Jaren geleden heb ik aan mezelf beloofd dat mijn eventuele kinderen nooit maar dan ook nooit een krantenwijk zouden gaan lopen!
Jaren geleden heb ik aan mezelf beloofd dat mijn eventuele kinderen nooit maar dan ook nooit folders zouden gaan bezorgen!
Niks zo zielig als zo’n kind wat daar loopt met een veel te zwaar beladen fiets.
Niks zo zielig als zo’n kind dat helemaal nat van de regen en zwart van de kranten weer naar huis moet.
Maar nu, jaren later heb ik me toch om laten praten. Chantal heeft een folderwijk met bijbehorend huis-aan-huisblad. Het is de bedoeling dat ze elke dinsdag het krantje rondbrengt en ergens tussen de vrijdag en dinsdag een pak folders. Die folders moeten daarbij ook nog zelf gevouwen worden.
Nu weet ik ook meteen weer waarom ik ooit in dat grijs verleden heb gezegd dat mijn kinderen dat nooit zouden gaan doen.
Want wie liep er dinsdagmiddag met een slapende Ziva krantjes te bezorgen en wie was er vandaag bezig met de folders op een normale manier in elkaar te vouwen……
Tja, om in de woorden van Chantal te spreken; “dan had je maar nooit moeder moeten worden”.
Ik ben eerder bang voor een kleine vorm van beroepsdeformatie, dit word een goede oefening in het loslaten en zelfstandig maken van mijn kinderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.