au, au, AU.

 

Ik weet hoe dat gaat in sommige gezinnen, In sommige gezinnen word er eten opgeschept, word er gegeten en is dan iedereen ongeveer tegelijk klaar en kan er worden verdergegaan met dat wat zo’n gezin na het eten altijd doet.

Helaas gaat het hier dus ( weer) niet zo. Hier word gezamenlijk begonnen en geëindigd met de maaltijd maar de tijd er tussen… Tja, door de oudste en jongste word hier erg veel gegeten en erg vaak opgeschept waardoor de andere vaak wat tijd te verdoen hebben want zo’n 20 minuten wachten totdat ze EINDELIJK klaar zijn is toch best een lange zit.

Ik moet wel zeggen dat dit wachten meestal probleemloos gaat. Okay Robert heeft zijn huilbuien tussendoor maar voor hem is het dan ook nog steeds een zit van ca. drie kwartier omdat hij nog steeds vertikt om ook maar 1 hap naar binnen te werken TIJDENS de maaltijd.

Gisteravond zat ik eens naast Chantal en die kwam opeens met de vraag of ik “even” met haar wilde knokkelen….  hmmmm, stom maar ik zeg natuurlijk “is goed”….. Heel lief mocht ik van haar beginnen… okay. Toen zij eenmaal aan de beurt was bleek ze toch een iets andere instelling te hebben dan ik heb… Chantal speelt hard om hard….Ach ja, mag je je moeder eens slaan moet je het maar flink hard doen was het motto gisteravond geloof ik.

Dus in plaats van met ons allen te praten over wat we doen, gaan doen of gedaan hebben zaten we uiteindelijk met 8 personen te knokkelen ( oudste 4) of lief poesje/rotkat ( 4 jongsten) te “spelen”…

Gevolgen van zo’n half uurtje is dus gewoon dat ik ( tja, wie anders) nu met een dikke blauwe en pijnlijke rechterhand rondloop en de rest ( vooral Chantal) nergens last van heeft….

Voor vandaag heb ik besloten ( dat mochten ze nog eens uit bed komen) ik zielig ben en verzorgd wil worden… Nu nog kijken hoe ik ze zo gek ga krijgen….