maandag 16 december 2013

Zo kan je er ook om vragen…

 

Hier in huis word aardig wat afgezongen. Zingen werkt namelijk voor en tegen van alles en nog wat.

Het helpt bij kindertjes met een spraakgebrek en tegen een slecht humeur. Het is gewoon gezellig en houd de sfeer in huis redelijk op peil.

Nu was Ziva al aardig in de “zeurmodus” dus bedacht ze maar een nieuwe tekst op een liedje dat ik net met Robert aan het zingen was.

 

Jongens meisjes aan de kant

Hier komt een grote Zivafant

Ziva die heeft grote voeten

Dus moet Ziva nieuwe schoenen

Jongens, meisjes aan de kant

Hier komt een grote Zivafant

 

Helaas voor Ziva krijgt ze zelfs met deze zelfbedachte tekst GEEN nieuwe schoenen, wel een hele trotse moeder die nu zeker geen twijfels meer heeft over de zinsbouw en woordenschat testen die onlangs glansrijk zijn gemaakt door onze Ziva.

maandag 9 december 2013

er is altijd één de beste

 

Opeens is het besef er,

Wij zijn anders….

We zijn een drieling en dus even oud en de meeste kinderen zijn dat dus niet…

Op de een of andere manier weten ze nu ook dat je nooit precies tegelijk geboren word.

Dus

  • Mama, ik ben toch als eerste geboren?
  • Ja Robert jij bent als eerste geboren.
  • Dan ben ik de baas!
  • Nee, Robert.

 

  • Mama, ik ben niet als laatste geboren!
  • Jawel Ziva, jij bent als laatste geboren.
  • huilbui…. DAT WIL IK NIET!

En dan zit je samen in bad en moet je er uiteindelijk toch echt een keer uit.

Kim; Robert is als eerste geboren dus moet hij er als eerste uit.

Robert; huilbui IK WIL NIET ALS EERSTE GEBOREN ZIJN

Ziva; Dat heb je zelf gedaan. ik ben lekker de laatste dus mag ik lekker langer in bad blijven…

Ondertussen kleed Kim zich ook aan en tja, als zuslief dan nog in bad zit kan je lekker de kleren aantrekken die mama had klaargelegd voor Ziva…. “had ze maar niet de laatste moeten zijn”

dinsdag 3 december 2013

onzinnige zin of zinnige onzin.

 

Van sommige dingen begrijp ik dus helemaal niks. Gewoon simpele dingen waar je eigenlijk helemaal niet bij stil staat.

  • komkommers in plastic
  • frisdrank flessen die nogmaals verpakt zijn per zes
  • bananen in een plastic zakje
  • chinese kool in een plastic zakje
  • nieuwe overhemden met spelden, kartonnetjes e.d.
  • nieuwe dekbedovertrekken met karton verpakt in plastic

Okay, al die rare verpakkingen vind ik eigenlijk heel bijzonder. Ik snap ze niet en ze zijn overbodig.

Maar wat is soms ook niet begrijp is de kledingindustrie. Kijk als je een shirt koopt hangt hij aan een kapstokje en er hangt een prijsje aan en als je thuiskomt dan draag je dat shirt op dezelfde manier als je het gekocht hebt. Zo is het eigenlijk met alle kledingstukken. Okay er kan eens een ander shirt op een rok of broek welke je bij elkaar gekocht had maar meestal maakt dat niet zoveel uit. Het is geen heel erg opvallend iets.

Wat wel een opvallend iets is zijn de sokken. Als je sokken koopt zitten ze minimaal per twee gelijke gebundeld en is het de bedoeling dat je ze tegelijkertijd gaat dragen en wassen en opvouwen en wederom dragen. En hier gaat er dus ook iets mis alleen niet met de winkelverpakking, nee er gaat ten eerste hier in huis iets mis. Alle sokken hier in huis belanden eerst in de zogenaamde “sokkenbak”. Waarna het de bedoeling is om al die sokken netjes per twee bij elkaar te binden zodat ze wederom aan hun taak kunnen beginnen. Naast het feit dat er ALTIJD en ALTIJD een laagje sokken zonder partner onderin deze bak ligt blijkt ook gewoon dat het onbegonnen werk is aangezien de 13 plusser hier in huis het helemaal niet nodig vind om zich te houden aan textieletikette. Neen, zij pakt gewoon twee sokken uit de bak en deze worden gedragen met het motto “alleen is ook maar alleen”.

Lange tijd heb ik gedacht dat dit een iets was waar alleen mijn 13 plusser last van had maar hoe blij kan je worden als je opeens DIT op de bank ziet zitten….

 

9 tm 13-11 (9)

Dus bij deze heb ik besloten dat het onzin is mijzelf druk te maken over dingen als sokken gaan per twee en tegelijkertijd alle spelden uit een overhemd gewoon maar in de naaidoos te deponeren.

donderdag 14 november 2013

Interview

 

Toch leuk om door je dochter geïnterviewd te worden. Ik hoorde wel bij één van de twee enige kandidaten hier in huis aangezien ze twee mensen van 18+ moest interviewen. En ook al wonen we hier met acht personen er zijne r nog steeds maar twee met stemrecht.

Maar okay dan worden er zomaar zes vragen op je afgevuurd met betrekking op het onderwerp “tijd”. Hoe vaag kan je een onderwerp eigenlijk maken….

Ik houd wel van dat soort onderwerpen en het maakt weer eens oed de verschillen hier in huis duidelijk. Manlief weet elke vraag in maximaal twee zinnen te beantwoorden, bij een heleboel vragen lukt mij dat ook wel maar vooral de vraag;

“Als tijd een persoon zou zijn, hoe zou hij er dan uit zien?”

Is echt een vraag voor mij.

Uiteindelijke hebben we mijn beschrijving redelijk kunnen inkorten want als ik los ga ga ik ook ECHT LOS!

Een man ( natuurlijk) met minimaal vier hoofden die altijd alle kanten op kijkt. Alles in de gaten houd en heel snel kan lopen om opeens stil te blijven staan.

Een man met een erg nette broek en Italiaanse schoenen en daarbij een grote grijze slobbertrui.

Natuurlijk netjes gekapt maar wel met een vieze onverzorgde baard.

In de ene hand een hoed en in de andere hand alvast een pet.

Een man klaar voor alles maar altijd overal net te laat!

ai, en ik zie zo iemand dus ook echt voor me!

zaterdag 2 november 2013

vrije interpretatie

 

Vanmiddag tijdens een spoedritje naar de supermarkt klonk er vanaf de achterbanken toch wel een heel apart liedje.

 

Sint Maarten, sint maarten

de koeien hebben staarten

de meisjes hebben jurkjes aan

daar komt juf Martine aan.

 

Het zal me benieuwen wat onze jongste smurfen gaan zingen 11 november. Zelf vind ik dit wel een superleuke variatie!

vrijdag 1 november 2013

ai….. dit is eng….

 

Vrijdagavond, Chantal is de hort op, Annika is ergens anders aan het WII-en, Robert, Kim en Ziva slapen en Marcel en D’mitri kijken samen naar de een of andere film dus besluit ik mijn ”hobby” maar weer eens uit te voeren het is tenslotte al bijna zo’n 24 uur geleden dat ik me aan deze taak gewijd heb.

Nee, helaas helemaal niks spannends maar gewoon één van die dingen die nooit ophouden. Zo’n ding wat gelukkig ook bij kleinere gezinnen nooit ophoud en waar dus iedereen wel op de één of andere manier te maken heeft…

Namelijk de was opvouwen

Ja dik gedrukt en in ons geval ook wederom heeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel.

Zelfs voor ons doen is het heel veel aangezien wij ons door onze oudste twee dochters hebben laten overhalen om naar een grote kledingwinkel op 1,5 uur rijden afstand te gaan. Deze kleding winkel schijnt voor meisjes tussen de 12 en 18 helemaal “het” te zijn…..

Maar okay, de dames hebben ook aardig wat kleding ingeslagen en zijn er heel erg blij mee. Fijn voor hen maar nu blijkt dus dat de shirtjes die daar gekocht zijn zoooooo eng dun zijn dat er ongeveer 40 in een 5 kilo wasmachine passen en volgens mij is hij dan nog niet vol! Deze shirtjes zijn ook nog eens zo dun dat ik ze echt NIET in de droger durf te doen. (Volgens mij vallen de gaten er dan meteen in….) Ze worden dus eerst allemaal opgehangen om na een paar uurtjes ( toch een voordeel aan minimaal gebruik van katoen) allemaal opgevouwen te moeten worden. ( wederom een voordeel…strijken durf ik ze ook niet) Aangezien de dames inmiddels ongeveer dezelfde maat hebben hoef ik ze ook niet uit te zoeken want ik weet echt niet meer welke shirtje van welk meisje is. Mijn taak houd dus echt op na het wassen, drogen en opvouwen.  Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik de kledingkasten van de dames uit voorzorg ook niet open. Ik wil NIET nee, ECHT NIET weten hoe de door mij opgevouwen kleding in hun kasten ligt….

