Stel je voor, je mag heel gezellig met iemand mee. Gewoon gezellig een stukje fietsen of in de auto.
Je weet wel zo’n bijna onverwachts uitje waar je een heleboel gezelligheid bij verwacht. Misschien een koffie met appeltaart of misschien gewoon even op een bankje met een meegebracht koekje waarbij je geniet van het uitzicht.
Stel je nu voor dat diegene met wie je mee bent gegaan je zomaar ergens heenbrengt je beide benen afhakt en dan gewoon zegt ; veel plezier tot straks, ik ben er om half twaalf weer.
Hoe erg boos zou je zijn, hoe gefrustreerd zou je zijn, hoe beledigt zou je je voelen. Hoe zou je reageren? Zomaar opeens zonder benen op een plek die je niet kent bij mensen die je niet kent……
Dit heb ik vandaag bij Kim gedaan. Kim mocht vandaag voor het eerst naar de Taaltrein. Hartstikke leuk natuurlijk dat ze daar nu terecht kan. En zeker ook nodig. Alleen Kim ging alleen naar de taaltrein. Geen broertje of zusje, geen vader of moeder, zelfs geen oma om even steun bij te krijgen. Al was het maar door middel van oogcontact.
Helemaal alleen moest onze Kim dit aangaan. Voor de allereerste keer van haar leven was Kim helemaal alleen en moest maar vertrouwen op de woorden van die moeder die gewoon weg was gegaan, moest er met net drie jaar maar op vertrouwen dat ze echt Robert en Ziva weer terug zou zien.
Bij binnenkomst was haar al duidelijk dat er iets ging gebeuren wat ze niet leuk zou vinden dus
- geen tas in de bak
- geen jas uit
- je moeder niet loslaten
En nadat die moeder dus wegging zeker zo’n 15 minuten GILLEN, HUILEN en nog wat GILLEN. Daarna was dat klaar en heeft ze toch nog wat gespeeld en gezongen!
Maar het mooiste moment van de dag voor Kim was toch echt toen ze rond half één de woonkamer in liep en haar beide benen weer terug had.
Ze heeft bijna 10 minuten staan knuffelen met Ziva en Robert! Ze heeft ze gekust, bekeken en ze bij elkaar gezet om ze ook tegelijk te kunnen knuffelen.
Voor onze Kim zijn Robert en Ziva toch echt een deel van haarzelf…..
Misschien vinden ze het zelf dus helemaal niet zo erg om “DE DRIELING” genoemd te worden. Ze zijn met hun drieën toch ook gewoon één….
foto; www.Bakedbyanne.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.