Mannen….

 

Heel misschien ken je ze wel.

• Van die mannen die nog geen boterham kunnen smeren.
• Mannen die niet een dag alleen met de kinderen kunnen zijn zonder dat het huis in puin word achtergelaten,
• Mannen die vergeten dat er gegeten moeten word,
• Mannen die niet zien dat er wel eens een stofzuiger door een huis moet.
• Mannen die niet eens weten hoe de wasmachine werkt.

En echt ik duim voor je dat je ze niet kent, dat dit fenomeen geheel onbekend is voor je. Want als er iets is waar ik niet tegen zou kunnen zou het dat wel zijn.

Zoals afgelopen zondag dat ik de hele dag op stap ben met Annika en Chantal, dat wij gedrieën het weer voor elkaar krijgen veel te veel te kopen op een rommelmarkt. Dat wij gedrieën echt een super gezellige dag hebben gehad. Zonder gedoe en gezeur maar echt heel erg leuk. Dat ik heb kunnen genieten van twee dochters die zonder aanwijzingen gewoon dingen doen zonder geruzie en geklier onderling.

Echt wij hebben een hele gezellige en lange dag gehad!

Ja, en dan komen we thuis, voelen ons vies en klef en willen schone kleren aan, we willen eten en koffie of thee bij een opgeruimde keukentafel en alles laten zien wat we gekocht hebben waarbij dan iedereen natuurlijk hoort te zeggen dat het leuk en/of mooi is.

En echt, op dat soort momenten weet ik weer dat ik het gewoon getroffen heb. Er is namelijk gewoon stof gezogen, er zijn wassen gedraaid en gevouwen, kinderen in bad geweest, eten staat op het fornuis te wachten tot we thuiskomen, koffie en thee staat klaar en het huis is gewoon zoals het altijd is.

Dus gelukkig IK ken het niet, dat soort mannen de man die hier in huis woont doet gewoon alles wat er anders ook zou gebeuren.

Bij deze; Marcel, ik hou van je!