Maar okay, wat ik nu dus wel zeker weet. Met nog meer zekerheid als vlak na de aankopen van de dames is dat ik ze alleen maar heel hard ga afraden om weer in deze kledingketen zoveel kleding te kopen. Het doet mij namelijk (plaatsvervangend) pijn in mijn portemonnee. Ik vind het zo jammer dat ze zoveel geld hebben uitgegeven en er dan binnen een paar maanden weer moeten gaan staan om alle kapot gewassen shirtjes alweer te vervangen…..

Het is waarschijnlijk echt weer zo’n gevalletje “leermoment voor moeders” want de kans is groot dat als wij weer eens in midden van het land belanden ( of de kop van Duitsland) de dames er gewoon weer naar binnen willen en ik gewoon weer zal zeggen “prima, het is jou geld”.

Al zal de grens echt liggen bij het in de rij staan om IN de winkel te mogen komen, zover gaan ze mij dus echt niet krijgen!

 

donderdag 31 oktober 2013

Gaia

 

En dan moeten we ook nog iemand voorstellen.

Sinds begin september woont Gaia bij ons. Een supermooi cattle dog meisje.

En mocht je nu denken dat er bij jezelf in huis al een leuk, lief of mooi hondje woont dan heb je het toch echt mis. Dat hondje woont namelijk bij ons!

7-10-2013 (21)

7-10-2013 (2)

7-10-2013 (9)

Gaia (Oudgrieks: Γαῖα, Γαῖη of Γῆ) of Gaea (gelatiniseerd) is een figuur uit de Griekse mythologie. Zij is de oermoeder, de Aarde, die ontstond uit de Chaos aan het begin van de dingen. De Chaos bevatte alle basisbestanddelen, de vier elementen aarde, water, lucht en vuur. Daaruit ontstond onder anderen Gaea. Haar Romeinse naam is Tellus of Terra.  ( bron wikipedia)

Jaaaaaaaaaaaaaaa………….

 

Het duurt blijkbaar even maar het komt echt terug… Heel langzaam heb ik het idee dat IK weer terug kom. Heel langzaam heb ik het gevoel dat ik de wereld om me heen weer kan bijhouden. Nee, nog niet op topspeed maar het begint weer te komen. (meer info lees hier...)

Waar ik er een paar weken geleden niet aan had moeten denken om een HEEL weekend weg te gaan en dan ook nog eens met ONS ALLEN bij iemand te blijven slapen heb ik dat nu gewoon weer durven doen zonder al een paar dagen van te voren in de stress te schieten of we alles wel mee hebben en of de auto niet weer een keertje de hik zou krijgen.

Sinds vorige week lukt het me zelfs weer om gewoon brood te bakken in plaats van het in de supermarkt te halen. Weet ik gewoon op woensdagmorgen dat D’mitri ‘s middags naar judo moet en kan ik op donderdagavond alvast tegen hem zeggen dat hij zijn gymtas moet inpakken.

Inmiddels is de keuken weer gepoetst, is de was redelijk bij en zijn de ramen zowaar weer gewassen. Ondertussen heeft ook Kim haar draai op school een beetje gevonden en vind Annika het bijna jammer dat ze niet een jaar eerder naar de brugklas had gemogen.

Dus ja, het gaat allemaal anders maar tegelijk word alles ook langzaam weer hetzelfde. En echt waar ik ben er helemaal blij mee!

dinsdag 15 oktober 2013

zomaar een award…

 
 
liebster award
 
En toen kreeg ik zomaar een award van Anita. en daar moet ik natuurlijk nog op antwoorden en dat duurt natuurlijk weer heel erg afgrijselijk lang aangezien ik het hartstikke druk heb met ikweetneitwat doen… Het is dus de bedoeling dat ik een aantal vragen beantwoord en daarna de award doorgeef (en eventueel de vragen verander) aan een aantal andere blogs. Hierbij dus EINDELIJK mijn antwoorden.
1. Wat doe je in het dagelijks leven ( behalve bloggen)
Ooit lang geleden heb ik een interview gelezen van één van de oprichters ( of misschien wel de oprichter sorry) van de website cq. vereniging groot gezin waarin ze zichzelf grootgezinmanager noemt. Misschien hebben wij niet zoveel kinderen maar dat is wel hoe ik mij de laatste jaren maar ben gaan noemen. 
2. Welke plek zou je graag eens willen bezoeken?
Stonehenge….. geen idee waarom maar ik zou het heel graag eens in het echt willen zien. Wel op een moment dat er weinig tot geen andere touristen zijn zodat ik er echt iets van kan meekrijgen.
Stonehenge2007_07_30
  3. Wie of wat is je grootste inspiratie? Dit vind ik een moeilijke vraag. Mijn oma, die was altijd de rust zelve. Maar zo zijn er veel mensen waar ik inspiratie van krijg. De één is heel erg zichzelf, de ander is heel handig en sommige mensen hebben altijd alles op orde…..
Dus nee, ik heb niet een enkel persoon maar meerdere.
 4. Waarom ben je een weblog gestart?
Ik had altijd overal op het internet, thuis in schriftjes en op losse papiertjes van alles staan na enig aandringen van vrienden ben ik dit weblog begonnen. En ja, het klopt het werkt verslavend. Ik probeer de grenzen van privé en openbaar in de gaten te houden maar soms gebeurt er zoveel dat ik wel schrijf maar het dus niet online zet.

5. Wat is je grootste trots in je leven?
Tja, uitgekookt want net als zovelen. Gewoon op mijn kinderen en op onszelf. Want als ik naar mijn kinderen kijk zie ik kinderen die zichzelf durven zijn op veel verschillende vlakken. Kinderen die niet bang zijn voor de wereld en lol hebben in hun leven. Maar ook op onszelf want we redden het wel met ons tweeën.

6. Waarvan geniet jij het meest?
Rust en stilte…….
7. Is er iets wat je al heel lang wil doen maar er nog altijd niet van is gekomen?

Babyfotoboeken maken van de kinderen! ( tja hetzelfde als Anita kom ik tot mijn schrik achter!)


8. Waarvoor kunnen ze jou ´s nachts wakker maken?

Helemaal nergens voor! Als ik slaap dan wil ik blijven slapen!

9. Op welk zelfgemaakt item ben je het meest trots?
Ik maak niet zoveel zelf. Ik denk nog steeds een tekening die ik ooit op de havo heb gemaakt……

10. Wat vind jij echt onwijs irritant?

Als eindelijk iedereen in de auto zit en dat ding doet het WEER eens niet!
 
11. Wat zijn jouw plannen voor morgen?
‘s Morgens met de hond naar de hoornse plas,  s ‘middags nog geen enkel idee woensdagmiddag is iedereen nog vrij dus alle opties staan nog open. 

En wie zijn de volgende geluksvogels (in willekeurige volgorde):
Ik heb begrepen dat de award in het leven is geroepen om kleine blogs (minder dan 200 volgers) onder de aandacht te brengen. Daar zit inmiddels denk ik een beetje het manco in de award, want kleine blogs geven 'm door aan andere kleine blogs, dus circuleert hij alleen tussen kleine blogs onderling. En de grote blogs hoeven 'm niet meer, want na drie nominaties is de lol er wel af. ( gekopieerd van anita want al zo duidelijk omschreven)
  • Dagelijks leven bij de Achterbergen Gewoon een heerlijk blog met de gewone dingen uit het leven en daarbij ook nog eens heerlijke recepten en allerhande handige tips.
  • Familie Lammers-Kommers op reis de blog ik heel lang als enige gelezen heb ( en er toen achter kwam dat er nog meer is in blogland) en waar ik soms niet kon wachten op een up-date.  
  • Made by Myra Blog van een sterke vrouw die de mooiste dingen kan maken met wat inkt en papier.
  • een huis tjokvol Ook een fijn blog die heerlijk wegleest.
Ik geef  de award deze keer dus wel door en nu staat het een ieder vrij om hem aan te nemen of te weigeren. Deze vragen laat ik wel staan gewoon omdat ik de vragen zelf erg leuk vind.

woensdag 25 september 2013

biologie voor moeders

 

Ik ben er nu helemaal zeker van dat het menselijk lichaam maar een bijzonder iets is. In staat tot de meest bijzondere dingen en gevormd op een manier zodat hij ook nog hanteerbaar is.

