Jarenlang heb ik het stom gevonden. Jarenlang vond ik het maar raar. Zelfs als familie leden het deden vroeg ik me af waarom en er waren momenten dat ik dacht “’t zal wel”.
Bij deze neem ik mijn gedachten allemaal terug. Soms kom je er gewoon niet onderuit. Soms is het gewoon kiezen voor de makkelijke weg. Even geen gedoe over iets simpels als een t-shirt of schoenen. Geen ik, ik, ik, want het maakt gewoon niet uit.
Natuurlijk valt het bij onze kinderen extra op. En word er nu tegen mij gereageerd met dezelfde opmerkingen die ik zelf gedacht heb. Maar stiekem is het ook wel schattig. Een identieke tweeling die dezelfde kleding draagt.
En nee, ze zullen haast nooit helemaal dezelfde kleding dragen ( al was het alleen maar omdat ik dan zelf teveel moet nadenken) maar om nou gedoe te hebben over een paar schoenen. Nee, dan maar zo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.