Ai, ai, ai,

En dan denk ik weer eens een blog te gaan schrijven en zowaar ook te plaatsen blijkt
onze laptop een up-date te hebben gehad en het programma wat ik altijd gebruikte om te schrijven verwijderd te hebben....

Tjongejonge, ik ga dus gezellig de hele avond even puzzelen hoe ik dit nu moet gaan doen.
Ik vind het namelijk heel fijn als ik een blog nog even kan zien voordat hij online staat.

Tja, dat krijg je ervan als je langer dan een jaar niett actief bent!!!

een goede start, het halve werk

 

En dan is het schooljaar alweer begonnen. Gewoon weer zomaar in één keer. Na 6 weken haast niks bijzonders doen gewoon weer terug naar de normale gang van zaken….. Voor deze ene keer ben ik ook nog eens blij dat het vandaag gewoon regent het moment dat we naar school toe lopen. Spontaan vind ik zo’n dag binnen zitten dan alweer een stuk aangenamer!

Vol goede moed gaan ze ‘s morgens gezamenlijk naar school. Totaal niet zenuwachtig alleen een beetje teleurgesteld dat ze niet met drieën in één tafelgroepje mogen zitten…. Gelukkig is dat “drama” snel weg te praten door ze te laten weten bij wie ze dan wel in het groepje zitten…

Om half drie komt Ziva vol trots haar sticker laten zien….op de vraag waaraan ze die verdient heeft….. “als juf drie keer Kim tegen mij zou zeggen kreeg ik een sticker!”….

Het streven van Kim voor morgen is nu dus om juf zover te krijgen dat ze 3 keer Ziva tegen haar zegt en niet zoals vandaag maar twee keer…

Helaas voor Robert kan juf zijn naam wel onthouden.

Helaas voor juf begrijpt deze moeder niet zo goed dat je het verschil niet meer ziet.

Ziva haar haar is namelijk nog net zolang als op de eerste foto.

 

Maar kortgesloten is voor Robert, Kim en Ziva de eerste schooldag prima verlopen.

• D’mitri moet nog even wennen,
• Annika begint woensdag in een nieuwe klas op een nieuwe locatie
• Chantal begint pas volgende week.

Morgenvroeg ga ik lekker met Annika behang uitzoeken zodat we een start kunnen maken met interne verhuizing nr. 388.

HETISBIJNAVAKANTIE HOERA HOERA

 

Tja, rare weken weer. Zo vlak voor de zomervakantie. Chantal is al enkele weken vrij, Annika moet heel af en toe even een uurtje op school verschijnen en de volgende vier moeten in een aankomende hittegolf natuurlijk gewoon naar school.

De klas van Robert en Ziva word daarbij opgeheven en die hebben nu met stip het meest ongezellige klaslokaal ooit…. Gelukkig zijn zij 5 en storen ze zich er niet aan.

Maar toen kwam afgelopen weekend opeens het besef bij mij… Nog maar 1 week en dan hebben ze vakantie. Geen idee hoe ik het heb kunnen missen maar blijkbaar was het kwartje pas gevallen na

• te horen dat Chantal is geslaagd!
• goedkeuring van school dat Kim volgend jaar bij Robert en Ziva in de klas komt.
• van 4 kinderen een dansdemo te hebben gekeken.
• zeker te weten dat Annika door is naar de derde klas.
• twee jaarafsluitingen in één week.
• op de camping wakker worden met een jongentje waarbij zijn oog is “dichtgeprikt”.

• weersverwachting die opeens wel heel extreem worden.

Dus nadat ik dit allemaal maar eens zat te bedenken hebben we nu eindelijk de caravan ook maar aan de buitenkant eens goed geboend, het gras gemaaid en plannen gemaakt voor de zomervakantie.

Ondertussen loopt het kwik al aardig op maar aangezien het goed gebruik is dat kinderen die geen fouten maken op hun topotoetsen het eten mogen kiezen stond ik vanavond toch in een keuken van 25 graden om de door D’mitri gewenste pizza’s in elkaar te zetten…. Stiekem een klein gelukje…. Annika belde dat ze patat ging eten en Chantal belde dat ze ergens anders ging eten…. Dus met 2 pizza’s waren we klaar!