Neem nu iets simpels als een kies laten trekken. Dat doet ZEEEEER dus denk je op dat moment dat je het NOOOOIIIT weer zal laten doen. Maar toch doet het niet zoveel pijn als je in je herinnering had…

Zo werkt het ook met zwangerschappen en bevallingen. Ondanks dat ik zwanger zijn echt NIET leuk vond (en mede daardoor een bevalling dus helemaal niet erg) ben ik wel vier keer zwanger geweest omdat het toch nooit zo kon zijn als ik in gedachten had.

Lang leve het menselijke brein zeg maar…..

Met het lichaam is het waarschijnlijk net zoiets. Tenminste daar gooi ik het nu maar op. Want zijn wij de laatste vier jaar gewoon non-stop doorgegaan en ik blijf erbij dat ik het meestal niet druk vond. Het is gewoon en je gaat gewoon door. Wasje, plasje, stofzuiger, peuterspeelzaal, school, judo enz. enz. enz. Gewoon van zes uur ‘s morgens tot tien uur ‘s avonds tussen de kinderen.

Nu begin ik dus te twijfelen, was het nou echt niet druk of was het dan toch druk en heeft mijn lichaam gewoon “besloten” dat het niet druk was om te zorgen dat we er mee door konden gaan. Want wat is nu het geval…

Mijn kinderen gaan sinds een paar weken ALLEMAAL naar school en dan denk je dat je tijd over hebt. Het tegendeel is het geval de afgelopen weken ben ik zo moe, zo afgrijselijk moe dat ik op de dagen dat mijn kinderen allemaal naar school gaan gewoon lig te slapen. Ik kan mijn ene been niet meer voor de andere krijgen zonder erbij na te moeten denken.

Dus ja, volgens mij is een menselijk lichaam echt een heel bijzonder apparaat zolang je het nodig hebt gaat het maar door maar als het ook maar even denkt dat het in pauzestand kan gaan dan gaat het dat dus ook!

dinsdag 10 september 2013

Tijdgebrek.

 

Natuurlijk hoort het zo. Natuurlijk is het de bedoeling en natuurlijk gaat alles zoals het zou moeten gaan…

Maar nee, ik vind het NIET leuk.

Zo zit je namelijk op dinsdagavond met negen personen patat met “iets te eten en zo is het alweer kwart over zes ‘s morgens en gaat de wekker zodat er van alles en nog wat kan gebeuren om te zorgen dat ieder met de goede spullen op de goede plek van bestemming aankomt.

En nee, ik vind dat niet leuk, ik vind vroeg op staan niet leuk en ik vind afscheid nemen niet leuk. Ik vind groter wordende kinderen eigenlijk op dit moment ook even gewoon niet leuk.

Waarom niet? Nou gewoon, ik moet het er maar mee eens zijn dat Annika “even” lekker op kamp gaat met een klas waarvan ik helemaal niemand ken. Dat ze “even” weg gaat en ergens op een camping in een tentje gaat liggen en dat het allemaal goed komt, ik moet maar toezien hoe de tijd versteken is en onze kleine Annika veranderd in onze grote Annika… En nee, eigenlijk vind ik dat dus niet leuk.

Om het verhaal nog maar even duidelijker te maken heeft Ziva op dezelfde dag ook nog eens het allereerste speelafspraakje van haar leven. Eigenlijk ( als moeder zijnde) vind ik dat ze dat ook wel een paar weken later had kunnen doen. ZE GAAT NOG MAAR TWEE WEKEN NAAR SHOOL! 

Ja natuurlijk weet ik dat alles weer eens gaat zoals het hoort te gaan, natuurlijk ben ik hartstikke trots op Annika die toch maar even op kamp gaat met een klas waar ze eigenlijk helemaal niemand echt kent. Natuurlijk vind ik het super dat Ziva nu al een afspraakje heeft gemaakt en natuurlijk smelt ik wel een beetje als de dames om kwart voor één hand in hand uit school komen maar…

Nee, van mij hoeft het allemaal niet zo nodig al dat loslaten en opgroeien en nog meer loslaten en laten gaan.

Ik vind het nog helemaal niet nodig!

maandag 2 september 2013

Echt niet gelijk….

 

Het is bijna niet te geloven hoe vaak we het de afgelopen 2 weken te horen hebben gekregen. Echt ontelbare keren. En op de meest bijzondere momenten.

Bij de kassa van de supermarkt, op het schoolplein en wederom natuurlijk ook weer regelmatig door zogenaamde “professionals”. Ach alles went denk ik dan maar het is alleen dat het gewoon niet waar is.

  • Waar de een schreeuwt en krijst, lacht de ander
  • Waar de een bij piept en miept zit de ander vol overgave aan te werken.
  • Waar de een nog steeds zijn haar niet wil wassen kan de ander het al (bijna) zelf.
  • Waar de een nog steeds de schoenen niet zelf aan wil trekken doet de ander verwoede pogingen om zelf strikken te kunnen maken.

Want wat er ook aan de hand is, hoe goed mijn jongste kinderen ook met elkaar kunnen opschieten, hoe veel plezier ze ook met elkaar kunnen hebben, hoe goed ze elkaar ook aanvoelen en aanvullen, het op elkaar lijken houd echt op bij het uiterlijk.

Het zijn echt drie totaal verschillende kinderen, het gewoon drie kinderen die toevallig bij elkaar in 1 buik hebben gezeten en toevallig ook nog op dezelfde dag geboren zijn.

Dus NEE, ze lijken echt niet op elkaar!

 

Ingeborg

foto: Klaas H. Boersma

donderdag 22 augustus 2013

SCHOOL….

 

En ja hoor, het is echt zover. Onze jongste spruiten gaan nu echt naar school! Maandag,dinsdag en donderdag van half negen tot half drie en op woensdag en vrijdag van half negen tot kwart voor één.

Super natuurlijk dat ze vorig jaar al zo’n lange tijd helemaal alleen in de taxi gingen en helemaal alleen naar de taaltrein gingen.

Helaas zo werkt het dus echt niet. Het maakt ze niet uit hoe vaak en wanneer ze allemaal alleen dingen hebben gedaan. Naar school gaan wil Kim tot vijf voor half negen en daarna niet meer!

  • Kim wil naar huis,
  • Kim wil niet in de klas
  • Kim vind haar juf niet leuk
  • Kim wil haar tas niet ophangen
  • Kim wil haar sloffen wel aan (yes, die zet gewonnen)
  • maar haar schoenen niet op de plank zetten
  • Kim hangt aan het deurkozijn
  • Kim laat iedereen weten hoe hard ze kan gillen
  • Kim laat iedereen weten hoe lang ze kan gillen…

Gelukkig vind Robert het allemaal maar onzin wat Kim allemaal aan het uitspoken is. Robert gaat gewoon lekker aan een tafeltje zitten geeft eerst papa een kus dan mama een kus en bedenkt zich dan dat hij vergeten is om juf een handje te geven…. Dat gaat hij dus even doen om daarna weer rustig aan zijn tafeltje te gaan zitten.

En dan hebben we natuurlijk ook Ziva nog, Ziva had al zes weken geen zin dus waren we op alles voorbereid. En het klopt,

  • Ziva wil niet zitten
  • Ziva wil niet staan
  • Ziva wil gewoon helemaal niks

Maar Ziva gilt tenminste niet!

en dan…. dan hoort Ziva Kim dus…

  • Ziva zet het op een lopen
  • de klas uit en heel hard richting groep 3/4
  • Ziva wil gewoon naar Kim
  • Ziva wil NIET bij Robert
  • Ziva wil niet bij juf
  • Ziva wil NIET…

Helaas voor Ziva moet ze gewoon wel…. Dus gaat Ziva ook maar even in de gilstand.

Ach ja we denken maar zo alle “nieuwe” ouders weten nu meteen wie wij zijn! En die gilbui van Kim had “maar” tot kwart over negen geduurd!!!!!!

zondag 18 augustus 2013

het zal toch niet…..

