vrijdag 3 februari 2012

drie keer twee is drie keer......

Yezzzzz, sneeuw!
Eindelijk word de winter van '11/'12 toch nog een winter....
Heel erg koud en echte sneeuw.

Toen ik vanmorgen om 7:10 Chantal richting bus liet rennen lag er nog helemaal niks.
Gewoon grijze straten en auto's in allerlei kleuren.
Ik begon alweer hevig te twijfelen aan de weersverwachtingen en dus zeker aan de waarschuwingen die bij elke eventuele weersverandering horen....
Maar okay, ze was al onderweg en om haar nu terug te roepen en te laten fietsen...

Dus gewoon over naar de orde van de vrijdagmorgen. Tafel dekken, thee zetten, D'mitri wakker schudden, drie peuters bevrijden uit hun slaapkamer en proberen ze zover te krijgen dat ze op een beetje een veilige manier de trap aflopen...
Eenmaal aan tafel proberen om iedereen te laten eten en zijn drinken opdrinkt in plaats van volle bekers thee over de tafel te gooien. Tassen zoeken en inpakken waarbij goed opgelet moet worden dat ik de goede broodtrommel in de goede tas stop....

Hierna begint het drama van het aankleden. Ze vinden het leuk op de peuterspeelzaal dus met de mededeling dat ze daar naartoe gaan willen ze hun kleren wel aan.
Dan komt het eerste dilemma, wie eerst.....
Robert zit nog te eten dus die valt af. Kim en Ziva weten echter in 5 seconden een halve boterham in hun mond te stoppen om maar te zorgen dat ze als eerste hun kleren aan hebben.
Aangezien elke keuze die ik nu maak fout is pak ik ongeveer met mijn ogen dicht een kind van de grond. Okay, Ziva eerst. Onder begeleiding van het geschreeuw en ge-nee van Kim krijgt Ziva haar kleren aan. Tot de sokken dan besluit Ziva om gezellig mee te gaan doen. Niks geen sokken, alleen nog mee NEE.
Aangezien een pedagogisch verantwoorde aanpak om kwart voor acht 's morgens met nog twee kinderen aan te kleding bijna onmogelijk is word Ziva zonder sokken op de grond gezet en is nu Kim aan de beurt.

Kim is een echt schatje, nadeel  is dat ze alles maar dan ook echt alles zelf wil doen. Dus zelf de pyjama uit, zelf de romper uit en daarna bij voorkeur ook zelf de luier uit. Op andere dagen geen probleem maar niet op vrijdagmorgen. Terwijl ik haar onder dwang uit en aankleed schreeuwt ze dus ook een metal concert in mijn oren waar je bijna respect voor zou krijgen. Helaas voor haar zijn het mijn oren en word ze zonder broek en sokken op de grond gezet om plaats te maken voor Robert.

Robert besluit gelukkig om gewoon maar mee te werken. Binnen 3 minuten heeft hij schone kleren aan. Dus weer terug naar de sokken van Ziva. Met de schoenen al in de hand kan ik haar er gelukkig van overtuigen dat ze eerst sokken aan moet voordat ze schoenen aan kan. Kim heeft inmiddels haar schoenen zelf al aangedaan.... die moeten dus weer uit...
Op een manier die de goedkeuring van de nanny waarschijnlijk niet zou krijgen heeft ze om acht uur al haar kleren op de goede manier aan.

D'mitri is inmiddels heel lief Robert en Ziva aan het helpen met hun jas, sjaal, muts en handschoenen. Ze trekken alles helemaal zonder problemen aan. Zelfs Kim vind het nu tijd om toch maar even geen "nee" te roepen.

Heel netjes staan we om vijf over acht buiten. En zowaar er ligt wel een hele cm. sneeuw! Dit is voor Robert, Kim en Ziva eigenlijk de eerste keer dat ze het zien en ze staan ook vol verbazing rond te kijjken.

Tijdens de wandeling; die normaal zo'n 3 minuten duurt, begint Ziva al na 10 meter aan haar handschoenen te trekken. Nadat ik duidelijk heb gemaakt dat ze ze echt aan moet houden besluit ze om ze dan toch maar even aan te houden.
Inmiddels hebben zowel Kim als Robert gezien dat de handschoenen dus ook weer uit kunnen...
Als we eindelijk verder kunnen met handschoenen aan zijn we alweer 5 minuten verder.
D'mitri begint hem inmiddels al wat te knijpen..... tijd, tijd, tijd, snel, snel, snel. Maar met drie brusjes die eigenlijk dat witte spul willen bestuderen gaat het even niet zo hard.
Voordat we de volgende straat uit zijn hebben alle drie de peuters besloten om GEEN maar dan ook echt GEEN  handschoenen aan te doen.
Aangezien ik inmiddels ook wat van de stress van D'mitri te pakken heb besluit ik om ze dan maar te laten lopen. Ja, en dan moeten we door het tochtgat, zo'n stuk weg waar het altijd waait. En om 13 minuten over 8 besluiten de smurfen opeens dat die handschoenen toch aanmoeten.

Nu is het bij mij dus even NEE, onder begeleiding van drie krijsende peuters lopen we gezamelijk om precies kwart over acht de school in. Precies op tijd in school.....

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.