Denk nou niet aan supermarktpizza’s o.i.d. we blijven een XL gezin dus bij ons is pizza ook XL.

Waarschijnlijk mede door het weer hadden we zowaar ook nog over!!!!!

 

Op de jaarafsluitingen heb ik nog even geschminkt en natuurlijk ook mijn eigen superlieve tijger gemaakt! Wat blijf ik dat schminken toch leuk vinden!

 

Geen idee of ik deze foto al een keer geplaatst had maar ik vind hem zo goed gelukt, zeker als je bedenkt dat het een schoolfoto is!

 

Iedereen verder alvast een hele prettige zomer met veel ijs, zwemmen, wandelen en zonder wekkers toegewenst.

Ik ga ervan GENIETEN dit jaar!

Geduld?

 

Misschien is het alleen een idee van mij maar ik heb op het moment het idee dat het hele internet bestaat uit thema’s. Het ene moment lees ik overal over grote gezinnen dan gaat het een paar weken over alleenstaande ouders en dan een tijdje over over opvoedtechnieken.

Op dit moment lees ik van alles over “geduld” . Blogs, artikelen en van alles waar vermeld word dat goede ouders veel geduld hebben…. Een engelengeduld, genoeg om jarenlang kindertjes vol liefde van de bank te plukken met een boterham met jam. Ouders die jarenlang hun kinderen blijven uitleggen dat het niet de bedoeling is om op de tafel te staan, op de bank te springen of aan de haren van broertjes en/of zusjes te trekken.

Behalve dat geduld moet ook elke keer weer geheel worden uitgelegd waarom een kind iets niet mag doen, rustig en kalm en heel geduldig. Ook als je kind dat voor de hondermiljoendriehonderdachtenveertigste keer doet.

Ik kan dat dus niet, ik heb geen engelengeduld, ik zeg tegen mijn kinderen dat ze niet mogen eten op de bank. Waarom, gewoon omdat ik het zeg! Als mijn kinderen met de hagelslag knoeien weten ze waar de motblik ligt en als ze hun thee omgooien bij het eten weten ze ook waar de doeken liggen om het op te ruimen. Als ik later zie dat ze alles hebben laten liggen word er gemopperd en niet voor de tigste keer rustig en geduldig uitgelegd dat het de bedoeling is dat je je eigen troep opruimt. Ik ga bij kinderruzie ’s niet geduldig zitten luisteren naar wat voor ergs er nu weer gebeurt is, zolang er niet geschopt of geslagen is is het ook handig om om te leren gaan met elkaar dus worden veel ruzie’s afgesloten met de woorden “ga even apart iets doen”.

Er word ongeveer 5 minuten voor we gaan eten geroepen dat iedereen moet komen en dan verwacht ik ook dat de tafel gedekt is als het eten dan ook echt klaar is. Prima als dan nog niet iedereen zijn handen gewassen heeft maar ik wil wel gewoon de pannen op tafel kunnen zetten. En nee, ik ga dus niet WEER uitleggen dat het echt mogelijk is om in 5 minuten de tafel te dekken. Ik ga niet staan wachten. Na het eten heeft iedereen zijn taak en ik verwacht gewoon dat iedereen dat ook gewoon helemaal doet. Dus als je de afwas doet gaat er ook even een doekje over het gasfornuis.

Ik ga niet 7 keer per week uitleggen wat de bedoeling is. Dus nee, ik heb daar geen geduld genoeg voor. Als je de kattenbrokken op de grond kan zetten kan je ze daarna ook weer omhoog zetten. Als je je kan afdrogen kan je je handdoek ook bij de was doen. Als je tandpasta kan pakken kan je het ook weer opruimen.

Natuurlijk is alles leeftijdsgebonden maar ik word een beetje nerveus van al die moeders die blijkbaar nooit boos worden, die alles eeuwig blijven uitleggen en schijnbaar het perfecte gezinsleven hebben.