 

Aangezien het me dit jaar zowaar is gelukt om (bijna)alle spullen voor het nieuwe schooljaar aan te schaffen voordat het schooljaar begint ben ik dus eigenlijk gewoon heel erg trots op mezelf…

Er staan minimaal 8 schoolbekers en 8 broodtrommels in de kast die allemaal in perfecte staat zijn. Eventuele rubbers vervangen, kapotte trommels weggegooid en klaar voor een nieuw schooljaar. Robert heeft zijn crocs om te gebruiken als pantoffels op school, D’mitri wil gewoon op sokken en voor Kim en Ziva heb ik zaterdag middag rond 4 uur nog pantoffels kunnen kopen!

Helemaal perfect dus totdat vanmorgen iemand mij erop wees dat er dit jaar in groep 6 natuurlijk ook weer gewoon gegymd gaat worden en dat het dan de bedoeling is dat D’mitri ook gewoon gymschoenen aan heeft… Oeps, vergeten! Alvast een klusje voor de maandag… gymschoenen in maat 34 zien te vinden voor een prijs die mij aanstaat en met een uiterlijk wat D’mitri aanstaat… Dat kan nog wel eens een redelijke opgaaf worden…

Vanavond na het eten mochten Robert, Kim en Ziva alvast hun pantoffels in de tas gaan doen. Een soort van zelfbescherming anders staan we morgen dus zonder die dingen op school! Inmiddels ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat dat anders niet goed komt.

Robert had het zo voor elkaar… tas alvast aan de stoel gehangen en belachelijk dat je dan moet douchen en niet alvast naar school mag!

Kim kreeg het ook voor elkaar nadat er een kleine speurtocht naar de geschikte schooltas was gestart… Ook een tas aan de stoel en “waarom moeten we dan nu naar bed?”

En dan, Ziva nog, het ging al bijna te makkelijk… Ziva had maar 1 pantoffel, Ziva had ze de hele dag aangehad en toen “ergens” uitgedaan… En waar dat ergens was dat was haar helemaal ontgaan… Gewoon in de kast gezet kon ze ons nog vertellen… of anders misschien onder het bed? Of onder de bank… nee, toch bij de vuilnisbak (!!!) In het poppenhuis? Ziva wist het niet en Kim wist het niet en ook Robert had geen enkel idee.

Het is maar goed dat er dan papa’s en mama’s zijn die zo gek zijn om in drie kwartier tijd ongeveer het hele huis op de kop te zetten… Die niet stoppen voordat mevrouw pantoffel dan ook echt gevonden is… Die ondertussen dus een drielingslaapkamer opgeruimd hebben en een kamer van een jongentje van 8 en de woonkamer en de schoenenkast. Een papa en een mama die dus ook vier bedden maar weer opnieuw hebben opgemaakt hebben terwijl je als bijna schoolgaand kind dus lekker uitgebreid in bad zit….

Uiteindelijk kwam er uit de douche de opmerking…”ik weet waar hij is”… “in de oude tas van Robert”…

En ja hoor, in de oude schooltas van Robert zat heel zielig alleen een enkele pantoffel te wachten tot hij bij zijn wederhelft mocht zijn….

En toch als ik er nu zo over nadenk vraag ik me af… wisten ze nu echt niet waar hij was of was het wel makkelijk dat papa en mama wederom een keertje hun slaapkamer hebben opgeruimd?

vrijdag 16 augustus 2013

home sweet home…..

 

En dan zit het er alweer op. Zes weken zomervakantie zo begonnen en zo ook weer voorbij.

Dit jaar een bijzondere vakantie aangezien wij half juli onze hond alweer moesten laten inslapen. In de 8 weken dat ze bij ons mocht wezen heeft ze echt een onuitwisbare indruk achtergelaten….

Gelukkig ook met veel leuke dingen. Veel

  • zwemmen,
  • rennen,
  • schommelen,
  • barbecueën,
  • ijsjes eten,
  • supermarktbrood,
  • bezoek,
  • broodjes hamburger,
  • nasi uit een pakje,
  • zelf je voeten wassen,
  • pubers die van de ene tent naar de andere tent verhuizen met hun telefoon  in de houdgreep, 
  • een iets minder momentje met een klein campingvirusje met grote gevolgen,
  • en natuurlijk niet te vergeten een verjaardag…

 

, uli (14)

2 (18)

Onze jongste smurfen zijn eindelijk echt vier! Maandag gaan ze dus beginnen aan hun langlopende schoolcarrière! En ja ze hebben er zin in!

Hommema-Potharst (25)

Ondertussen doen wij wat boodschappen en wat was en gaan wat poetsen en pakken een koffer leeg wat dan helemaal naar caravan ruikt en dus ook weer bij de was kan en vegen nog wat campingzand weg en doen nog maar een wasje…. Helaas is de tweede wasmachine in de zomervakantie samen met mijn fiets en een peuterfiets en een vouwfiets en een BBQ gesneuveld wat het wel een heeeeel langdradig verhaal maakt maar elke was laat toch minimaal een uurtje op zich wachten waardoor we nog meer als normaal het idee hebben alleen maar met de was bezig te zijn….

 

2 (19)

Gelukkig hadden we twee wasmachines en ook nog een hele oude campingfiets dus we komen er wel weer.

  • Nu gaan we genieten van een huis met echte muren ( waar je niet elk zuchtje hoort),
  • een grote koelkast,
  • zelfgebakken brood
  • een supermarkt om de hoek ( zelfs op de campingfiets nog te doen)
  • en vooral van schone voeten!!!!

 

zondag 30 juni 2013

groter groeien…..

 

Opeens terwijl ik zo op de bank zit komt het boven. Gewoon zomaar. Niet eens iets bijzonders op tv wat zorgt dat het opeens “echt” word maar helemaal gewoon.

Ik kom er opeens achter dat kleine kindertjes gewoon groot worden. Nee, daar hoef je helemaal niet zoveel voor te doen. Gewoon wachten en kijk….. ze groeien, bloeien en dan opeens…. komen ze uit school dat ze zijn uitgezwaaid door groep 1 tot en met 7. Komen ze uit school met de mededeling dat ze niet meer heen hoeven. Dat ze alleen nog de musical hoeven op te voeren en dat ze dan vakantie hebben….

En ja, dan blijkt dat dat groeien en bloeien gewoon heel erg snel is gegaan. In acht jaar tijd van schuchtere kleuter tot mini-puber, die helemaal klaar lijkt te zijn voor de brugklas. Van 12 inch fietsje naar 28 inch opoefiets en dat allemaal in maar 8 jaar tijd.

 

samen knutselen (1)

 

sinterklaas (4)

 

DSCF8095

 

 

Tja, kleine meisjes worden dus echt groot…. moeders hebben zich maar aan te passen aan het verstrijken van de tijd ook als ze daar eigenlijk nog helemaal geen zin in hebben.

dinsdag 11 juni 2013

Echt supergoed!

 

Mijn oudste dochter kan heel veel dingen goed. Natuurlijk kan ze dat, ze is namelijk MIJN dochter dus…. einde discussie.

Maar okay, eigenlijk zit ik nu dus al op het einde van mijn blogbericht want wat valt er verder nou nog over te vertellen?

Ik zal het bij één klein voorbeeldje houden. Gewoon heel simpel een enkel voorbeeldje van iets waar ze echt heel erg afgrijselijk goed in is.

Mijn oudste dochter fietst elke dag naar school, net als de overige 90% van alle leerlingen van het voorgezet onderwijs. 4,5 km. heen en 4,5 km. terug. En daarnaast natuurlijk de km. naar vrienden en/of vriendinnen die natuurlijk nog eens 5 km. de verkeerde kant op wonen. Dus ja, fietsen dat kan ze zeker goed.

Voor dat fietsen heb je dus een fiets nodig waarop ( weten wij inmiddels uit ervaring) niet teveel poespas zit. Want als je eenmaal op het VO zit dan schijnen alle rem en verlichtingsdraadjes kapot te gaan.  Maar niet getreurd een fiets met terugtraprem en losse fietslampjes en dat is helemaal opgelost en puberlief kan de halve provincie doortrappen zonder problemen!

Maar dan komt nu dat stukje waar ze dus ook heel erg goed in is. Dat stukje wat uiteindelijk zorgt voor een veel minder aangename fietservaring. Als je fietst dan kunnen je banden lek…. En dan niet gewoon een enkele keer maar toch minimaal een paar keer per maand. Als zo’n band dan lek is dan bel je dus naar huis om te vragen of je opgehaald kan worden maar dan zoek je blijkbaar eerst een tijdstip uit waarop het gewoon niet mogelijk is om opgehaald te worden. Hierdoor is onze dochter inmiddels dus ook heel erg goed in lopen geworden. Vooral het lopen met een fiets met een lege achterband.

