Interview

 

Toch leuk om door je dochter geïnterviewd te worden. Ik hoorde wel bij één van de twee enige kandidaten hier in huis aangezien ze twee mensen van 18+ moest interviewen. En ook al wonen we hier met acht personen er zijne r nog steeds maar twee met stemrecht.

Maar okay dan worden er zomaar zes vragen op je afgevuurd met betrekking op het onderwerp “tijd”. Hoe vaag kan je een onderwerp eigenlijk maken….

Ik houd wel van dat soort onderwerpen en het maakt weer eens oed de verschillen hier in huis duidelijk. Manlief weet elke vraag in maximaal twee zinnen te beantwoorden, bij een heleboel vragen lukt mij dat ook wel maar vooral de vraag;

“Als tijd een persoon zou zijn, hoe zou hij er dan uit zien?”

Is echt een vraag voor mij.

Uiteindelijke hebben we mijn beschrijving redelijk kunnen inkorten want als ik los ga ga ik ook ECHT LOS!

Een man ( natuurlijk) met minimaal vier hoofden die altijd alle kanten op kijkt. Alles in de gaten houd en heel snel kan lopen om opeens stil te blijven staan.

Een man met een erg nette broek en Italiaanse schoenen en daarbij een grote grijze slobbertrui.

Natuurlijk netjes gekapt maar wel met een vieze onverzorgde baard.

In de ene hand een hoed en in de andere hand alvast een pet.

Een man klaar voor alles maar altijd overal net te laat!

ai, en ik zie zo iemand dus ook echt voor me!

vrije interpretatie

 

Vanmiddag tijdens een spoedritje naar de supermarkt klonk er vanaf de achterbanken toch wel een heel apart liedje.

 

Sint Maarten, sint maarten

de koeien hebben staarten

de meisjes hebben jurkjes aan

daar komt juf Martine aan.

 

Het zal me benieuwen wat onze jongste smurfen gaan zingen 11 november. Zelf vind ik dit wel een superleuke variatie!

ai….. dit is eng….

 

Vrijdagavond, Chantal is de hort op, Annika is ergens anders aan het WII-en, Robert, Kim en Ziva slapen en Marcel en D’mitri kijken samen naar de een of andere film dus besluit ik mijn ”hobby” maar weer eens uit te voeren het is tenslotte al bijna zo’n 24 uur geleden dat ik me aan deze taak gewijd heb.

Nee, helaas helemaal niks spannends maar gewoon één van die dingen die nooit ophouden. Zo’n ding wat gelukkig ook bij kleinere gezinnen nooit ophoud en waar dus iedereen wel op de één of andere manier te maken heeft…

Namelijk de was opvouwen

Ja dik gedrukt en in ons geval ook wederom heeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel.

Zelfs voor ons doen is het heel veel aangezien wij ons door onze oudste twee dochters hebben laten overhalen om naar een grote kledingwinkel op 1,5 uur rijden afstand te gaan. Deze kleding winkel schijnt voor meisjes tussen de 12 en 18 helemaal “het” te zijn…..

Maar okay, de dames hebben ook aardig wat kleding ingeslagen en zijn er heel erg blij mee. Fijn voor hen maar nu blijkt dus dat de shirtjes die daar gekocht zijn zoooooo eng dun zijn dat er ongeveer 40 in een 5 kilo wasmachine passen en volgens mij is hij dan nog niet vol! Deze shirtjes zijn ook nog eens zo dun dat ik ze echt NIET in de droger durf te doen. (Volgens mij vallen de gaten er dan meteen in….) Ze worden dus eerst allemaal opgehangen om na een paar uurtjes ( toch een voordeel aan minimaal gebruik van katoen) allemaal opgevouwen te moeten worden. ( wederom een voordeel…strijken durf ik ze ook niet) Aangezien de dames inmiddels ongeveer dezelfde maat hebben hoef ik ze ook niet uit te zoeken want ik weet echt niet meer welke shirtje van welk meisje is. Mijn taak houd dus echt op na het wassen, drogen en opvouwen.  Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik de kledingkasten van de dames uit voorzorg ook niet open. Ik wil NIET nee, ECHT NIET weten hoe de door mij opgevouwen kleding in hun kasten ligt….

Maar okay, wat ik nu dus wel zeker weet. Met nog meer zekerheid als vlak na de aankopen van de dames is dat ik ze alleen maar heel hard ga afraden om weer in deze kledingketen zoveel kleding te kopen. Het doet mij namelijk (plaatsvervangend) pijn in mijn portemonnee. Ik vind het zo jammer dat ze zoveel geld hebben uitgegeven en er dan binnen een paar maanden weer moeten gaan staan om alle kapot gewassen shirtjes alweer te vervangen…..

Het is waarschijnlijk echt weer zo’n gevalletje “leermoment voor moeders” want de kans is groot dat als wij weer eens in midden van het land belanden ( of de kop van Duitsland) de dames er gewoon weer naar binnen willen en ik gewoon weer zal zeggen “prima, het is jou geld”.

Al zal de grens echt liggen bij het in de rij staan om IN de winkel te mogen komen, zover gaan ze mij dus echt niet krijgen!