Wij hebben regelmatig een zooi in huis, er word hier op elkaar gemopperd, er word hier ruzie gemaakt, er word hier gelachen ( en ook uitgelachen) er lopen hier 8 mensen rond met alle 8 ook nog eens 2 handen. Als al die handen wat doen is er niet zoveel geduld nodig. Als al die 8 mensen gewoon een beetje rekening met elkaar houden verloopt het meeste gewoon soepel.

Ach, misschien valt het ook wel mee, we wonen in een huis waar iedereen heel erg zichzelf is en alleen al het leren omgaan met zoveel verschillende individuen kan alleen maar met een heleboel geduld…………

vakantie, geen vakantie en toch weer vakantie….

 

Hoe anders kan het worden. Hoe blij was ik een paar jaar geleden met twee weken vakantie!!! Gewoon zomaar twee volle weken vrij, niet opstaan en op tijd staan, ontbijten om 9 uur enz. enz. enz.

En dan heb je dus twee kinderen die niet meer op de basisschool zitten en “gewoon” naar school moeten in de tweede week. Okay, Chantal ook maar half daar ze inmiddels toch echt eens aan haar eindexamen is begonnen. Dus moeten we toch echt gewoon thuis zijn om de dames op school te krijgen e.d. en nee, de dames alleen thuis laten is niet mogelijk….ze hebben namelijk een echte zussen-relatie. Zo’n puberale zussen-relatie dan wel. Langer dan vijf minuten in dezelfde ruimte maakt het leven voor beide ondraaglijk. We hebben een tijdje geprobeerd uit te vinden wie van de twee nu de aanstichter is maar tot op heden zijn we daar nog niet achter. De enige oplossing is dus om de dames zo min mogelijk alleen te laten zijn….

Dit gegeven maakt die twee weken vakantie dus opeens een stuk korter. Jammer voor mij maar Robert, Kim en Ziva waren er maar wat blij mee want toen we “even” de stad in moest om een cadeautje voor een vriendinnetje van hen te kopen bleek de vismarkt vol te staan met KERMIS!!!!!!!!!

In mijn geval een groot drama ik houd niet van kermis. Het maakt lawaai, het stinkt, het kost geld en er is nog veel meer lawaai…. Ik houd niet van herrie want dan hoor ik niks meer en als je in de stad loopt met drie kleuters is het fijn om te weten waar ze zijn, fijn om ze aldoor te kunnen zien en horen. Normaal gesproken zijn mijn kinderen “gemerkt” met mijn telefoonnummer als ik weet dat ik in de buurt van drukke plaatsen kom maar dat was nu dus ook niet het geval en dan stijgt mijn stressniveau zienderogen…..

Nadat ik Robert, Kim en Ziva duidelijk had kunnen maken dat ze naar alle attracties mochten kijken maar dat ze nergens in mochten konden we dan eindelijk verder lopen. Tja, dan kom je een klasgenootje tegen met zijn moeder die binnen gehoorsafstand van mijn smurfen verteld dat de kinderkermis een stuk goedkoper is…. En wat moet je dan, mijn poot stijf houden of toch maar een stuk doorlopen en dat stukje Groningen nog even bezoeken?

Kindertjes blij, moeders loopt door en ze mogen zowaar allemaal in 2 attracties……..

 

Voor hun is het dus echt een groot voordeel dat de vakantie zo raar verloopt. Voor de eerste keer in jaren zijn wij uberhaupt in de stad tijdens de meikermis en dan mag je ook nog eens ergens in…..

Maar morgen alweer de laatste schooldag dus gaat een gedeelte van ons gewoon weer richting camping. Nog even hopen op nog een paar dagen mooi weer.

het leven is zo………….