Nu wil echter het geval dat bij de laatste achterband die lek ging opeens bleek dat het plakspul voor de banden nog op de camping lag. In zulke gevallen mag onze lieftallige dochter dus op mijn fiets naar school. Heel fijn voor haar maar nu blijkt dus dat ze in sommige dingen gewoon echt heel erg goed is. Vanavond ging ik namelijk even met MIJN fiets weg. Een ritje van ongeveer vijf minuten. Eenmaal terug bij de fiets bleek echter dat ik niet meer fietsend terug naar huis kon. Mijn dochter is gewoon heel erg goed in het lek rijden van achterbanden……

 

 

lekke_fietsband1

maandag 10 juni 2013

Helemaal blij

 

 

Vanmorgen gingen we zomaar even naar de camping. Zomaar alleen papa, mama, Robert, Ziva en Zazu. We gingen zomaar op een maandagmorgen daarheen.

Maar dat is leuk! Oma was er ook weer met hele lekkere ranja en ontbijtkoek en met een hele leuke blouson voor Kim of Ziva.

Tja, en aangezien Kim er niet was is hij nu dus van Ziva die ook al heel erg duidelijk heeft gemaakt dat het zeker niet de bedoeling is dat Kim er ook alleen maar naar kijkt!

En mama heeft nog uitgelegd van wie ze hem nu gekregen heeft ( de tante van mama had hem voor haar kleindochter gekocht en die vond hem niet zo mooi…) maar dat is allemaal veel te veel dus heeft Ziva hem gewoon van oma.

 

 

 

ziev (1)

Dus bedankt Joke, en Eva voor het niet mooi vinden. Wij hebben hier nu een superblij meisje!

zondag 9 juni 2013

Fijn hoor….

 

Zoals wel vaker werd het hier vanavond na het eten ook weer een klein gekkenhuis.

  • een vader en dochter die aan het kijken waren wie er nou harder kon slaan..????
  • een dochter die terwijl ze nog vieze handen had al liep te roepen om de “nahetetendans” muziek.
  • een zoon die ijverig aan het drummen was met zijn bestek.
  • een dochter die gewoon rustig bord nr. zoveel aan het leeg eten was.

En dan de “gewone” dingen nog even tussendoor. Dus ja, gewoon een standaard avondje in Huize Hommema… Alleen had deze avond een heel klein verschil, deze avond besloot de vader in dit huis namelijk dat hij kan toveren. Met een mes in de ene hand ( zijnde toverstaf) en een beker water in de andere hand liep hij luid te verkondigen dat hij beter kon toveren als Harry Potter…

Ja, en hoe kan je dat dan bewijzen. Heel simpel door nogmaals heel hard te roepen dat je Harry Potter bent je “toverstaf” te wijzen naar de moeder des huizes en de welbekende spreuk iets aangepast te zeggen. Vanavond klonk die namelijk zo…

  • hotter ,stotter ik tover beter als Potter, Jij bent nat!

Gelukkig was een enkel blik van de moeder genoeg om het water IN de beker te laten maar helaas werd dit niet zo begrepen door de in dit huis aanwezige peuters. welke tijdens het naar bed brengen en tandenpoetsen ook even lieten zien hoe goed ze kunnen toveren….

Dus ja, fijn hoor zo’n toverende papa….

zaterdag 8 juni 2013

soms…..

 

Een tijdje geleden kreeg ik op een blogbericht nogal een bijzondere reactie. Rare reacties zijn over het algemeen in het engels en gaan over afvallen of dieetvoeding of dingen die ik niet eens wil benoemen. Die berichten gaan gewoon direct in de spam box en worden verwijderd, veel van deze reacties verdwijnen gelukkig al direct in de spam box en hoef ik dus alleen te verwijderen zonder bang te zijn dat iemand het heeft gelezen.

Deze reactie was echter gewoon in het Nederlands en ook nog een foutloos geschreven. ( hmmm, dat kan ik niet zeggen). In deze reactie werd gesproken tegen mij alsof degene die reageerde mij persoonlijk kent en precies weet hoe ons gezin in elkaar zit. Hierdoor had de spammachine van blogger deze reactie dus ook niet herkend als spam en het gewoon onder een blog geplaatst.

Op zich geen probleem omdat je het dus altijd zelf nog kan verwijderen maar dit was de eerste keer dat ik gewoon weg boos werd op een reactie. Juist omdat hij gesteld werd alsof het iemand was die ons kent en weet hoe wij leven en die in deze reactie de plank zo afgrijselijk mis slaat dat de kat er zelfs scheel van ziet. Daarnaast stond er natuurlijk geen naam bij deze reactie maar alleen een website.

Okay; ik zal hem toch even gedeeltelijk quoten. “Beste Ingeborg, heb je niet eens behoefte om lekker een weekend ertussenuit te gaan zonder dat de oudste twee hoeven op te passen? Neem dan eens een kijkje op ….”met op de puntjes een link naar de een of ander oppaswebsite waar je een wildvreemde kan inhuren om op je kinderen te letten…

Dus bij deze nog een keer een kleine opheldering;

  • Mijn kinderen passen niet op, als wij de behoefte zouden hebben een heel weekend weg te gaan zouden onze kinderen allemaal ergens anders slapen zodat ook zij een leuk weekend zouden hebben.
  • Mijn kinderen mogen niet ‘s nachts alleen in huis zijn. Nee, ook die van 15 niet.
  • Annika is 11…….
  • Overdag zullen wij de oudste twee echt niet alleen laten met drie stuiterende peuters…. We vinden ze zelf al niet heel gemakkelijk op dit moment.

Nee, dat wil niet zeggen dat Chantal nooit alleen in huis is geweest met Kim, of Annika nooit even oplet op Robert. We zijn zelfs wel eens 500 meter verderop bij iemand in huis als de jongste vier liggen te slapen en de oudste twee tv zitten te kijken, of gaan met spoed naar de supermarkt omdat er geen wc papier meer is en de oudste twee gedoucht en in pyjama outfit op de bank zitten.

Wat mij denk ik boos maakt in deze reactie is de toon die er gezet word. Ik las het echt alsof wij regelmatig op stap gaan en weet ik veel wat doen terwijl mijn kinderen op elkaar moeten gaan letten.

Bij deze dus….. Nee, WIJ hebben zes kinderen mogen krijgen en  hebben zelf hier dus ook voor gekozen, wij voelen ons dus ook zelf verantwoordelijk voor dat wat er met ze gebeurt en zullen niet ONZE verantwoordelijkheid afschuiven op een kind van 11 en een puber van 15.

Dus bij deze, mocht iemand zich afvragen hoe wij iets doen vraag het even en ga niet anoniem reageren met opmerking die kant nog wal slaan…..

 

 

Gezinsuitbreiding.

 

Voor een groot aantal mensen toch geheel onverwacht hebben wij de door ons WEL verwachte gezinsuitbreiding inmiddels mogen verwelkomen. Okay, zelfs voor ons een klein jaar eerder dan verwacht maar daarom zeker niet minder welkom….

Na twee weken val ik wel bijna om van vermoeidheid maar gelukkig komen er deze keer aan de nachtelijke uitspattingen snel een einde…

 

Bij deze onze nieuwe huisgenoot Zazu…

 

zazu. (2)

zaterdag 25 mei 2013

Zo gebakken, zo gebouwd

 

 

Gisteravond had Annika alvast geregeld dat er een vriendin kwam slapen. Ook had ze inmiddels besloten dat ze een lego taart wilde maken. Allemaal naar aanleiding van het een of andere filmpje op internet.

Heel fijn dat ze inmiddels 11 en 12 zijn; dus doen ze fijn zelf de boodschappen en word het grootste gedeelte van het mixen en bakken gewoon door de dames zelf gedaan. Het versieren ging ook bijna foutloos het enige wat nog resteert is de afwas….

 

25-5-2013 (11)

25-5-2013 (15)

En zeg nou toch… het resultaat mag er zijn… Morgenvroeg gaan we proeven!

Grappig dat sommige dingen blijkbaar altijd in groep 8 terugkomen. Van Chantal hebben we ook een reeks foto’s bij de keukentafel waar ze samen met een vriendin bijna zonder hulp aan het bakken is.

vrijdag 24 mei 2013

doe mij maar een metje zonder.

 

Ik weet een enkel nadeel dat ik ondervind wat betreft het voedingspatroon van onze kinderen. Een nadeel waarbij ik echt kan gruwelen.

