Natuurlijk hoort het zo. Natuurlijk is het de bedoeling en natuurlijk gaat alles zoals het zou moeten gaan…
Maar nee, ik vind het NIET leuk.
Zo zit je namelijk op dinsdagavond met negen personen patat met “iets te eten en zo is het alweer kwart over zes ‘s morgens en gaat de wekker zodat er van alles en nog wat kan gebeuren om te zorgen dat ieder met de goede spullen op de goede plek van bestemming aankomt.
En nee, ik vind dat niet leuk, ik vind vroeg op staan niet leuk en ik vind afscheid nemen niet leuk. Ik vind groter wordende kinderen eigenlijk op dit moment ook even gewoon niet leuk.
Waarom niet? Nou gewoon, ik moet het er maar mee eens zijn dat Annika “even” lekker op kamp gaat met een klas waarvan ik helemaal niemand ken. Dat ze “even” weg gaat en ergens op een camping in een tentje gaat liggen en dat het allemaal goed komt, ik moet maar toezien hoe de tijd versteken is en onze kleine Annika veranderd in onze grote Annika… En nee, eigenlijk vind ik dat dus niet leuk.
Om het verhaal nog maar even duidelijker te maken heeft Ziva op dezelfde dag ook nog eens het allereerste speelafspraakje van haar leven. Eigenlijk ( als moeder zijnde) vind ik dat ze dat ook wel een paar weken later had kunnen doen. ZE GAAT NOG MAAR TWEE WEKEN NAAR SHOOL!
Ja natuurlijk weet ik dat alles weer eens gaat zoals het hoort te gaan, natuurlijk ben ik hartstikke trots op Annika die toch maar even op kamp gaat met een klas waar ze eigenlijk helemaal niemand echt kent. Natuurlijk vind ik het super dat Ziva nu al een afspraakje heeft gemaakt en natuurlijk smelt ik wel een beetje als de dames om kwart voor één hand in hand uit school komen maar…
Nee, van mij hoeft het allemaal niet zo nodig al dat loslaten en opgroeien en nog meer loslaten en laten gaan.
Ik vind het nog helemaal niet nodig!
slik, lijkt mij ook best moeilijk hoor, gelukkig zijn wij nog niet zooover, maar ook nu zijn er die kleine loslaatmomenten (dochter 6). En zouden we dat extra hebben met dochters? Of zou dat met zoons ook zo zijn?
BeantwoordenVerwijderenhoi hier net zo mijn oudste is nu 25jaar woont samen nummer twee 23 jaar net op kamers nummer drie 21 heeft al jaren de zelfde vriendin nummer vier 13 jaar gaat bij mijn ex woonen .nummer vijf net negen met
BeantwoordenVerwijderenpdd nos adhd en fass ook hij gaat uit spelen . vind het nog steeds moeilijk dat ze steeds meer hun eigen gaan gaan en idd ik vind los latten ook niets . groet en veel sterkte ina
Ik snap je helemaal hoor! Maar ja, het hoort er idd bij...en dat blijft ook nog wel even. Hier ging oudste (nu 19) net als vorige twee jaren met vrienden op vakantie. Jaar 1 is dat al eng. Vorig jaar weer, want toen even naar Luxemburg met een zelfrijdende vriend...(slik) en jawel, dit jaar met het vliegtuig én weer Luxemburg: maar nu reed HIJ zelf. Jawel, weer slik.
BeantwoordenVerwijderenOm nog maar te zwijgen over de stappen die zijn broertjes zetten....
Maar stiekem is het ook genieten dat ze het toch mooi maar even voor elkaar krijgen!
Om maar even op Wolfje te reageren: ja hoor, met zoons heb je dat dus ook!
Pfff. Nee. Kan je helemaal volgen.
BeantwoordenVerwijderen