een koffie met appeltaart of misschien gewoon even op een bankje met een meegebracht koekje waarbij je geniet van het uitzicht.

Stel je nu voor dat diegene met wie je mee bent gegaan je zomaar ergens heenbrengt je beide benen afhakt en dan gewoon zegt ; veel plezier tot straks, ik ben er om half twaalf weer.

Hoe erg boos zou je zijn, hoe gefrustreerd zou je zijn, hoe beledigt zou je je voelen. Hoe zou je reageren? Zomaar opeens zonder benen op een plek die je niet kent bij mensen die je niet kent……

Dit heb ik vandaag bij Kim gedaan. Kim mocht vandaag voor het eerst naar de Taaltrein. Hartstikke leuk natuurlijk dat ze daar nu terecht kan. En zeker ook nodig. Alleen Kim ging alleen naar de taaltrein. Geen broertje of zusje, geen vader of moeder, zelfs geen oma om even steun bij te krijgen. Al was het maar door middel van oogcontact.

Helemaal alleen moest onze Kim dit aangaan. Voor de allereerste keer van haar leven was Kim helemaal alleen en moest maar vertrouwen op de woorden van die moeder die gewoon weg was gegaan, moest er met net drie jaar maar op vertrouwen dat ze echt Robert en Ziva weer terug zou zien.

Bij binnenkomst was haar al duidelijk dat er iets ging gebeuren wat ze niet leuk zou vinden dus

  • geen tas in de bak
  • geen jas uit
  • je moeder niet loslaten

En nadat die moeder dus wegging zeker zo’n 15 minuten GILLEN, HUILEN en nog wat GILLEN. Daarna was dat klaar en heeft ze toch nog wat gespeeld en gezongen!

Maar het mooiste moment van de dag voor Kim was toch echt toen ze rond half één de woonkamer in liep en haar beide benen weer terug had.

Ze heeft bijna 10 minuten staan knuffelen met Ziva en Robert! Ze heeft ze gekust, bekeken en ze bij elkaar gezet om ze ook tegelijk te kunnen knuffelen.

Voor onze Kim zijn Robert en Ziva toch echt een deel van haarzelf…..

Misschien vinden ze het zelf dus helemaal niet zo erg om “DE DRIELING” genoemd te worden. Ze zijn met hun drieën toch ook gewoon één….

 

All-stars-drieling-630x350foto; www.Bakedbyanne.nl