Gruwelen van eten is natuurlijk niet de bedoeling dus word er hier in principe weinig gegeten wat iemand echt niet lust. Vis staat bijvoorbeeld minimaal op het menu aangezien Chantal het echt niet naar binnen krijgt. Ook spinazie word hier weinig gegeten en zo zijn  er nog wel wat voorbeelden.

Helaas kan je dus niet altijd en met iedereen rekening houden maar af en toe vraag ik me af wat ik mezelf aandoe.

Mijn kinderen houden namelijk van alle eten wat begint met een P. Poffertjes, Pannenkoeken, Pizza en Patat… Laten we gewoon vooraan beginnen.

  • Poffertjes; eigenlijk vind ik ze wel lekker maar bedenk even hoelang ik bezig ben met het bakken van die dingen en hoelang je huis daarna nog ruikt naar gebakken poffertjes.
  • Pannenkoeken; gaan gelukkig een heel stuk sneller als bovengenoemde alleen al omdat het met vier pannen tegelijk kan maar ik heb wel genoeg aan één en mijn kinderen schijnen die dingen niet gewoon netjes met mes en vork te kunnen eten maar vinden ze veel lekkerderder opgerold, druppend van de stroop, uit de hand.
  • Pizza; nee om eerlijk te zijn vind ik dat zelf ook wel lekker en als het deeg maar klaar is is het ook niet zoveel werk, stiekem hoort deze gewoon niet in dit rijtje.
  • Patat; tja dan begint een heel nieuw verhaal. Patat vind ik namelijk gewoon NIET lekker. Ik vind het of te hard, of te zacht, te zout of niet zout genoeg, het smaakt naar niks en ik vind het bijzonder ongezellig eten omdat we nooit voor 8 mensen tegelijk het eten klaar hebben.

Dus; patat mag van mij gewoon voor honderd procent van het menu geschrapt worden. Ik wil zelfs elke maand een grote stapel poffertjes gaan bakken als we dat niet meer gaan eten…. Helaas zijn mijn kinderen het dus echt niet eens met deze instelling en zullen mij lekker laten meekijken terwijl zij aan het eten zijn. Want dat is namelijk het gevolg. Er zijn 7 mensen in huis die wel patat willen eten en ik ben een moeder dus pas me aan…

Afgelopen week had Marcel opeens een goed idee, behalve het bakken van patat en bijbehorende frikadellen besloot hij om zelf mayonaise te maken. En echt…. de volgende keer eet ik alleen de mayo want die was echt HEEL erg lekker!

Dus de volgende keer dat we hier weer eens patat “moeten” eten neem ik de met en mag de rest naar de kinderen…

eind mei 2013 (3)

woensdag 22 mei 2013

Nieuwe “lente”, nieuwe schoenen….

 

En dan ben je drie en moet je nieuwe schoenen, dan nemen je ouders je mee naar een schoenenwinkel samen met je zusje. En dan blijkt maar weer dat je toch gewoon een heel vervelend zusje hebt want zij wil natuurlijk DIE schoenen, precies DIE schoenen die jij ook wilt…. En dan, dan laat je niet over je heen lopen, als zij die schoenen wil dan heeft ze mooi pech want jij neemt mooi die schoenen mee…

Gelukkig heb je dan toch nog een papa en mama die wel een oplossing weten voor het probleem. Beide wederom dezelfde schoenen maar allebei met je eigen letter op de onderkant!

Jeetje soms zijn die papa’s en mama’s nog wel slim en kan je toch precies dezelfde kleren aan…

 

eind mei 2013 (6)

 

 

 

eind mei 2013 (4)

 

Tja, en wat die papa en mama nu weer moeten met opmerkingen als; “de ontwikkeling van het ik is niet wij bij een identieke tweeling” en wat ze nu weer moeten met de opmerkingen; “zou je dat nu wel doen”en “waarom doe je ze dezelfde kleding aan” interesseert je lekker geen ene bal…. Jij hebt de schoenen die je wil en je ontwikkelen doe je echt wel, gewoon op je eigen manier!

woensdag 15 mei 2013

Ja, ja, we zijn er nog wel….

 

Wederom een onverwachte radiostilte van onze kant. Wederom NIET omdat er niks gebeurt…

Er gebeurt gewoon weer teveel…. Zoveel dat de dag weer eens uit te weinig uren bestaat. Zoveel te weinig uren dat ik nu eigenlijk een was moet gaan ophangen ( 22:10 uur) in plaats van achter een toetsenbord te gaan zitten en een hoop neer te typen… Maar okay, niks doen is in sommige gevallen ook zeker iets doen…

Tja, wat gebeurt er nu dan zoal. Eerst hadden we dus allemaal een hele week vakantie welke wij voor een groot gedeelte hebben door gebracht op de camping. In dezelfde vakantie nog naar een paar verjaardagen, Chantal die “opeens” naar het beautygloss gebeuren ging, Annika die toch ook nog ergens wilde gaan slapen enz. enz. Gewoon een echte vakantie voor iedereen onder de 18…

Ondertussen hebben wij hier in huis een jongentje van drie die heeft uitgevonden dat je je oren ook gewoon uit kan zetten. En nee, niet een beetje uit, en nee, ook niet even uit maar gewoon de gehele dag… De gehele dag zijn wij dus bezig met een jongentje van drie

  • die bovenop de vriezer klimt,
  • nagellak van zin grote zus “leent”
  • potloden van zijn zus “leent”
  • kijkt hoe hard je moet trekken voordat er een knuffel kapot gaat
  • besluit dat hij met iedereen overal mee naar toe gaat en dus bijna standaard met zijn schoenen in de hand loopt.
  • tekeningen van zijn zusjes helpt inkleuren
  • met iedereen ruzie heeft omdat hij de enige is die het goed heeft en wij alles gewoon op zijn manier moeten gaan doen….

Tja, en vooral bij die laatste gaat het dus mis gewoon om de eenvoudige reden dat het gen wat bepaalt dat je altijd gelijk hebt hier in huis zo rijkelijk aanwezig is dat niemand ( nee, echt niemand) zich ooit zal schikken naar de wil van een ander zonder dat je het laatste woord hebt gehad….. Daarnaast is het gen “medeleven” dan ook opeens weer aangewakkerd wat er op neer komt dat als zus 1 ruzie krijgt met broer 1 zus 2 zomaar opeens voor broer 1 opkomt wat uiteindelijk dus eindigt in een ruzie tussen broer 1 en zus 2. En mocht je dan een uurtje later weer binnenkomen hebben broer 2 en zus 2 inmiddels ook ruzie waarbij zus 3 en 4 ook ijverig van zich zullen laten horen.

Dus is inmiddels de voetbalfluit weer uit de kast gekomen zodat we tenminste kunnen proberen strijdende groepen te scheiden voordat de vlam geheel in de pan slaat. Want ook al word er beweerd dat ruzie maken goed is voor je ontwikkeling is vooral de mate herrie die er bij word gebruikt niet heel erg aangenaam voor de meeluisterende medebewoners.

Maar okay, naast het bezig zijn met strijdende kinderen zijn er natuurlijk ook de gewone dingen die moeten gebeuren en dat is zo afgrijselijk in de soep gelopen dat we inmiddels bijna op tv konden mee doen met een tv programma….

En welk programma laat ik bij deze even totaal aan jullie eigen fantasie over ergens tussen de nanny en poetsende dames met roze handschoentjes denk ik…..

Gelukkig zijn er tussendoor ook nog andere momenten waarin we dan toch wel een beetje een “modelgezin” lijken…

gezinskiekje

donderdag 25 april 2013

Alweer een feestje…..

 

En dan ben je zomaar een heel jaar verder. Dan is er zomaar weer een bovenbouwfeest. Voor Annika de derde en laatste keer dat ze er heen mag……

Kleine meisjes worden groot dus hopen we nu maar op themafeestjes op haar volgende school! Want ook al is het niet altijd even makkelijk het is toch wel heeeel erg leuk!

Deze keer was het thema; “strip- en sprookjesfiguren”. Na het meekrijgen van het briefje was het besluit al genomen…. Annika ging als Tinkerbell, ja die van Peter Pan…. Dus wij aan de het kijken hoe we vleugels en jurkjes in elkaar gaan zetten.  En dan komt er op de dinsdag VOOR het feest het bericht dat ze niet in het groen maar in het BLAUW wil….

Hmmmm, helemaal blij word je daar niet van… Iets meer voorbereiding is wel wenselijk…

En dan komt het zomaar uit de lucht vallen terwijl ik bij iemand koffie aan het drinken ben! Komt er zomaar iemand aan met een hele mooie jurk waar je gewoon alles maar dan ook echt van alles mee kan doen! En dan mogen we die jurk ook nog zomaar hebben!