 

 

Op dit moment kan je geen tijdschrift openslaan of een tv programma kijken zonder dat het ergens over grotere gezinnen of over grotere meerlingen gaat. Elke keer sla ik toch weer hoopvol de pagina;s om om zo’n interview te lezen of klik gehaast op de knopjes van de afstandsbediening ( die ik nog steeds niet snap) om de goede zender op te zoeken. Helaas kom ik elke keer weer tot de ontdekking dat ik iets heel erg verkeerd doe.

Want;

• als je meer dan 1,7 kind in huis hebt dan heb je het ZWAAR.
• dan cijfer je je als moeder helemaal weg
• dan heb je geen privéleven meer
• dan ben je een geboren moederkloek
• heb je helemaal nergens meer tijd voor
• loop je de hele dag te mopperen en schelden
• ben je altijd zwaar oververmoeid
• is “ik heb het druk”je lijfspreuk

En natuurlijk doe je nooit maar dan ook helemaal nooit iets wat jezelf leuk vind want altijd komen al die kinderen voor jou en als je niet oppast ga je dus ten onder aan het in huis hebben van al die kinderen extra…

Ach en hoe zwaar het leven wel niet is met het in huis hebben van een drieling….. pfffff tjonge jonge dat is echt een onmenselijke opgave om drie kinderen van dezelfde leeftijd in huis te hebben….

 

Tja, natuurlijk is het wel eens druk, vooral als ze allemaal iemand meenemen of als iedereen tegelijkertijd op een andere plek moeten zijn maar zo zwaar en deprimerend als ik de laatste tijden overal lees…. Nee.

Wij hebben het de laatste maanden juist erg druk gehad met leuke dingen…

Een andere caravan waar we met 8 personen in kunnen slapen! De eerste weekenden hebben we ons daar al weer prima vermaakt. Ach ja, het blijft Nederland dus het is wel eens nat…..

 

 

D’mitri en Annika hebben allebei een longboard gekocht en hebben samen al aardig wat tochtjes gemaakt.

 

 

Gezamenlijk boodschappen doen en tegelijkertijd genieten van de eerste mooie dagen dus ijsjes eten!!!!!

En ik heb een ingeslagen op nieuwe schmink……. jeetje wat ben ik hier blij mee. Echt ik vind schminken gewoon erg leuk om te doen! En ja door al die kinderen ook altijd wel iemand in huis die ik er “even”onder mag smeren…..

Kim                        Ziva                             Robert                             D’mitri

 

En dan hebben we het nog niet gehad over al het lekker eten wat er hier gemaakt word…. Want veel mensen is veel eten en veel hetzelfde is niet lekker dus worden veel restjes een nieuw soort ovenschotel!

 

Dan nog even hele mooie schoolfoto’s krijgen, een oudste dochter die vandaag haar LSD feest heeft ( laatste school dag) en dan aan haar examens gaat beginnen. Lekker een boek lezen op de bank, sokken breien en gewoon gezellig met je oudste zoon een film kijken op vrijdagavond met een bakje chips of doppinda’s. Een dochter van dertien die met een vriendin naar Veed gaat en het hartstikke leuk heeft gehad.

Dus helaas we doen het alweer verkeerd. We hebben het niet zwaar, zijn niet opgebrand en leven met veel plezier in ons minihuisje.

Maar als iemand toch liever wat anders wil lezen wil ik best wel even zeggen dat ik het druk heb hoor….. Ik moet namelijk nog steeds een sok voor Kim af maken maar zit nu toch een blog te typen achter de pc.

Oooops……

 

Zo op een ochtend waar ik half zit op te letten. De hele tijd een meisje naast me die vraagt om dingen. De hele tijd is het hetzelfde meisje. Elke keer heet dat meisje Ziva….

Dus gebeurt het dat ik met een halve blik naast me reageer op een meisje met alweer een vraag. Ik laat het kind deze keer niet eens uitspreken maar zeg meteen;

“even wachten ik kom zo Ziva”.

Waarop uit een hele andere hoek van de kamer de kamer Ziva antwoord….

“Dat is niet Ziva dat is die andere”………

 

mmmmm, 5,5 jaar oud en nog gaat het wel eens mis dus!