Nee, dat ben ik niet en jij?

 

Natuurlijk weet ik niet hoe jij eruit ziet. En met jij bedoel ik jou dus. Die nu dit stukje aan het lezen is. Misschien heb je een bril, een beugel of een gebroken arm. Misschien ben je blond of heb je bruine ogen. Misschien heb je twee kinderen en misschien wel 15. Nee, ik weet dit niet en zal dus ook nooit op zo’n manier denken aan de mensen die dit lezen.

Want echt ik word er blij van als ik zie dat het gelezen word, of het nu 10 of 80 bezoekers per dag zijn. Het maakt me niet uit.

Maar stel je nu eens voor; jij hebt een bril en bruin haar en drie kinderen. Stel je nu eens voor dat waar je ook komt je altijd word aangesproken op die kenmerken. Je bent nooit gewoon JIJ maar altijd die met dat bruine haar en die bril en die twee kinderen. En dan niet alleen als je bij de sportschool bent of bij de supermarkt maar zelfs als je bij de huisarts komt. Als je in de wachtkamer van de tandarts zit schalt er door de luidspreker “die met de bril, twee kinderen en bruin haar mag komen”. En dit dus altijd en jaren lang. Want eerlijk is eerlijk als het een keer gebeurt op het schoolplein dat vind niemand erg maar gewoon altijd en overal. Probeer hier eens een kleine voorstelling van te maken.

Waarom? Nou dit is namelijk waar wij in en met ons gezin standaard tegenaan lopen. Ik ben nooit Ingeborg maar

• “die met al die kinderen” 
• “die van de drieling”
• “de vrouw van de postbode”

Okay, het wisselt nog wel eens wat er als eerste komt.

Mijn kinderen komen het ook tegen. Zo weet haast niemand hoe D’mitri en Annika heten maar weten ze wel dat ze van

• “die met al die kinderen” zijn en 
• bij “de drieling” horen.

Chantal heeft het op school geloof ik aardig stil kunnen houden gezien de reacties van vriendinnen die hier voor het eerst komen maar er worden door de mentor wel vragen over gesteld.

Tja, en dan Robert, Kim en Ziva die verkeren natuurlijk helemaal in een uitzonderingspositie. Want ze zijn nou eenmaal een drieling. En dan ook nog een drieling in een groter gezin.  Dus als in dit geval Kim een recept bij de apotheek heeft liggen word er spontaan gebeld door de apotheker. Om even te vragen of de huisarts het recept op de goede naam heeft uitgeschreven (?) en of wij zeker weten dat het bedoeld is voor één van “de drieling” (?).

Gelukkig reageren ze zelf erg adrem op de opmerking dat ze een drieling zijn. Want niks niet drieling, nee hoor dat zijn ze niet. Ziva zegt “ik is ZIVA nie ing” onderweg wijst ze nog even naar Kim en zegt “is Pim, nie ing” en Robert, “is Hoobet nie ing” om zich verontwaardigd om te draaien. Want hoe halen mensen het toch in hun hoofd…..

Dus bij deze nogmaals de oproep om vooral niet te vergeten dat wij echt gewone mensen zijn, die graag allemaal op eigen waarde willen worden ingeschat en niet altijd en overal als groep behandeld willen worden. Als je vragen hebt stel ze dan gewoon, we willen ze graag beantwoorden. Blijf niet hangen in vooroordelen maar vraag hoe we iets doen en waarom. Zo leer je ons kennen en zal je waarschijnlijk opvallen dat het niet zo anders gaat als bij jullie.