‘s Middags meteen met Annika de stad in om een hele stapel kunstbloemen te gaan halen en de donderdag gebruikt om een jurk om te toveren naar een bloemenfeeënjurk. En al zeg ik het zelf…. Hij is LEUK geworden!

5 (12)

De jurk in originele staat.

 

5 (2)

De jurk met omhooggehaalde voorkant

 

klaar voor een feestje....

En nu met opgezette bloemen, bloemen in het haar en opengeknipte mouwtjes.

 

Normaals heel erg bedankt J.F. Annika was/is erg blij met de jurk! Ze heeft een erg leuk feest gehad en is helemaal blij!

zaterdag 20 april 2013

schoonmaken, opruimen, schoonmaken en opruimen

 

Gisteren was het weer eens zo’n dag. Een hele gewone dag te beginnen met;

  • twee schone wassen ophangen
  • twee wasmachines vullen en aanzetten
  • ongeveer een half brood aan kruimels op en onder de eettafel wegvegen
  • starten met het schoonmaken van een koelkast

en dan…. dan heb ik geen zin meer. Het is nog geen half 10 en ik heb er gewoon even geen zin meer in. Als ik zo om me heen keek vroeg ik me eigenlijk af in welke kringloop winkel ik nu eigenlijk beland was. En nee, niet die nette winkel van om de hoek maar die ouderwetse “malle pietje” winkel.

Met het idee dat het toch echt gedaan moet worden heb ik nog heel positief de stofzuiger naar beneden gehaald maar eenmaal aangekomen op de onderste verdieping resoluut besloten dat; troep niet wegloopt, en vies echt nog wel even vies blijft…

Gelukkig waren Kim en Ziva het er helemaal mee eens en zijn we eerst maar eens koffie gaan drinken in het CJG. Of dan is het dus IK drink koffie en Kim en Ziva zijn heerlijk aan het spelen. Daarna een klein ritje naar Zuidwolde, ( die al wel op de planning stond en sommige dingen kan je gewoon niet uitstellen) om dan door te rijden naar de Taaltrein om Robert eens een keer op te halen.

Eigenlijk was dat best wel zielig, Robert was helemaal in de war, heel erg blij “zomaar” twee zusjes en een mama maar ook een taxichauffeur….. Gelukkig ging hij na een paar kleine aansporingen richting zijn moeder ( hup hup, hup hup… oeps wat hoor ik mijzelf in mijn kinderen terug….) gewoon lekker in de auto.

Na een kleine omweg om de folders van Chantal op te halen lekker thuis om met ons zessen te kunnen eten. Helaas nog midden in de rotzooi maar zolang er nog schone borden en messen zijn vinden ze het geloof ik allemaal niet zo erg….

Helaas heb ik mijn “ikhebgeenzindusdoelekkerniks” bui de hele dag vol gehouden. Helaas…. Ja echt helaas want natuurlijk gebeurt er dan iets heel simpels.

Na het eten; afhaalchineeswantwehebbenookgeenzininkoken, heb ik samen met Annika Chantal naar een vriendin gebracht. Leuk voor haar om daar weer eens te zijn en leuk voor Annika omdat zij erg goed bevriend is met het zusje… ( ai, dat klinkt ingewikkeld…) En wat gebeurt er dan… natuurlijk Chantal blijft slapen, we hebben haar natuurlijk ook weggebracht maar daarnaast komt er dus ook weer iemand mee naar huis… en dat tsja, OEPS…..

Dus staan wij om half 10 ‘s avonds

  • de gang wasvrij te maken.
  • de gevulde maar nog niet opgeruimde wasmanden ergens neer te zetten zodat er niemand van de trap afvalt,
  • slaapplekken te creëren op plekken waar normaal niet geslapen word
  • films op usb te zetten zodat de dames wat te doen hebben
  • lege kasten te onderzoeken op nog iets lekkers voor bij de film

Tijdens het opruimen neem ik weer eens het besluit om vooral niet weer zo’n TOTALE BAALDAG in te lassen want eigenlijk kan ik dit van te voren al wel voorspellen… Maar okay gedane zaken nemen geen keer zullen we dan maar zeggen…

Uiteindelijk is er vanavond rond 7 uur ( ja 30 uur later dus…) dan toch nog stof gezogen en afgestoft, er hebben heel netjes vijf wasmachines gedraaid waarvan er ook al minimaal drie weer zijn weggevouwen, het is nog gelukt om wat broden te bakken en tussendoor hebben we ook nog een paar uur in het stadspark vertoeft….

Ooit zal ik het nog wel eens leren….. uitstellen is leuk maar afstellen is gewoon niet mogelijk….

dinsdag 16 april 2013

Juffendag

 

En dan is het zomaar feest op school. Dus mag je verkleed, geschminkt of als jezelf naar school en in de taxi. Zowaar is deze moeder zelfs een keer blij met drie peuters in drie verschillende groepen op verschillende tijden. Eén kind om kwart voor acht ‘s morgens schminken wil namelijk prima maar om er drie tegelijkertijd klaar te hebben voordat de taxi komt voorrijden…. ik ben bang dat ik dan om zes uur had kunnen beginnen….

Dus om kwart voor 8 mocht vandaag Ziva……

juffendag (6)

Daarna gevolgd door piraat Robert…..

 

juffendag (1)

Met als afsluiting prinses Kim ( die vandaag nog geen feest had maar toch geschminkt mocht als klein voorproefje voor morgenvroeg)

juffendag (4)

 

En ondanks dat de chauffeur even dacht dat Ziva een clowntje was hebben Robert en Ziva verder een perfect feestje gevierd op school!

zondag 14 april 2013

Het is voorjaar!!

 

Ja, echt waar! Eindelijk is het voorjaar! Ja ja, ik weet het wel. Het is allang voorjaar maar laten we eerlijk wezen het VOELDE  toch echt niet als voorjaar met nachtvorst tot 2 nachten terug….

Maar okay, wat doen wij als dan eindelijk het weer is omgeslagen….

Wij stappen met zijn allen in de auto, nemen broodjes, ranja en koffie mee en gaan naar de caravan om deze op te poetsen tot een staat dat het mogelijk word om daar ook te blijven slapen.

Nadat de geknapte waterleiding gerepareerd was werd het echt gewoon een super relaxte dag. Met water en veel minder troep als ik in gedachten had. Binnen een uur hadden we de hele caravan aan de kant en konden we gewoon doen wat fijn is op een dag met mooi weer en een heleboel vogelgeluiden om je heen. Namelijk helemaal niks……

En echt het was heerlijk, okay geen zon maar wel heerlijk warm en iedereen heeft zich vermaakt. Dat laatste is alleen al bewezen door de broeken die we heel misschien weer schoon gaan krijgen op 60 graden.

 

camping... (1)

D’mitri tijdens een kleine speelpauze

 

camping... (9)

Blaadjes rapen

 

camping... (11)

Robert en D’mitri

 

camping... (6)

Ziva tijdens de rit naar huis….

zaterdag 13 april 2013

discussies, discussies

 

Wat maakt het leven nou eigenlijk leuk? Af en toe vraag ik me dat echt af, gelukkig is het op dagen als vandaag gewoon heel erg duidelijk. Vandaag maakte het discussie voeren het leven ( behalve ietwat vermoeiend) ook heel erg leuk.

Vanmorgen om 7 uur begon hier in huis; of eigenlijk gewoon in mijn bed de eerste discussie. Namelijk welk programma zou er worden gekeken ( gevoerd door de vier jongsten) en hoe hard mag de televisie ( gevoerd door mij).

De hele dag door waren er discussie momenten en dan variërend van “wie ruimt de duplo op” tot “hoe laat moet je thuis zijn als je 15 bent en het morgen zondag is”. Tussendoor afgewisseld met “waarom moet je haar gewassen worden” en “waarom mag je niet de hele dag op de pc”.

Vooral de argumentatie die gevoerd word kan zulke “gesprekken” eigenlijk heel vermakelijk maken. Want:

  • Ik speel daar nu niet meer mee. tja, je hebt er dus wel mee gespeeld
  • Mijn haar hoeft niet gewassen ik heb niet in de modder gespeeld.  Helaas word je haar ook vies als je niet in de modder speelt
  • Waarom mag iedereen minimaal een uur later thuis zijn. ehm, je moet alleen door de stad fietsen en je bent 15…….
  • Ik krijg toch nooit die level af in zo’n korte tijd. misschien moet je dan niet 6 spelletjes tegelijkertijd doen.

