Natuurlijk is er niks zo leuk als het in huis hebben van een meerling. Is deze meerling echter drie jaar en een beetje oud dan is het niet altijd zo leuk.
Kinderen van drie zijn namelijk
- de ongekroonde keizer van de wereld.
- hebben altijd gelijk.
- zich lichamelijk aan het ontwikkelen.
- hun karakter aan het ontwikkelen.
Dit zijn natuurlijk hele goede dingen, allen bedoelt om deze peuters van drie voor te bereiden op het groter worden en het aangaan met contacten met de rest van de grote wereld.
Wat het dan net even anders maakt bij meerlingen is dat alles vanaf het moment van opstaan tot het moment van weer naar bed gaan een wedstrijd is.
- wie gaat er als eerste door de deur
- wie doet de deur weer dicht
- wie heeft als eerste zijn kleren aan
- wie heeft als eerste de broodbeleg te pakken
- enz. enz. enz.
Daarnaast zijn ze de hele dag bezig om te kijken wat de ander aan het doen is om daarna te kijken of ze het ook kunnen. Waardoor het dus gebeurt dat als Robert te horen krijgt dat je niet over de leuning van de bank mag klimmen, hij beland in een ernstige driftbui want DAT IS LEUK. Kim inmiddels al voor de derde keer over de leuning aan het klimmen is want ik had toch gezegd dat Robert het niet mocht doen en je heet niet zo dus mag het wel! Aangezien ik met Robert en Kim in gesprek ben besluit Ziva dat ze nu lang genoeg heeft gewacht op de potloden en pakt daarom de stiften ( verboden terrein) zelf maar. Nadat ze veilig aan de potloden zitten en we denken vijf minuten iets anders te kunnen gaan doen klinkt er een hoop verontwaardigt gegil van de tafel. Blijkbaar lag er nog een stift en daar kan je heel goed mee schminken volgens Kim.
Dus bestaat op dit moment onze dag uit agentje spelen, proberen het in goede banen te krijgen, proberen om drie peuters zover te krijgen dat ze alle drie dezelfde regels op hetzelfde moment snappen, driftbuien sussen, worstelpartijen voortijdig scheiden ( wat dan uitmond in een boze bui naar ons). Om uiteindelijk zo rond 20:00 uur de jongste vier op bed te hebben en dan eerst maar eens alles te gaan doen wat overdag dus gewoon niet mogelijk is.
Dus ja, hoe leuk meerlingen ook zijn, hoeveel positieve dingen ze hier in huis ook gebracht hebben. Echt soms ben ik gewoon jaloers op mensen met gewoon één enkel peuter in huis. Gewoon de was op kunnen hangen, niet een half uur hoeven discussiëren over hetzelfde, gewoon in één keer een hele woonkamer kunnen stofzuigen. Wat een rust!
Maar nu ik dit allemaal ( overdag) heb neer getypt ga ik me nu maar weer eens bemoeien met drie peuters die de woonkamer aan het veranderen zijn in een soort van kinderspeelparadijs. En echt als ik nu om me heen kijk vraag ik me ook af, wat zou ik in hemelsnaam moeten doen als ik maar één peuter in huis had?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.