Sommige dagen gaan makkelijk…..

 

Soms beginnen dagen net even anders. Heel rustig en gewoon gezellig. Altijd fijn zo’n dag maar het is de kunst om dat een hele dag vol te houden…

Vanmorgen om 7 uur hebben we eerst maar eens een echt zieke Annika weer naar bed gestuurd. Ze was het er gelukkig helemaal mee eens. Daarna relaxt gegeten, gedronken, aangekleed en tassen gepakt. En dan…

Staat om 10 voor 8 Annika met haar kleren aan voor onze neus, heel heel erg wit wat nog eens fijn geaccentueerd werd door het dragen van een zwarte trui… We kunnen praten als Brugmans  maar zelfs de met spoed van de achterburen geleende thermometer ( we hebben er 4 maar daar moeten af en toe ook nieuwe batterijen in) kon haar niet van haar standpunt afbrengen… Ze moest en zou naar school om de cito te maken….

Uiteindelijk na enkele minuten “gang” overleg samen besloten dat we haar naar school zouden laten gaan in de hoop dat de juf haar gewoon weer weg zou sturen omdat van die cito echt je leven niet afhangt!

Onderweg naar school heb ik D’mitri alvast maar verteld dat ik NIET met hem meeging naar de klas. Maakt niet uit wat hij allemaal wil laten zien. VANDAAG NIET! En soms valt het kwartje opeens op de goede plek want zonder morren ging hij akkoord…..

Eenmaal in school stond de directrice als ontvangstcomité in de gang en het enige wat ik hoefde te zeggen was “39,2”. En ja, deze directrice was zo aardig om mijn eigenwijze dochter te melden dat ze de cito ook kan inhalen en nu dus gewoon weer naar huis moest gaan! Ik blij, Annika toch ook wel blij weer op huis aan.

Eenmaal thuis bleek Kim al opgehaald te zijn. Dus was ik nog meer blij met dat rustige begin van de dag waarin ik ook haar tas al had ingepakt. Zou toch wat wezen naar school gaan zonder eten en drinken….

Tot 10 uur ijverig aan de telefoon gehangen, want soms zijn zieke kindertjes eigenlijk best handig. Ze hangen en liggen en ik kan gewoon bellen…. Allerlei afspraken gemaakt, verzet en/of afgezegd.  Gaat opeens de telefoon dat Kim zich echt niet lekker voelt of ze alsjeblieft gehaald kan worden.

Dus om 10 uur de HELE auto krabben naar de psz om om 11 uur weer thuis te zijn met een zieke Kim, inmiddels lag Ziva ook al weer te slapen en lagen Robert en Annika gezamenlijk naar de een of andere film te kijken.

‘s Middags hebben Robert en ik nog een tijdje liggen slapen waarna het om vijf uur toch echt tijd werd om met het eten bezig te gaan. Omdat Marcel en Chantal allebei uit eten gingen zouden het aardappelen, spinazie en vissticks worden. Maar aangezien ik de hele middag had liggen slapen en Marcel niet wist dat dat op de planning stond werd het een beetje anders door gebrek aan spinazie en aardappelen.

1. een minizakje krieltjes ( 450 gram)
2. 12 vissticks
3. 1 pot sperziebonen.

Tijdens het koken begon ik toch nog even te twijfelen of ik het ziek zijn niet te rigoureus had ingeschat en of het niet gewoon veel en veel te weinig zou zijn. Na overleg met Annika en D’mitri besloten om het eerst zo te laten en eventueel als toetje tosti’s te eten….

Maar wonderbaarlijk genoeg was onze in STEELPANNETJES gekookte maaltijd dus echt ruimschoots genoeg! We hadden zelfs nog over……

 

Ach ja zo is koken nog een keer makkelijk en snel!