Eigenlijk ging het vandaag de hele dag zo door. Alles wat hier in huis gevraagd werd werd beantwoord met een wedervraag. De hele dag werden er kleine en grote discussies gevoerd en dan vooral over helemaal NIETS. Het was vandaag voor ons vooral proberen om die discussies zo te laten eindigen dat ook wij tevreden waren over het eind resultaat en voor al onze kinderen een hele goede oefening in het zo lang mogelijk laten duren van een discussie…..

Zo overdag werd ik er met regelmaat heel erg moe van maar nu, terugkijkend was het eigenlijk heel erg genieten van een stel kinderen die precies weten wat ze wel en niet willen, waarbij ik er wel heel blij mee ben dat het leeftijdsverschil redelijk groot is waardoor de onderwerpen tenminste totaal verschillend zijn.

woensdag 10 april 2013

gewoon ruzie maken…

 

Gistermorgen ben ik met Kim en Robert naar de orendokter geweest. We moesten even wachten en eigenlijk was ik daar heel erg verbaasd over. In het ziekenhuis waar wij komen gebeurt dat namelijk eigenlijk nooit. Ach, niet getreurd er was veel speelgoed ( waar ze anders dus niet mee kunnen spelen) en ik heb zowaar een tijdschrift uit kunnen lezen.

Nee, niet een heel tijdschrift maar vooral 1 artikel wat daarin stond. Het ging over het verschil van ruziemaken tussen jongens en meisjes en wat je ermee moet en hoe je ermee moet omgaan.

Heel simpel en o zo waar… Jongens hebben ruzie met een punt en meisjes met een komma. Jongens gillen en krijsen ( net als meisjes) maar zeggen na een tijdje gewoon dat het klaar is. Niks niet alles oplossen, gewoon soms erover heen stappen. Meisjes daarentegen hebben ruzie en gillen en krijsen tegen elkaar. Willen elkaar nooit meer zien, gaan nooit meer met elkaar spelen en  vinden elkaar echt niet meer leuk. En zullen bij elke gelegenheid terug grijpen op deze ruzie…..

Tja, en met 4 dochters valt dat verschil hier in huis ook regelmatig op. Zeker aangezien 2 van die 4 ook nog een een olifantengeheugen hebben waarin elke misstand die hun ooit is aangedaan door zuslief is opgeslagen. Zo kan een ruzie over een mascara dus ontaarden in een gevecht over iets wat is gebeurt toen de dames in groep 3 en 6 zaten….. Probleem is natuurlijk ook dat je als zussen zijnde gewoon niet kan zeggen dat je nooit meer met elkaar praat. Natuurlijk word het wel geprobeerd maar daar ligt dan weer onze grens. Je hoeft elkaar echt niet aardig te vinden maar hebt wel normaal te doen. Dus als er tegen je gepraat word geef je antwoord!

Zelfs bij onze jongste dames is al duidelijk dat er op deze manier ruzie gemaakt word want volgens Ziva ( olifantje nr. 2) heeft Kim ALTIJD dat mooie t-shirt aan. Speelt Kim ALTIJD met dat ene gele duploblokje en mag Kim ALTIJD op schoot. Wat er dus op neer komt dat als Kim en Ziva ruzie hebben Ziva hard rennend het huis doorgaat om met die spullen die ooit eerder punt van ruzie waren te proberen op schoot te komen. En dan komt het grote drama…… Al die spullen pakken kost zoveel tijd dat die schoot dus ALWEER bezet is….. dus word het nieuwe mikpunt diegene die die schoot niet heeft vrijgehouden….

Gelukkig word je daar dan wel weer zo moe van dat je er heerlijk van in slaap valt.

ziva slaapt (2)

En ja, de buisjes van Kim zitten ook nog op de goede plek!

vrijdag 29 maart 2013

Zusterliefde

 

Nadat Robert net genezen is van de waterpokken konden we natuurlijk gewoon afwachten totdat het volgende “slachtoffer” zou gaan vallen. En ja hoor afgelopen woensdagavond waren er bij Ziva een vlek of vijf te zien.

Ziva zou natuurlijk Ziva niet zijn als ze deze vlekken niet vol trots zou laten zien…. Tot 10 uur ‘s avonds heeft ze dus samen met Robert een feestje gevierd over deze wonderbaarlijke plekjes…

Helaas voor haar bleef het niet bij die paar pokken… Inmiddels is Ziva ongeveer een wandelende waterpok waar ergens tussen de vlekken in nog wel een klein stukje gewone huid te zien is.

En dan lig je op vrijdagavond in bed, je ligt niet gewoon in bed maar huilend want hoe kan je nu liggen als alles jeukt en hoe kan je nu slapen als alles jeukt, en hoe moet het nu want je bent zoooo moe, zoooo moe dat je al niet meer kan slapen hoe graag je ook wil…

Maar daar lig je dan en dan komt daar een broertje die je verteld dat ze ook weer weg gaan en je een dikke kus geeft voordat hij in zijn eigen bed stapt. Daarna komt er een zusje die je een dikke kus geeft en haar pyjama omhoog doet om te laten zien dat ook zij al gekke bultjes op haar buik heeft.

Zachtjes lig je nog even te snikken en dan kom je toch voorzichtig omhoog in je bed kijkt naar Kim en zegt; “niet leuke pokkels, weg doen snel, Kim ook au niet”. ( vertaling; waterpokken zijn niet leuk, je moet ze snel wegdoen anders krijg jij ook pijn)

En ja, daar sta ik dan als moeder even helemaal weg te smelten want dit noem ik toch echte zusterliefde…

woensdag 27 maart 2013

Jaaaaaa, hij kan ‘t!

 

7951

 

Zelf had ik de hoop al bijna opgegeven dat hij het ooit zou leren maar aangezien D’mitri deze keer echt gewoon schoenen met veters wilde hebben (en dus ook heeft gekregen) was juf het al zat voordat ik de bijpassende elastische veters kon aanschaffen.

Zo gebeurde het dus dat mijn achtjarige zoon samen met zijn juf naar beneden kwam om mij vol trots te laten zien dat hij HELEMAAL ZELF  een strik in zijn veters kreeg!

En blijkbaar maakt het niet uit op welke leeftijd je leert veters strikken, hier in huis worden nu in alle touwtjes mooie strikken gelegd….

Bij deze ben ik dus erg trots op mijn zoon die toch mooi heeft doorgezet en gewonnen!

zondag 24 maart 2013

au, au, AU.

 

Ik weet hoe dat gaat in sommige gezinnen, In sommige gezinnen word er eten opgeschept, word er gegeten en is dan iedereen ongeveer tegelijk klaar en kan er worden verdergegaan met dat wat zo’n gezin na het eten altijd doet.

Helaas gaat het hier dus ( weer) niet zo. Hier word gezamenlijk begonnen en geëindigd met de maaltijd maar de tijd er tussen… Tja, door de oudste en jongste word hier erg veel gegeten en erg vaak opgeschept waardoor de andere vaak wat tijd te verdoen hebben want zo’n 20 minuten wachten totdat ze EINDELIJK klaar zijn is toch best een lange zit.

Ik moet wel zeggen dat dit wachten meestal probleemloos gaat. Okay Robert heeft zijn huilbuien tussendoor maar voor hem is het dan ook nog steeds een zit van ca. drie kwartier omdat hij nog steeds vertikt om ook maar 1 hap naar binnen te werken TIJDENS de maaltijd.

Gisteravond zat ik eens naast Chantal en die kwam opeens met de vraag of ik “even” met haar wilde knokkelen….  hmmmm, stom maar ik zeg natuurlijk “is goed”….. Heel lief mocht ik van haar beginnen… okay. Toen zij eenmaal aan de beurt was bleek ze toch een iets andere instelling te hebben dan ik heb… Chantal speelt hard om hard….Ach ja, mag je je moeder eens slaan moet je het maar flink hard doen was het motto gisteravond geloof ik.

Dus in plaats van met ons allen te praten over wat we doen, gaan doen of gedaan hebben zaten we uiteindelijk met 8 personen te knokkelen ( oudste 4) of lief poesje/rotkat ( 4 jongsten) te “spelen”…

Gevolgen van zo’n half uurtje is dus gewoon dat ik ( tja, wie anders) nu met een dikke blauwe en pijnlijke rechterhand rondloop en de rest ( vooral Chantal) nergens last van heeft….

Voor vandaag heb ik besloten ( dat mochten ze nog eens uit bed komen) ik zielig ben en verzorgd wil worden… Nu nog kijken hoe ik ze zo gek ga krijgen….